این خوب نیست، یعنی قشنگ نیست که تا تقّی به توقّی می خورد شما هخاهای گرامی، پا برهنه وسط مجلس می پرید و صاحب مجلس می شوید و همه چیز را در اختیار می گیرید و راهپیمایی های صد هزار نفره به راه می اندازید و در صف اول راهپیمایی ها دست در دست هم هزاران نفر را در شهرهای مهم جهان به دنبال خود راه می اندازید، و برخی تان هم جلوی وزارت خارجه این کشورها چادر می زنید و هشتاد نود روز لب به غذا نمی زنید و گردن تان در اثر گرسنگی کج می شود، بعد موقع سکوت و آرامش، مثل این روزها، خبری ازتان نیست، یا حداکثر در صفحات مجازی تان یادکی از بچه های کشته شده و زخمی شده در ایران می کنید و عکس آن ها را منتشر می کنید که آره و اینا ما هم هستیم و شما تشریف بیاورید فرنگ، ما هم همراه شما، یعنی شما هم همراه ما به کاخ الیزه می روید و ما، یعنی من، نزد فرنگی ها عزیز می شوم و رهبر شناخته می شوم بعد، انقلاب زنان را نه تنها در ایران، بلکه در افغانستان و عربستان و روسیه و کارپف و کاسپارف و این ها ایجاد می کنم و به دیپلمات کانادایی با فریاد می گویم خجالت بکش، شرم کن طوری که یارو از خجالت اش سالن محل حضورش را ترک کند و از این حرفا.

دستکم برای خالی نبودن عریضه، این لحظات هم که ظاهرا سر و صدایی در ایران نیست، شماها یک صدایی از خودتان صادر کنید و یک ملاقات حالا با رییس جمهور هم نشد با آبدارچی وزارت خارجه ی فلان کشور داشته باشید و یک راهپیمایی حالا صد هزار نفره هم نشد، یک راهپیمایی صد نفره در جایی راه بیندازید که فردا که خامنه ای سقط شد و مردم به خیابان ها ریختند و شما خواستید به وسط میدان بپرید و فریاد بکشید ما همه رهبر هستیم البته من بیشتر رهبر هستم، آدم خدای نکرده فکر نکند که شما ها، هخا و سوءاستفاده چی و فرصت طلب و از این جور چیزها هستید!

راستی تا یادم نرفته اونایی که می خواستند شماها را بدزدند از طریق ونزوئلا به تهران ببرند چی شدند؟! :)