تاریخ، درس های جالبی دارد. همین امروز که در دنیا ترور از هر نوع اش امری مذموم به شمار می آید، و سبک سوسول مامانی گفت و گو و اصلاح قدم به قدم بیشتر مورد پسند اهل تفکر و چانه جنبانان است، هنوز عملیات تروریستی شکست خورده ی مرحوم اشتاوفنبرگ مورد تقدیر و تکریم مردم آزاده ی جهان است و سالگردش را گرامی می دارند.
بعضی وقت ها دیکتاتورها سگ جان می شوند و حتی سنین پیری طولانی یی را پشت سر می گذرانند و با هر ساعت و روزی که زنده می مانند، میلیون ها ساعت و روز از زندگی مردم خودشان و مردم جهان را به تباهی می کشند.
اگر هیتلر خان امروز زنده بود، بعید نمی دانم سوسول مامانی های اصلاحات چی ضد خشونت گاندی و ماندلا صفت، رضایت می دادند که ایشان به درک واصل شود و حتما پند و اندرز می دادند که مبارزه، دوی صد متر نیست، دوی ماراتن است و خشونت کار بدی ست و خودش ایشاللا میمیره می افته!
خب بنده ی خدا اشتاوفنبرگ بدبیاری آورد و تروری که می توانست چند سال دنیا را به جلو بیندازد، موفق نشد، ولی درسی با این کارش داد که بعضی وقت ها که دیکتاتور سگ جان است، باید به او دوا خوراند و زورکی روانه ی بهشت اش کرد چون حیف است واسه ی این دنیا!
البته باید دقت کرد، فقط هیتلر خان را نشانه گرفت نه اراذل و اوباش اطراف او را که یکی را که سر بزنی، ده تا گیاه سمی دیگر جایش می روید.
لطفا فقط هیتلر!
گفتم این را بنویسم همینجوری!
