شنیدم که عظما گرفته عزا
خجسته نپخته برایش غذا
بنالد ز طعم و ز نفخِ نخود
ز دردش چو ماری بپیچد به خود
جهازاتِ شرعی همه در خطر
چو مجرایِ قلوه ندارد گذر
بنفشه نکاهد ز تشویشِ جان
سلامی نسازد همان مُستعان
ز روزی که رفته به فکرِ فرار
دگر پشتِ منقل نگیرد قرار
فقیهانِ خفته نحیف و نژند
به پیری پریش و گرفتارِ قند
نه کوسه که گوید دروغی برزگ
نه قاسم که تازد به ملت چو گرگ
سپاه و بسیجی دچارِ شکاف
رییسی گرفته مدالی ز گاف
چو طوسی نیاید به بیتش دگر
به دنبالِ قاری دود در به در
بسختی صدیقی فتاده به چاه
ز افشایِ دزدی نمازش تباه
طلب می‌کُند دم به دم مجتبا
که جان را سپارد به بادِ صبا
چو بهرِ جوابی به دیوان شتافت
ز خواجه بجز راهِ دوزخ نیافت
مهران رفیعی
