این که می گوییم، اپوزیسیون چه برنامه ای برای دوران بعد از مرگ سدعلی دارد و آیا اصولا به چنین دورانی می اندیشد که بخواهد برایش برنامه ای تدوین کند، تنها از جهت احتمال وقوع اعتراضات مردمی و جهت دادن آن ها به سمت سرنگونی کامل نظام آدمخواران نیست بلکه از این جهت نیز هست که اگر طرف سرش را زمین گذاشت و مُرد، اصلاحات چیانِ درون طیف «اصولگرا» با ایجاد تغییرات و مشاطه گری نتوانند این عجوزه را دوباره به شکلی دیگر به خورد مردم جان به لب رسیده بدهند.

سمت دیگر ماجرا به آن جا می رسد که تندروهای خیلی تندرو و به قول اهل فن خط «مصباحی» بعد از فرو افتادنِ این ستون خیمه ی تکه پاره ی نظام برای حفظ نظام به همین شکل و حتی بدتر از آن دست به سرکوب مردم معترض بزنند و حمام خون به راه بیندازند بی آن که مردم بدانند یا بتوانند چگونه باید مراکز حساس حکومتی را تحت اختیار خود بگیرند و در اثر اختلاف نظرها، مصیبتی دیگر بر آنان نازل شود.