رفیق، قهرمان کمونیسم
تو نیم قرن
جهانی از رنگین‌کمان اندیشه‌ها
و پُٰرسش‌های آینده ساز کوباییان را
زیر چکمه‌های دیکتاتوری‌ات له کردی
*
تو، نیم قرن
در میدان سیاست کوبا
با خودت مسابقه دادی
و هی برای خودت هورا کشیدی
و از دست‌های خودت مدال طلا گرفتی
هزار سال هم اگر زیسته بودی
از خودکامگی بی‌مَرزت دست می‌کشیدی؟
*
تو می‌خروشیدی که می‌خواهی کوبا را
از چنگال سرمایه برهانی
چنگال خودکامگی‌ات درنده تر نبود؟
چند سال بایسته بود تا بتوانی
سرشت سرابیِ آرمان‌های‌ات را دریابی؟
نیم‌قرن کافی نبود؟
*
مانترای کارزارت «خلق»‌ بوده است
پس از رسیدن به پیروزی
فرمان قدرت را پس چرا به دستان همان خلق نسپردی؟
کدامیک از رفقای‌ات در کجای جهان
فرمان فرمانروایی را پس از گرفتن قدرت به خلق سپرده‌اند؟
*
رفیق، قهرمان کمونیسم
آنچه را که خوب و پایدار ساخته‌ای
زیرساخت‌های هراس است
مردم هنوز پُرسش‌های سیاسی‌شان را قورت می‌دهند
*
رفیق، قهرمان کمونیسم
دیدی که انسان با پَرهای بیکران‌اش
در قفس دگم‌های آرمانی نمی‌گنجد
دیدی که انگیزه پُر از چشم و گوش و پویایی‌ست
دیدی که انگیزه پُر از موتورهای فرداست
*
رفیق، قهرمان کمونیسم
کوبایی را که بهشت روی زمین بود
در زندان بینش تنگ‌ات پوسانده‌ای،
درهم شکسته‌ای

وقت طلایی‌ کوبا اکنون
در صف‌های ملال‌آور نان تلف می‌شود
سالن سخن‌های تندرآسای‌ات
و میدانی که‌ چه‌گوارا، این دژخیم خوش‌تیپ
خشاب‌های اندیشه‌اش را
به سوی سرمایه خالی می‌کند، خالی‌ست

مردم درمانده
دریچه‌ای از سرمایه می‌جویند
تا زندگی‌شان نفس بکشد،
راه‌ِ توریست‌ها را که بوی دلار می دهند
آب و جارو می‌کنند
و جوانان برای یک گوشی آه می‌کشند

فیدل، قهرمان کمونیسم
زمان آن نرسیده است
کز کرسی‌ خطابه‌های آتشین‌ات فرود بیایی
و زنجیرهای سنگین آرمانی‌ات را
از دست و پای کوبای تکیده برای همیشه باز کنی؟

رضا فرمند

*