یدالله کریمی پور
بر خلاف بسیاری تفسیرهای پندارپایه، امروزه روز احتمال رخداد جنگ میان جمهوریاسلامی و ایالات متحده, ناچیز است. سهل است که به اغلب احتمال حملات حتمی و نزدیک(امشب- فرداشب) پرنده های امریکا به مراکز حساس و حیاتی درون ایران نیز تابع همین قاعده است. چرا؟!!
۱- مگر طی ۴۵ سال گذشته این نخستین بار است که آمریکایی ها در فضای پیرامونی ایران کشته شده اند؟ و مگر نخستین بار است که جمهوری اسلامی متهم به نبرد و کشتن نیابتی آمریکاییان می شود؟ با مراجعه به پیشینه ترور آمریکایی ها، شمار وقایع این چنینی به چندین مورد می رسد. پس چرا طی این مدت به جمهوری اسلامی بر خلاف چند کشور پیرامونیش، مورد حمله آمریکا قرار نگرفت؟؛
۲- امروزه روز، از دیدگاه ملاک های ژئواستراتژیک نیز، احتمال وقوع جنگ بین ایران-آمریکا منتفی است. مثلا برای ورود به جنگ با جمهوری اسلامی، استقرار دستکم ۲۵۰ تا ۳۲۰ هزار تفنگدار در فضای پیرامونی ایران الزامی است. هم چنین از دیدگاه اصل تامین و نیز تدارکات، امریکا به هیچ وجه آماده نیست؛
۳- حمله به هر کشوری، اگر چه سومالی و نیجر، نیازمند بستر سازی دیپلماتیک، در مقیاس بین المللی و منطقه ای است. چنین فضایی شکل نگرفته و جدی نشده است. مثلا برای هماهنگ سازی با هم پیمانان اروپایی؛
۴- حمله آمریکا به ایران، نزدیک به ۱۰۰٪ نیازمند استفاده از خاک و فضای کشورهای همسایه است. کدام ملت- دولت آماده پذیرش چنین ریسکی است؟ عربستان؟ امارات؟ قطر؟ عمان؟ کویت؟!!
۵- رخداد هر حمله و جنگی که احتمال گسترش در آن پنهان است، نشان دهنده کم هوشیاری استراتژیک عامل است. به گمانم مشاوران استراتژی فهم بایدن، مانند انتونی بلینکن، جک سالیوان، جین ساکی،آدام شین و رندی زاکرمن، باید باهوش تر از آن باشند که در دام روسیه بغلتند. مسلم است که گسترش دامنه جنگ به معنای پیروزی روسیه در اوکراین و چین در دریای چین جنوبی است؛
۶- دو کشور، به ويژه جمهوری اسلامی از هزینه های بالای چنین جنگی باخبرند. به گمانم از این منطر هیچکدام تمایلی به آغاز جنگی همه جانبه ندارند.
البته گمانی نیست که به زودی پرنده های آمریکا بر فراز شامات و هلال خضیب، آن هم در مدتی چند روزه به پرواز درخواهند آمد، فشار بر حوثی ها بیشتر خواهدشد و حتی محتمل است که برخی منافع ایران در دریاها و یا نقاط معدود و کمتر استراتزیک درونی هدف قرار گیرند، ولی هیچکدام از این تحرکات به معنای وقوع جنگ بین دو کشور نخواهد بود.