از این موارد کم نداشته ایم و شلنگ تخته انداختن گروه سوم را در تایید نصفه نیمه ی حکومت شاهد بوده ایم.

بعد از این که اسراییل، به شکلی کاملا پاکیزه و شسته رفته با چند موشک که از هواپیماهای اف سی و پنج شلیک شده بود ساختمان بغل دست سفارت جمهوری اسلامی را که گفتند قسمت کنسولی سفارت بوده است با خاک یکسان کرد و سه مقام عالی رتبه نظامی-تروریستی و چهار همراه آن ها را به جهنم واصل کرد، عده ای از این نیمچه موافقان-نیمچه مخالفان، شروع کردند به سینه چاک دادن و عزاداری که اسراییل ملعون با این کار خاک ایران را هدف قرار داده و کنوانسیون های بین المللی را زیر پا گذاشته و این کار حتی «اگر» مخالف حکومت نکبت باشیم محکوم است چرا که این جا موضوع «ایران» و خاک اش مطرح است نه «حکومت» و کارهای تروریستی اش و همه ایرانیان باید حمله به سفارت ایران را که مثل حمله به خاک ایران است محکوم کننده و ننه من غریبم بازی در آوردن های مهوع به خاطر این ماجرا.

البته لازم به توضیح صد باره نیست که اسراییل هیچوقت ابتدا به ساکن با کشوری از جمله جمهوری نکبت شروع به جنگ و دعوا نکرده و این که این حکومت اسلامی به طور رسمی و علنی و چند باره و عملی، گفته که می خواهد اسراییل را محو و نابود کند و اسراییلی ها را به آلاسکا بفرستد، این ها اصلا به چشم نیمچه موافقان-نیمچه مخالفان حکومت نمی آيد و این که رهبر قلیل القدر و مالیخولیایی جمهوری نکبت بعد از کشتار حیوانی مردم عادی در هفت اکتبر در داخل خاک اسراییل فرمود که به دست و بازوی تروریست های حماس بوسه می زند و غیره و غیره.

حالا به درک فرستادن سه فرمانده سپاه و چهار همراه که معلوم نیست در ساختمان بغل دست سفارت در سوریه چه غلطی می کرده اند که اسراییل آن ها را دود کند و به هوا بفرستد البته موضوع سوال این آقایان نیست و فعلا به موضوع خاک ایران و پستان چسباندن برای کنوانسیون های بین المللی چسبیده اند که البته با حمایت ضمنی امریکا از دار و دسته های ضد اسراییلی ان شاءالله از قدرتی که باید بعدها توسط امریکا در کشور ما تقسیم شود، نصیبی ببرند و بهره ای نصیب شان شود!