سرکوهی در تلگرام نوشت: قاضی و قضات نبودند، جلادباشی بودند.

هرچه را با نامِ اصلی آن بخوانیم

در عنوان‌های سایت‌های رسانه‌های پرمخاطبِ فارسی زبانِ خارجِ از کشور از آن‌ها چون «دو قاضی بلندپایه ایران»(بی.بی.سی)، «از قاضی‌های سرشناس دیوان عالی کشور»(رادیو فردا)، «از قضات دیوان عالی کشور»( ایران اینترناسیونال)، «دو قاضی شناخته شده»( صدای آمریکا) یاد می‌شود.

درست که خبر باید که ناجانبدار باشد و واقعیت را بیان کند، درست که در خبر باید که با ذکرِ شغل و سمتِ رسمی از کسان یاد کرد و.. اما در جمهوری اسلامی، که تجاوز به جامعه و زبان از مولفه‌های اصلی آن است، هیچ چیز و هیچ کس در جای خود نیست و به مثل جلادباشی بر کرسی قاضی می‌نشیند، تاکید بر «قاضی و قضات»، که بارِ مثبت دارند، در باره‌ی این دو جلادباشی، ناجانبداری را سست، ماهیت واقعی «شغل و سمتِ» آنان و واقعیت را می‌پوشاند.

در عنوان یا متن خبر البته جلادباشی نمی‌توان نوشت اما می‌شد بر «قاضی و قضات»،که بارِ مثبت دارند ، تاکید نکرد. در متن نیز هرجا که ذکر «قاضی»،‌ سمتِ رسمی آنان، لازم می‌بود، می‌شد اشاره کرد که «قضاوت!» آنان از چه لونی بوده‌است.

مگر نه این که خبر باید که واقعیت را بیان کند؟