اگر رأی دهم و میزان مشارکت کمی بالا برود، می‌ترسم بعد از انتخابات، صدا و سیما و کیهان و این همه آدم‌های مفت‌گو با تبلیغات چندش‌آورشان، حال‌مان را به هم بزنند و دو سال تمام روی اعصاب‌مان رژه بروند که بله حضور ملت در پای صندوق‌های رأی نشان داد که آنها از سیاست‌های جاری رضایت دارند و اینکه ناراضی و عاصی شده‌اند، ادعای معاندان و غربگراهای بریده از مردم است، پس باید با همین دست فرمان به پیش تاخت!

می گویم؛ اگر اینطور فکر می‌کند خب رأی ندهد!

از قولش می‌گویند:

آخه درد که یکی دو تا نیست! چون از آن طرف هم می‌ترسم که اگر رأی ندهم و نرخ مشارکت خیلی پایین بیاید، امثال اون "چنزوک" با جیغ و ویغ‌های خودشان در این شبکه‌های اون طرفی، مته روی اعصاب‌مان بگذارند و مدعی شوند که ملت دل‌شان برای رهبر شدن اونها لک زده و از همین رو، در سراسر کشور، فرش قرمز پهن کرده‌اند تا آنها قدم رنجه فرمایند و زعامت و سروری ما فلاکت‌زده‌ها را به عهده گیرند!

می‌گویم؛ اگر اینطور است، پس خودش باید بسنجد و ببیند که اعصابش از کدام طرف بیشتر خرد می‌شود و بنا به همان تصمیم بگیرد.

از قولش می‌گویند:
من از تو نظر قاطع خواستم بعد برام قصۀ حسین کرد شبستری تعریف می‌کنی؟ این رو که خودم هم می‌دونستم! پس چهل ساله رفتی تهرون درس خواندی که چی بشه؟ نکنه تو هم چیزی نشدی، هینجور الکی پشت سرت چُو انداختن که چه می‌دونم چی شدی!