اگر مباحث مربوط به ظرف و محتوا و این گونه کلیشه‌های ۵۷‌ای مبتذل را کنار بگذاریم و مانند انسان‌های متمدن تفکر را پیشه کنیم سرانجام بهتری را می‌توانیم برای خود و کشور رقم بزنیم.

از ترامپی شیرین عقل تا سارکوزی دزد و از جو خواب‌آلود تا دوگل قاتل دو ‌میلیون الجزایری در بهترین جمهوری‌های تاریخ دنیا می‌توان براحتی دریافت که جمهوری‌ها نیز به خطا رفته‌اند.

شیوه بحث چندش‌آور برخی جمهوری‌خواهان دلی که پادشاهی را سراسر باگ می‌دانند و جمهوری را مبرا از باگ و ایراد، انگیزه‌ای شد برای پرداختن به بزرگترین نقیصه جمهوری حتی در بلاد غربی.

وراثت این ابرباگ پادشاهی را نمی‌توان چاره ساخت، اما ابرباگ جمهوری ظاهرا از باگ وراثت نیز خطرناک تر است.

بزرگترین باگ جمهوری در وابستگی نفر اول کشور به حزبی خاص است. این باگ خطرناک حماسه/فاجعه حمله به کنگره را رقم زد. رییس جمهوری چپ‌گرا یا راست‌گرا در کاغذ رییس جمهور همگان است. حتی اگر شخص ریاست جمهور قلبا و با حسن نیت کامل قصد نمایندگی همگان را داشته باشد، احزاب مخالف و طرفداران آنها هیچگاه حتی در بلاد متمدن غرب رییس جمهور را در سمت خود نخواهند دید.

مساله نیروهای نظامی خود داستان دیگریست. آیا در ایران احمقی یافت می‌شود که بخواهد زمام ارتش ایران را در دست عبدالله مهتدی بگذارد؟ اگر وی نامزد ریاست جمهوری شود و در دور دوم به ریاست جمهوری برسد؟

فقط و فقط کوته‌اندیشان سوئد، دانمارک، نروژ، هلند و انگلستان‌نشناس ناآگاه به مسائل سیاسی نمی‌دانند که احتمال پادشاهی شدن فرانسه بمراتب بیشتر است تا جمهوری شدن مدل‌های موفق پادشاهی‌های شمال اروپا.
شیوه بحث بیشتر جمهوری‌خواهان کشور مفلوک و عقب‌مانده ما در دفاع از مدل جمهوری، بدون تردید توهین به مردمان مترقی شمال اروپاست.

شخص نگارنده با تجربه نیم از عمر خود در اسکاندیناوی و با صحت کامل عقل و روان اعترافی دردناک دارم که در پایان این مطلب می‌آورم، تصورم این است که کیفیت و سطح آموزش و درک معتادان کارتن خواب اسلو پایتخت پادشاهی فخیمه نروژ از برخی جمهوری‌خواهان کشور ما مانند اکبر گنجی بیشتر است.

باقر محب علی
*