یورونیوز - بوسه فرانسوی یا «فرنچ کیس» اصطلاحی انگلیسی است که تقریباً همه در سراسر جهان آن را می‌شناسند. این بوسه همین‌طور با عباراتی نظیر «بوسه عمیق» یا «بوسه عاشقانه» شناخته می‌شود، اما آیا این نوع بوسه واقعاً خاستگاهی فرانسوی دارد؟
شهرت فرانسه به عنوان کشور بوسه، عشق و رمانتیک بودن ناشی از آثار هنری و شواهد تاریخی‌ای است که در سطح جهانی شناخته شده‌اند.
در حالی که پژوهش‌های علمی عمدتا به نحوه انتقال باکتری‌ها از طریق بوسه توجه دارند، کسانی که این نوع بوسه را تجربه کرده‌اند معتقدند که اگر در اولین قرار رخ دهد این نشانه‌ای از آغاز یک رابطه عاشقانه است.
با این حال بوسیدن به این روش در تمام فرهنگ‌ها مرسوم نیست. بر اساس پژوهش‌ها تنها نیمی از مردم جهان این نوع بوسه را انجام می‌دهند و جالب‌تر اینکه این عمل در میان برخی حیوانات مانند بونوبوها نیز مشاهده شده است.
شروع رواج بوسه فرانسوی (French Kiss) به سال ۱۹۲۳ بازمی‌گردد. کارشناسان آن را به صورت «بوسیدن با لب‌های باز و با استفاده از زبان» تعریف می‌کنند و آن را شامل تبادل بزاق و تماس زبان‌ها می‌دانند.
در واقع بوسه فرانسوی هیچوقت عنوانی علمی نبوده، بلکه اصطلاحی است که توسط گردشگران آمریکایی از فرانسه به دنیای انگلیسی‌زبان معرفی شد. ورود این عبارت به دیکشنری کمبریج نیز آن را در زبان انگلیسی جاودانه کرد.
فرنچ کیس یا بوسه فرانسوی به عنوان بوسه‌ای پرشور، صمیمی و نشانه‌ای از عشق و شور رمانتیک توسط فیلم‌های هالیوودی و پس از بازگشت سربازان آمریکایی از اروپا پس از جنگ جهانی دوم در میان آمریکایی‌ها محبوب شد.
اما آیا این بوسه واقعاً ابداع فرانسوی‌ها است؟
به نظر می‌رسد بوسه فرانسوی در واقع از «سواویوم» رومی‌ها برگرفته شده باشد؛ واژه‌ای که از ریشه «بزاق» می‌آید و برای بوسه‌های عاشقانه به کار می‌رفت.
در روم باستان بوسه‌ها متنوع و دارای سلسله مراتب بودند. یک نوع بوسه کوتاه محجوبانه ولی محبت‌آمیز روی دست یا گونه به عنوان سلام استفاده می‌شد.
بوسه دیگری به نام «بازیوم» به یک بوسه با دهان بسته و میان لب‌ها بین دوستان نزدیک بود و بوسه «ساویوم» که بوسه شورانگیز و کاملی محسوب می‌شد و اکنون آن را بیشتر به نام «بوسه فرانسوی» می‌شناسیم.
برای رومیان دوران امپراتوری، بوسیدن یک معشوق در ملاءعام ناپسند تلقی می‌شد. همچنین ممکن بود یک خطر به لحاظ سلامتی محسوب شود. در قرن نخست پس از میلاد، امپراتور تیبریوس احتمالاً به دلیل شیوع تبخال سعی کرد بوسیدن در مراسم حکومتی را غیرقانونی اعلام کند.
در همین حال برخی مورخان ریشه این بوسه را به قرون وسطی نسبت می‌دهند، جایی که با نام «بوسه فلورانسی» شناخته می‌شد.
با این حال در فرانسه این بوسه بیشتر از قرن نوزدهم بدین سو و به لطف آثار آگوست رودن مجسمه‌ساز و آنری دو تولوز-لوترک نقاش مشهور شد. این آثار هنری، بوسه عاشقانه را به عنوان نمادی از عشق و شور به تصویر کشیدند.
بوسه فرانسوی؛ چیزی بیش از یک بوسه ساده
در بسیاری از فرهنگ‌ها، بوسه روشی برای برقراری ارتباط است. در فرانسه نیز بوسه دادن بخشی از آداب اجتماعی بوده و برای سلام گفتن به خانواده، دوستان و حتی همکاران استفاده می‌شود. اما بوسه فرانسوی که بار جنسی قوی‌تری دارد، صرفاً میان شرکای عاطفی رد و بدل می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که یک مرد با بوسیدن به سبک فرانسوی، سه برابر بیشتر از بوسه‌های عادی شانس برقرار کردن رابطه جنسی دارد.
این نوع بوسه معمولاً آغازگر روابط عاشقانه است پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این بوسه می‌تواند باعث ترشح اکسیتوسین (هورمون عشق) و دوپامین (هورمون لذت) شود و به تقویت پیوند عاطفی میان زوجین کمک کند.
توصیه وحید یامین پور به مردم ایران
