احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا
در شبکه های اجتماعی پوستری همزمان با سالگرد انقلاب منحوس اسلامی پخش شده که رضا شاه را پادشاهی که ایران را از قرون وسطی به دنیای نوین رهنمون کرد، محمد رضا شاه را میهن دوستی که نام و نشان تاریخی ایران را با جهان متمدن در آمیخت، و رضا پهلوی را امید آینده کشور برای بازگشت آن به صلح، پیشرفت و سعادت نسل های جوان امروز و فردا معرفی کرده است.
راستی یا نادرستی این تشبیهات بستگی به دیدگاه هر ایرانی منصف و واقع نگر دارد و البته رضا شاه و محمد رضا شاه اکنون در آرامگاه تاریخ خفته اند و جدال یا حتی موافقت با آنها دردی را از ملت ستمدیده ما که در زیر یوغ استبداد خونباری که رژیم خمینی ۴۵ سال پیش در چنین روزی برپا کرد دوا نمیکند.
اما اگر آینده ای برای این ملت قرار است هنوز وجود داشته باشد، که خواهد بود، پرسش اینجاست که چه آرمان و آرزویی می تواند نیروی معنوی برای همبستگی ملی ما برای براندازی و گذار از جهنم جمهوری اسلامی باشد؟
انقلاب اسلامی با همسویی نیروهای ارتجاع مذهبی، حزب توده و سازمانهای چریکی مدعی مارکسیسم با تمرکز بر نقش شاه فقید در نمایندگی رژیم پادشاهی و سقوط شخص او به «پیروزی»رسید.
امروز تمرکز بر نقش رهبر مفلوک و روان پریش جمهوری اسلامی که حتی یاران دیرینش هم برای اوامرش تره خرد نمی کنند نمی تواند آن نیروی به وجود آورنده همبستگی برای این منظور باشد.
به جای آن، نمادی باید آینده آزاد و آباد میهن را در اذهان اکثریت مردم جان به لب رسیده ما ترسیم کند و این هیچ کس جز رضا پهلوی در میان سیل مدعیان چپ و راست مخالفان نیست.
با اینحال، حمایت از رضا پهلوی شهامت می خواهد!
روزهای سخت ولی فقیه آغاز شده است
