رحیم قمیشی

اتفاقات مهم جنبش مهسا از شهریور ۱۴۰۱ بسیاری از معادلات را در کشور ایران بر هم زد. به‌ویژه در جبهۀ حاکمیت و تصوری که از تداوم حاکمیتش، در هر شرایطی، داشت.

از یک طرف نسل جدید و به‌ویژه زنان، فعالانه وارد حق تعیین سرنوشت برای خود و کشورشان شدند، و از طرف دیگر عملاً اصلاح‌طلبان و اصولگرایان به عنوان دو جبهه رقیب برای جابجایی در قدرت بکلی از رده خارج گردیدند.

مخالفت نسل جدید با اساس حاکمیت به نمایش گذاشته شد و بر روش تغییرات برگشت‌ناپذیر، مسالمت‌جویانه و صبورانه، صحه گذاشته شده و نیروی جدید و سرنوشت‌سازی در کشور معرفی شد.

نظام حاکم چاره‌ای جز عقب‌نشینی و پذیرش تحولات نداشت. انتخابات بی‌رمق مجلس در پایان سال ۱۴۰۲ مایه بی‌ابرویی‌اش شده بود و عملا در بسیاری از زمینه‌ها بدون اعلام رسمی، مجبور شد عقب بنشیند.

اما آیا هر عقب نشستنی، الزاماً عقب‌نشینی است؟

خیر!

به عنوان فردی با سابقه نظامی بگویم؛

گاه عراق مجبور به عقب‌نشینی می‌شد. حد عقب نشینی را، او تعیین نمی‌کرد، شدت تهاجم ما آن را معین می‌کرد.

گاه تصمیم می‌گرفت برای دادن تلفات کمتر و آمادگی برای تهاجم مجدد، مقداری به عقب برود.

گاه اصلا اولویتش آن خط نبود، می‌گفت شما بیایید جلو، من در جای دیگری اهداف دیگری دارم و نمی‌خواهم اینجا نیرو بگذارم! شما سرگرم باشید تا در جای مهمتری ضربه را بخورید!

نداشتن تحلیل درستی از عقب رانده شدن عراق پس از فتح خرمشهر، و ارائه تحلیلی غلط از سوی مقامات ایران، شش سال اضافه شدن به جنگ خانمانسوز را برای کشور و جنگ طلبان به ارمغان آورد!

وقتی به دروغ گفته شد صدام رفته تا تجدید قوا کرده و دوباره حمله کند!!