در عالم مجازی، همه جور انسان و جانوری پیدا می شود. بدترین و درنده ترین جانوران هم سایبری های حکومت نکبت و سایبری های چهارگانه ی اپوزیسیون هستند که برای مقابله با «دشمن»شان، به رذیلانه ترین شیوه ها عمل می کنند.
پُست زشت و زننده ای که آقای خرسندی گرامی از یک فرد مخالف نرگس محمدی گذاشته اند، معلوم نیست که از طرف چه کسی نوشته شده چون سایبری ها معمولا پشت نام های مستعار به شکار دشمنان خود مشغول اند و چون اغلب پدر مادر درست حسابی و خانواده ندارند، اسم و فامیل شان جعلی ست که البته انتظار دیگری از این جماعت نمی رود.
اما یک توصیه دارم برای کسانی که با «دشمن» خود می خواهند مقابله و مبارزه کنند. فرقی هم نمی کند که دشمن، جمهوری نکبت باشد، یا مخالف او. دشمن دشمن است و باید او را باید از میان برداشت. اگر جمهوری نکبت، من، -یعنی ف. م. سخن- را دشمن خود می بیند باید تلاش کند مرا از بین ببرد، و من هم باید تلاش کنم او را از میان بردارم. این رسم جنگ است و در جنگ حلوا خیرات نمی کنند.
اما در دشمنی یک مورد هست به نام مردانگی که به فرد و حتی جانور، ارزش می دهد. مثلا شما پلنگی را می بینید که موقع حمله به آهو، وقتی می بیند بچه دارد، از کنارش می گذرد. این به پلنگ ارزش می دهد. یک کفتار چنین کار ی نمی کند و جزو حیوانات رذل به شمار می آید.
در دشمنی میان انسان ها و حیواناتِ انسان نما هم همین طور است. اسلامی ها، طبق گفته ی بزرگان شان برای از میان بردن دشمن دست به هر کار زشت و رذیلت و تهمت و کلک و از پشت خنجر زدن و حتی دریدن شکم زن حامله می زنند [نمونه تروریست های حماس که رذائل شان به صورت فیلم و عکس منتشر شده] و چون شیوه ی جنگیدن ناجوانمردانه شان را به صورت کتاب و روایت و نطق همه جا بیان می کنند و در عمل هم نشان می دهند، از آن ها انتظاری نیست.
ولی اگر دشمنی هستید که می خواهید در آينده بگویند، مردانه جنگید و نام مثبتی از خودتان بر جای گذارید باید یک سری اصول انسانی را در دشمنی تان به کار ببرید و کاری کنید که حتی دشمن تان بعد از نابود کردن تان با احترام از شما سخن بگوید.
من همیشه مثال خلبان مشهور جنگ اول جهانی، یعنی «رد بارون» را می زنم که وقتی انگلیس ها هواپیمای او را ساقط کردند، با وجود این که تعداد زیادی از انگلیسی ها را در جنگ کشته بود، برایش تشییع جنازه نظامی آبرومندی برگزار کردند چون مردانه با انگلیس ها جنگیده بود.
این که کس یا کسانی بیایند در مخالفت با خانم نرگس محمدی یا آقای تقی رحمانی، کثیف ترین کلمات را علیه فرزندان آن ها به کار ببرند، این عین رذالت است چه از طرف سایبری های جمهوری نکبت اسلامی باشد، چه از طرف مخالفان حکومت و مخالفان خانم محمدی و همسر ایشان.
آیا دستکم می توانیم از مخالفان حکومت نکبت انتظار داشته باشیم در مبارزه علیه مخالفان و حتی حکومت نکبت، مردانگی را رعایت کنند؟
مشکل جدید ترکیش ایرلاین با ایران
