بی بی سی - پروانه اعتمادی، نقاش برجسته معاصر ایران در ۷۸ سالگی درگذشت. او هنرمندی بود که در استفاده از تکنیک‌های مختلف مانند رنگ‌روغن، سیمان، مداد رنگی، طراحی و کلاژ به مهارت رسید و از همه این تکنیک‌ها برای تغییر شیوه کاری‌اش استفاده کرد.
خلق بافت‌های متفاوت و استفاده از رنگ‌های تیره و سایه‌های عمیق و همینطور تصویر کردن سفیدی بر زمینه سفید از جمله ویژگی‌های آثار او بود. او که در نوجوانی شاگرد بهمن محصص بود، در ابتدا کار حرفه‌ای خود را با برگزاری نمایشگاهی از آثار انتزاعی یا آبستره در تالار قندریز آغاز کرد، بعد به نقاشی فیگوراتیو روی آورد اما فرم همچنان عنصر مهم آثار او باقی ماند.
او در دوره‌ای از کار حرفه‌ای خود به خلق طبیعت بی‌جان روی آورد و گل نرگس، انار، سیب و ترمه بارها در آثارش تکرار شد.
جابه‌جایی اشیاء و انسان مدرن یکی از مفاهیمی بود که او سعی داشت در کارهایش منعکس کند. او خود گفته بود که تصویر کردن چیزی که سرجای خودش نیست در حقیقت تاکید او بر «جابجایی و نابه‌جایی» اشیاء و انسان‌هاست که در جای خودشان قرار ندارند؛ مانند سر گوسفندی که او بر پارچه‌ای سفید بر روی میز کشید.
آثار او بخش درخشانی از هنر معاصر ایران است که در جهان شناخته شده و نشان‌دهنده تجربه‌گرایی و روحیه جستجوگر اوست.
کتاب «پروانه، گزیده‌ای از آثار پروانه اعتمادی» را نشر نظر در سال ۱۴۰۰ منتشر کرد و همچنین بهمن کیارستمی در سال ۱۳۹۸ مستندی به نام «پروانه» درباره پروانه اعتمادی، زندگی و آثار او تولید کرده بود.
توضیح تصویر، جادوگر، کلاژ، ۱۳۷۷
:::
