🔸 سوم- دولت سازی جواد ظریف: اصولگرایان افراطی نمی توانند ظریف را تحمل کنند. آنها گمان می کردند که پایان دولت روحانی، به معنای مرگ سیاسی روحانی، ظریف و زنگنه بود. آنها به بایگانی تاریخ رفتند و هیچ کس آنها را به یاد هم نخواهد آورد. اما چنین نشد. اینک آنها به شدت در تمامی شبکه های اجتماعی شان این مدعا را بازنشر می دهند که «رئیس جمهور اصلی ظریف است و پزشکیان دولت سایه اوست». این هم بخشی از توطئه سیستماتیک آنها برای زمین زدن دولت پزشکیان است.

🔸 چهارم- رفتارهای ظریف: ظریف در این انتخابات چهره ی دیگری از خود نشان داد که برای بسیاری تعجب آور بود و آنها گمان می کردند او فقط یک دیپلمات است و دیگر هیچ. انصافاً ظریف مایه بسیار از خود گذاشت و دقیقاً به سبک انتخابات آمریکا عمل کرد. زبان بدن و زبان گفتار او محصول زیست بلند مدت او در آمریکا و آشنایی کامل با رقابت های انتخاباتی آمریکا بود. اصولگرایان به ظریف بسیار ظلم کردند و او به میدان آمد تا چهره خود را کاملاً بازسازی کند و بگوید نظر مردم برخلاف نظر شماست.

🔸 پنجم- پیام ظریف به اصلاح طلبان: نقش انتخاباتی ظریف متضمن یک پیام مهم به اصلاح طلبان و اعتدالیون بود: «من یک رهبر سیاسی هستم و اینک هیچ کس (خاتمی، روحانی، رهبران جنبش سبز، و...) در حد و اندازه من نیست». مطلقاً اهمیتی ندارد که ظریف چنین سخنی نگفته و احتمال دارد حتی به ذهنش هم خطور نکرده باشد. ما از مقتضای منطقی گفتار و رفتار او سخن می گوییم. بحث هرمنوتیکی است. معنای رفتار ظریف در این انتخابات چه بود؟ «من یک رهبر سیاسی بی نظیر هستم و حتی محمد خاتمی هم یک پنجاهم من در پیروزی پزشکیان نقش نداشت». تا حدی که من می فهمم- و البته فهم من بسیار بسیار محدود و متضمن خطای بسیار است- گفتار و رفتار ظریف معنای دیگری نداشت.

🔸 ششم- شاه و خمینی و خامنه ای: شاه به شدت روی دکتر مصدق حساس بود. او با کودتای آمریکایی/بریتانیایی/آخوندی/درباری مصدق را زندانی کرد و به حصر کشید و نام بردن از او را ممنوع و جرم کرد. شاه تا آخر عمر در خلوت هم از مصدق نام نبرد و همیشه می گفت آن «پیرمرد لج باز». مصدق را انگلیسی هم قلمداد می کرد و در نهایت او را در حصر در واقع کُشت. خمینی هم نام دکتر مصدق را بر نمی تابید. نمی خواست نام یک شخصیت ملی به عنوان یک رهبر سیاسی مطرح باشد. لذا با شواهد صد در صد کاذب او را «نامسلمان» کرد. آیت الله منتظری، محمد خاتمی، مهندس موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی، و...؛هر یک چنین سرنوشتی پیدا کردند(البته آیت الله منتظری جایگاه بسیار ویژه ای دارد). آیت الله خامنه ای و اصولگرایان قطعاً «ظریف رهبر سیاسی و دولت ساز» را تحمل نخواهند کرد. ظریف کنونی معلوم نیست حتی به نفع پزشکیان و دولتش تمام شود. ظریف باید رفتارش را به کلی تغییر دهد. هزینه های رفتارهای او را دولت پزشکیان خواهد پرداخت. محل نزاع انگیزههای صادقانه و خدمتکارانه ی ظریف نیست، محل نزاع معنای بیرونی گفتار و رفتار ظریف از نظر دیگران و به خصوص مخالفان است.

🔸هفتم- مهاجرانی: عطاء الله مهاجرانی در اوایل دوران اصلاحات چهره ی برجسته ای از خود نشان داد و با پرونده ی چند همسری (چهار، پنج، شش) او را راهی زندان کردند و از باقی سرنوشت اش همه آگاه هستیم. اطلاعات سپاه کاملاً رفت و آمد او را تحت نظر داشت، و می دانست که شبانه به منزل کدام همسر می رود و خودرو وزیر ارشاد کجا پارک است و...؛ تنها کسی که گویی اصلاً به این امر توجه نداشت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. سپاه پرونده را تحویل سعید مرتضوی معروف داد. مهاجرانی سالهاست که به بزرگترین مدافع جمهوری اسلامی، آیت الله خامنه ای، سپاه پاسداران، جبهه مقاومت، و...در خارج کشور تبدیل شده و فحش های بسیاری از این بابت از مخالفان جمهوری اسلامی می خورد. اما راهی به بازگشت به ایران و کار در جمهوری اسلامی ندارد. آیت الله خامنه ای کاملاً از نقش فعلی او در خارج کشور راضی است و مشتاق است که مهاجرانی فقط و فقط همین نقش را بازی کند.

🔸هشتم- ضرورت آگاهی تاریخی: چهار سال ریاست جمهوری جو بایدن از هر جهت برتر از چهار سال ترامپ است. شاخص های اقتصادی دوران بایدن بسیار بهتر از دوران ترامپ هستند. اما اکثریت نسبی مردم آمریکا نظر دیگری دارند. چرا؟ چون ما در لحظه زندگی می کنیم، چون تحت تاثیر شدید رسانه ها و دروغگویان هستیم، چون متخصص نیستیم، چون نوستالژی گذشته ی طلایی وجود نداشته را داریم (مثل «دوران طلایی محمدرضا شاه» و «دوران طلایی احمدی نژاد») و غیره و غیره. ما اینک حتی دوران خاتمی و اصلاحات را فراموش کرده ایم و در لحظه کنونی زندگی می کنیم و نمی خواهیم بفهمیم که ساختارهای حقوقی و حقیقی جمهوری اسلامی سر جایشان هستند و چیزی تغییر نکرده است. سال گذشته رضا پهلوی گفت که اینک در دوران رفتن پدرم و آمدن خمینی به ایران قرار داریم و کار جمهوری اسلامی تمام است(فیلمش را در صفحه ام پست کرده ام). ۱۰ روز پس از آمدن خمینی انقلاب پیروز شد. اما ماه ها از وعده رضا پهلوی گذشت و خبری نشد. چرا؟ چون او نمی داند و یا نمی خواهد بداند که ساختارهای حقوقی و حقیقی جمهوری اسلامی سر جای خودشان هستند و چند دیدار او با نتانیاهو و چند سیاستمدار دیگر راست افراطی و چند سخنرانی بی سر و ته اش در چند بنیاد صهیونیستی دست راستی چیزی را تغییر نداده است. یکی از ساختارهای جمهوری اسلامی این است که رهبر دیگری را تحمل نمی کند. رهبر همه قلمروها، ولی فقیه است و ظریف در قامت «رهبر سیاسی دولت ساز» تحمل نخواهد شد.