زلنسکی به جای پوتین؟
جر و بحث ولودیمیر زلنسکی با ترامپ و تیمش، بیش از همه طیف افراطی جریان اصولگرا در ایران را دچار سرگيجه کرده است.
آنها به عنوان حامیان روسیه قادر به تحلیل این موضوع نیستند و به جای آن، از "تحقیر" زلنسکی توسط ترامپ اظهار شادی و شعف میکنند!
میخواهند از تنش بین زلنسکی و ترامپ، ضرورت و حقانیت عدم مذاکره با آمريکا را نتیجه بگیرند، حال آنکه این دوستشان ولادیمیر پوتین است که برای دیدار با ترامپ لحظهشماری میکند آن هم در حالی که ترامپ عموم تحریمهای آمریکا علیه روسیه را برای یک سال دیگر تمدید کرده است!
طبق نگاه این طیف، قاعدتاً پوتین به دلیل اشتیاقش برای مذاکره با دولت ترامپ باید محکوم شود نه زلنسکی که در کاخ سفید با کل تیم ترامپ یکتنه گلاویز شده است!
اما محکوم کردن پوتین ظاهراً برایشان هزینه دارد، از همین رو دیواری کوتاهتر از زلنسکی پیدا نکردهاند!
بیشتر بخوانید:
از نمد زلنسکی کلاهی برای روزگار سیاه شما دوخته نخواهد شد
مهدی نصیری
نظام مقدس که حسابی در گوشه رینگ جنگ و دیپلماسی گرفتار آمده و در بدترین شرایط سیاست ورزی منطقه ای و داخلی اش در تمام عمر خود قرار دارد، در پی رخداد مذاکرات علنی تنش آلود بین ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید، مهدی فضائلی سخنگوی غیر رسمی اش در شبکه ایکس نوشته:
«تحقیر خفتبار زلنسکی در مذاکره با ترامپ عبرت است برای کسانی که بوسه بر پنجه گرگ را توصیه میکنند، هشداری که در بیانیه گام دوم مطرح شده است.»
در باره این توییت عضو بخش ارتباطات دفتر رهبری چند نکته گفتنی است:
۱. عمدتا پوتین و روسوفیلها و چپها، از ماجرای رخ داده در کاخ سفید، تحقیر زلنسکی را نتیجه گرفته اند در حالی که بسیاری از ناظران شجاعت و شهامت او را در گرفتن تضمین از ترامپ در برابر خوی تجاوزگری روسیه و پوتین در ازای معامله ای که قرار بوده امضا شود، برداشت کرده اند.
۲. اگر قرار باشد در داستان جنگ اوکراین به دنبال یافتن عناصری از حقارت و بزدلی بود، این زلنسکی مقاوم و جنگنده در برابر متجاوز نیست که متصف به صفت حقیر می شود بلکه مهر حقارت بر پیشانی حاکمیتی می خورد که در آغاز جنگ، از تجاوز روسیه دفاع می کند و سلاح و پهپاد برای متجاوزان می فرستد اما وقتی با تهدید ناتو و آمریکا مواجه می شود، هر گونه حمایت و ارسال سلاح را برای روسیه تکذیب می کند، در حالی که ویدئوی ترکیبی از هر دو موضعش در سرتاسر فضای مجازی منتشر می شود.
۳. حاکمیتی که سالها با دمیدن در شیپور جنگ و جهان ستیزی و اتخاذ سیاستهای ویرانگر منطقه ای، یک ملت و سرزمین را با دیرینه ترین سابقه تمدنی، به فقر و فلاکت کشانده و در دستور جلسه سران قوایش قیمت سیب زمینی و لوبیاچیتی قرار داده می شود، نمی تواند برای رئیس کشور قربانی تجاوز یک ابرقدرت که از سر خرد و عقلانیت هم می جنگد و هم مذاکره می کند، خط و نشان تحقیر بکشد.
داغ تحقیر را این روزها آن نظام مدعی ابرقدرتی منطقه بر پیشانی دارد که همه بازوهای منطقه ای اش را که با هزاران میلیارد دلار هزینه و خسارت از جیب ملت مظلوم ایران تجهیز کرده بود، به باد فنا و نابودی داده و حالا دیگر دولت کشوری که روزی حیاط خلوت این ابرقدرت بود، اجازه فرود هواپیمایش را هم در بیروت نمی دهد.