منبع: موسسه مطالعات دین و اقتصاد
فرشاد مؤمنی
جز صنعت کارخانه و تولید فناورانه، راهی برای نجات ایران وجود ندارد | ریل منحط کنونی، مرتبا در ایران فقر، فلاکت، پس‌افتادگی، تعمیق وابستگی‌های ذلت‌آور به دنیای خارج و تشدید بحران مشروعیت برای حکومت را بازتولید می‌کند | یک رابطه دوسویه میان تولید فناورانه با کمیت و کیفیت سرمایه‌گذاری وجود دارد.
توجه دادن به «توسعه توریسم» بدون وجود ثبات و امنیت در کشور، آدرس عوضی دادن است | وقتی آمارهای توریسم در تمام دنیا را می‌بینید، روشن است که موفق‌ترین کشورها در جذب گردشگر، پیشرفته‌ترین کشورهای صنعتی هستند. اگر کسی تصور کند ما ایرانی داشته باشیم که ثبات، امنیت و رفاه و عدالت اجتماعی نداشته باشد و بعد این موارد تبدیل به جاذبه گردشگری ما شود، باید گفت به شما آدرس عوضی می‌دهند!
ما باید شرافتمندانه و مسئولانه، ضعف‌های خود را بپذیریم چرا که خطاهای بزرگ کرده ایم. این ساختار نهادی کژکارکرد، شیره جان با شرف‌ترین فعالان تولیدی این کشور را می‌مکد!
از تولیدکننده‌ها می‌گیرد و به مفت‌خورها می‌دهد! هنر نظام کارشناسی شرافتمند ملی، این است که در این شرایط به کمک نظام تصمیم‌گیری‌های اساسی کشور بیاید و حداقل آن قسمت‌هایی از نظام تصمیم گیری که هنوز به اسارت و تسخیر مفت‌خورها و فاسدها در نیامده‌اند را آگاه کند.
