مهران رفیعی
>>>
نگفتم عطاخان خطاکار نیست؟
چوعظمایِ اعظم بزهکارنیست
***
چو در فکرِ اموالِ دنیا نبود
دکل هایِ نفتی زغفلت ربود
***
به دورانِ عزلت شده نُخبه ای
در اقلیمِ شاهی خورد تخمه ای
***
بگردد به دنبالِ هر فرصتی
فروشد قلم را به هر قیمتی
***
به روزی بَرَد کیفِ چرمی به شام
که آن یارِ سوری نیفتد ز بام
***
چو نوری بیابد ز زندان فراغ
بنوشد ز شادی دو فنجانِ داغ
***
نویسد مکرر به نفعِ نظام
نه از بهرِ روزی ز رویِ مرام
***
اخیرا نوشته سطوری دقیق
که دارد نشانی ز قلبی رقیق
***
به نیکی کراماتِ رهبر ستود
که در هر دو عالم نظیرش نبود
***
اگر صلح خواهد ولی این زمان
نباید بگردد کسی بد گمان
***
چو او هست مالک به کل جهان
ببخشد وکالت به ماله کشان
***
چه گویم ز احوالِ لندن نشین؟
که کرده قناعت به نانِ جوین
***
بصیراست و درویش و پرهیزکار
بجز بهرِ گردش نگیرد قطار
***
شنیدم که در کوپه ای از قطار
نکاتِ ظریفی نموده شکار
***
ز مادر طلب کرده دختی جوان
یکی کفش الوان و گویا گران
***
چو مادر بگفته ز احوالِ جیب
ز دختش شنیده کلامی عجیب
***
به گوشش چو آمد عباراتِ زشت
عطاخان چو قرقی مقاله نوشت
***
خدایا عطا را ز هستی مگیر
که در بندِ عقدی نباشد اسیر
