اشتباه است که اگر فکر کنیم که تصمیم ترامپ در تغییر نام خلیج فارس از مخالفت با رژیم جمهوری اسلامی یا تحت فشار قرار دادن این رژیم برای کنار آمدن با آمریکا سرچشمه می گیرد. ترامپ بهتر از همه­ی ما می­داند که آخوندهای حاکم بر ایران دشمنان قسم خورده­ی میراث­های کهن ایرانی­اند. سردمداران رژیم اسلامی در تغییر نام شهرها، دانشگاه­ها، بیمارستان­ها و خیابان­های ایران دست ترامپ را از پشت بسته­اند. می­دانیم که آن­ها شاهی را به قائم شهر، بندر شاپور را به بندر امام خمینی، بندر عباس را به بندر شهید رجایی و بیمارستان میثاقیه­ی تهران را به بیمارستان مصطفی خمینی تغییر دادند. محکومیت اقدام ترامپ توسط پزشکیان، عراقچی و هم­پالکی­هاشان نیز چیزی جز عوام­فریبی نیست. اگر ترامپ یا هر کس دیگر خلیج فارس را "خلیج اسلامی" می­خواند، جیک هیچ­کدامشان درنمی­آمد.

ترامپ نیک می­داند با تغییر نام خلیج فارس احساسات قاطبه­ی مردم ایران را، چه در داخل و چه در خارج، جریحه­دار خواهد کرد. لیکن دو انگیزه­ی نیرومند او را حسابی هار کرده است. نخست خودکامگی، تکبر، حس برتری­جویی و این حس که او مالک بدون چون و چرای ربع مسکون است:

ایران و توران مال من

روسیه و آلمان مال من

میرم به قلب آفریقا

می­شم به دشت آمریکا

پول میارم، مال میارم

فال­گیر و رمّال میارم

دوم این­که او یک دلال مُحتال است که پول درآوردن را از هر راه و شیوه­ای که باشد حق مسلم خود می­داند. او در دوران قبلی ریاست جمهوری­اش در یک کنفرانس مطبوعاتی جنجالی اعلام داشت که با توجه به این­که قرارداد فروش بیست میلیارد دلار اسلحه با عربستان صعودی بسته است، برایش مهم نیست که رژیم عربستان برای حقوق بشر پشیزی ارزش قائل باشد. امروز هم ترامپ دستمال ابریشمی برای شیوخ نفتی بر دست گرفته و این با خمیره­ی ترامپ به عنوان یک سرمایه­دار انگل صفت هم­خوانی بدون بروبرگرد دارد. باور بفرمایید اگر حکومت ایران این­قدر بدبخت و منزوی نبود، ترامپ از این غلط­های زیادی نمی­کرد.

نکته­ی دیگر این­که من به عنوان جزء کوچکی از مردم بزرگ ایران، این را حق مسلم خود می­دانم که خواستار تغییر نام ترامپ شوم که به قول معروف "کلوخ انداز را پاداش سنگ است."

می­دانیم که کلمه­ی ترامپ در زبان انگلیسی "ورق برنده" معنی می­دهد. اجازه می­خواهم که همین الان کلمه­ی ترامپ را با کلمه­ی "سلور" (لکه­ی ننگ) عوض کنم. آنان که در لغت­شناسی فارسی دست دارند، چه بسا بتوانند بسیاری از نام­ها را به نام ترامپ تغییر دهند. من به سهم خود تلاش کردم این کار مهم را به ثمر رسانم. ابتدا خواستم پیشنهاد کنم به جای کلمه­ی "خُلا"، "موال"، "مستراح"، آب­ریز"، "کنار آب" و "مبرز" ترامپ بگذارم. لیکن بلافاصله از تصمیم خود منصرف شدم. به خود گفتم اگر خُلا نباشد زندگی مختل می­شود ولی اگر ترامپ نباشد بسیاری از اختلالات امروزی جهان از بین می­رود. اهمیت خُلا در زندگی آدمی آن­قدر زیاد است که سازمان ملل متحد روز نوزده نوامبر را روز جهانی خُلا اعلام داشته است.

در رابطه با این جایگزینی بیشتر و بیشتر فکر کردم و سرانجام به این نتیجه رسیدم که خصوصیات ترامپ و کفتار شباهات بسیاری دارند: هر دو سمج اند و مرده­خوری می­کنند. از جنبه­ی دیگر ترامپ و مانتیس (آخوندک) خصوصیاتی دارند که با هم مو نمی­زنند. نتیجه این­که هم کفتار و هم مانتیس را می­توانیم ترامپ بنامیم. آخوندک آن­قدر بی­رحم است که شکار خود را ذره­ذره شکنجه می­دهد و به تدریج می­دَرد و می بلعد. این حشره­ی هولناک به هم­نوع خود رحم نمی­کند. پیشهاد دیگرم این که در زبان فارسی همه جا کلمه­ی انگل را با ترامپ عوض کنیم.

در سال 1818 بانوی انگلیسی ماری شلی کتابی به رشته­ی تحریر درآورده است در رابطه با غولی بنام فرانکنشتاین که او نیز در آزمایشگاه تولید می­شود و فاقد هر نوع عاطفه­ی انسانی است. او حتی به آفریننده­ی خود رحم نمی­کند و او را نابود می­سازد. به نظر من در ادبیات داستانی جهان همه جا باید به جای فرانکنشتاین بگذارند ترامپ.

با توجه به شباهت بدون بروبرگرد بین ترامپ و عیدی امین بسیار به جا خواهد بود که در مراسم تغییر نام خلیج فارس دولت عربستان سعودی در مراسمی پرسروصدا ترامپ را چنین تغییر نام دهد:

الحاج فیلد مارشال دکتر عیدی امین دادای دوم

اگر شما هم به اندازه­ی من پیراهن پاره کرده باشید، یادتان می­آید که عیدی امین رئیس جمهور اوگاندا چنان از باده­ی قدرت مست شده بود که با گستاخی کارهای پر سروصدا و نامعقول فراوانی را انجام می­داد: از پریدن در استخر با لباس تا مجبور ساختن بازرگانان انگلیسی که با تخت روان او را دور شهر بچرخانند تا خوردن جگر آدمی. پس از کودتا در اوگاندا، دولت عربستان سعودی عیدی امین را با سه همسر و اعضای خانواده­اش در این کشور پناه داد و تا آخر عمر از او نگهداری کرد. بد نیست دولت عربستان در سفر آینده­ی ترامپ گوشه­ی چشمی هم به او بیندازد.

سخن پایانی را با این نکته آغاز می­کنم که دنیای ما دنیایی است کله­پا که شرایط کنونی­اش انسان را مبهوت می­کند. متأسفانه هیچ چیز به جای خودش نیست. معیارها آن­قدر قاطی شده­اند که دم به دقیقه آدم حرف­های حساب را از آدم­های ناحساب می­شنود و برعکس. در این دوران بحرانی است که ترامپ سیاست را به طور کلی از اخلاق جدا کرده است. ولی خودمانیم کدام یک از کله­گنده­های کشورهای دیگر این کار را نکرده­اند؟ از اروپا تا روسیه، چین، هند، ترکیه، مصر، اسرائیل، برزیل و بسیاری از کشورهای دیگر و کدام یک از زمام­داران جهان از ترامپ بهترند؟ به قول شاعر:

ته درست نبود در عالم

کاسه­ی آسمان تَرَک دارد

با وجودی­که شبح هولناک جنگ و تاریکی همه­جا را فراگرفته من یکی به آینده­ی دور و دراز بشریت خوش­بینم. واقعیت این است که در تمام دوران­های گذشته­ی بشر همین چالش­ها را داشته است. عین­القضاة همدانی در قرن ششم هجری اعلام می­دارد که زمانه رو به ادبار دارد و مولوی زمان خودش را به عنوان "دور لئام" یاد می­کند.

می دانیم که هیتلر با سیاست­های نژادپرستانه و نفرت برانگیزانه­اش دنیا را به آشوب کشید. استالین میلیون­ها انسان بی­گناه را کشت یا به سیبری تبعید کرد. ما امروز نه هیتلر را داریم نه استالین. ترامپ­ها می­آیند و می­روند و زمین کماکان با سرعت 1600 کیلومتر در ساعت به دور خود و با سرعت نزدیک به سی کیلومتر در ثانیه به دور خورشید می­چرخد. ترامپ باد هواست. مردم ایران خواهند ماند و زندگی را پاس خواهند داشت.