برخی از هواداران شاهزاده رضا پهلوی او را طبیعتا و به درستی بر طبق قانون اساسی مشروطیت، یعنی خونبهای نیاکان ما، پادشاه خود می خوانند. این حق انتخاب آنهاست. آنها کسی را به زور به قبول این موضوع وادار نمی کنند و خود شاهزاده هم أصلا اهمیتی به آن نمی دهد. این در حالیست که سازمان مجاهدین خلق خانم مریم رجوی را بدون برگزاری هرگونه انتخابات ریاست جمهوری در یک ایران دموکراتیک ایشان را رئیس جمهور آینده ایران می خواند.

خدا می داند که از میان صدها فرد و گروه و سازمان چپگرای ما چه کسی خود را وارث حقیقی مارکسیزم لنینیزم یا مائوئیزم یا تروتسکیزم یا دهها «ایزم» دیگر می داند تا نمایندگی طبقه زحمتکشان ایران را سزاوار خود بداند و ما قرار است رهبری آنها را در آینده قبول کنیم.

پنجاه و هفتی بودن یک توهین نیست. یک حقیقت تاریخی است. اگر کسی خود را منسوب این صفت می داند پیش از حمله به هوادارن عمدتا جوان رضا پهلوی و افراطی خواندن آنها، باید منصفانه به اشتباه خود در به قدرت رساندن رژیم جمهوری اسلامی اذعان کند. امری که اکثریت ملت ایران با روی گرداندن از رژیم بسیار زودتر از روشنفکران چپ و مجاهد ما نشان داده اند.
چهار سال از ترک کاخ سفید از سوی دونالد ترامپ می گذرد. در دوران حکومت او آمریکا وارد هیچ منازعه و جنگی نشد که هیچ، به ابتکار ترامپ، برای نخستین بار در تاریخ خاورمیانه اسراییل و چند کشورعربی به پیمان صلح ابراهیم پیوستند. چپ های ما، که از قضا برخی از آنها با فجایع سیاست خارجی أوباما و بایدن ظاهرا مشکلی ندارند، هنوز کینه ترامپ را به دل دارند.

دشمنی بیهوده با او و دادن القابی تقلبی مانند «ترامپیست های ایرانی» از سوی نیروهایی که بت های عقیدتی خود آنها مانند استالین و مائو میلیونها انسان بیگناه را به قتلگاه های کمونیستی روانه کرده اند اگر شرم آور نباشد قطعا نوعی عوامفریبی در روزگاری است که دیگر کسی برای آن تره هم خرد نمیکند.

می ماند موضوع تمامیت ارضی کشور و زبان واحد فارسی و پرچم شیر و خورشید به عنوان نمادهای یک ایرانی بودن از هر قوم و مذهب و عقیده. انسان باید از یک کره خاکی دیگر باشد تا منکر این عناصر تاریخی و غیرقابل انکار همبستگی ملی ایرانیان شود و دیگر بحث با او بر سر اینکه چه کسی افرطی راست یا چپ است اتلاف وقت است!

به قول آمریکایی ها، باید به چنین کسانی گفت Get a Life!