سحرگاهان، هنگامی که آفتاب حقیقت از پس پرده‌های ظلمت سر برمی‌آورد، پژواک نام جمشید شارمهد در تاریخ طنین انداخت؛ مردی که تا واپسین نفس بر عهد خویش استوار ماند و در اسارت نیز صدای آزادی را خاموش نکرد. او را در بند کشیدند، شکنجه دادند، و سرانجام جانش را گرفتند، اما حتی پس از شهادتش، پیکرش به صحنه‌ای برای نبردی تازه بدل شد،نبردی که این بار در میدان سیاست و دیپلماسی رقم خورد.

وزارت خارجه آلمان، با پایبندی به اصول انسانی، خواستار انتقال پیکر او به این کشور شد. اما رژیم اسلامی که حتی از جسد او نیز بیم داشت، بارها کارشکنی کرد. در این میان، آنچه معادلات را پیچیده‌تر کرد، به‌ظاهر تصمیمی دیپلماتیک بود: تعلیق دعوت‌نامه شاهزاده رضا پهلوی برای کنفرانس امنیتی مونیخ. این تصمیم، اگرچه در چارچوب ملاحظات سیاسی اتخاذ شد، اما بی‌درنگ با واکنش شدید افکار عمومی و انتقادات گسترده روبه‌رو گردید. آیا مصالحه‌ای پنهان در کار بود؟ آیا این اقدام برای جلب رضایت رژیمی بود که حقوق انسانی را آشکارا نقض می‌کند؟

فشار افکار عمومی و بازگشت عزت ملی

دیری نپایید که اعتراضات گسترده و انتقادهای سیاست‌مداران، رسانه‌ها و مردم، این معادله‌ی پنهان را برهم زد. جامعه‌ی ایرانیان خارج از کشور، به همراه فعالان حقوق بشر، دیپلماسی آلمان را به چالش کشیدند. آن‌ها خواهان شفافیت، اصول‌گرایی در سیاست خارجی، و پرهیز از مماشات با رژیمی بودند که آزادی را سرکوب می‌کند.

سرانجام، با رسیدن پیکر جمشید شارمهد به آلمان، دعوت‌نامه شاهزاده رضا پهلوی نیز دوباره اعتبار یافت. این تصمیم، نه صرفاً یک چرخش دیپلماتیک، بلکه نمادی از قدرت صدای مردم بود. آن‌ها نشان دادند که اگر همبستگی و فشار افکار عمومی وجود داشته باشد، حتی در صحنه‌ی سیاست نیز می‌توان تغییر ایجاد کرد.

آینده‌ای که در گرو بیداری است

این رخداد تنها یک پرونده‌ی بسته‌شده نیست، بلکه درسی برای مبارزان آزادی و سیاست‌مداران بین‌المللی است. سرنوشت کشورها را نه صرفاً دیپلماسی رسمی، که اراده‌ی ملت‌ها تعیین می‌کند. امروز، این پیروزی کوچک شاید نقطه‌ی عطفی برای آینده باشد،آینده‌ای که در آن، سازش با دیکتاتوری به نام "مصالحه" پذیرفته نخواهد شد. اما این تنها آغاز راه است، و این مسیر را تنها با همبستگی، هوشیاری و پافشاری بر ارزش‌های انسانی می‌توان ادامه داد.

تاریخ گواه است: خون‌هایی که برای آزادی ریخته شده‌اند، بذرهای فردایی روشن‌اند. و آن فردا، به دست آنان که بیدارند، ساخته خواهد شد.