ایران وایر - وزارت ورزش و جوانان در گزارشی که بهصورت سالیانه در اختیار رسانهها و خبرگزاریهای رسمی در ایران قرار میدهد، مدعی شده است که هر ساله بیش از ۱۱۰۰ درخواست برای خروج تیمها و ورزشکاران برای حضور در رقابتهای بینالمللی و برونمرزی از فدراسیونها دریافت میکند.
این تعداد در پایان سال ۱۴۰۳ خورشیدی، ۱۲۴۱ مورد اعلام شده که شورای برونمرزی با ۲۱۵ مورد از آنها، بهصورت کامل مخالفت کرده و ۱۰۲۶ مجوز برای خروج ورزشکاران یا تیمهای ورزشی از سوی شورای برون مرزی صادر شده است.
به این ترتیب فقط در سال ۱۴۰۳ دستکم ۱۰۲۶ بار ماموران حراست وزارت ورزش و جوانان، برای پاییدن و زیرنظر داشتن ورزشکاران، مربیان و مدیران ورزشی ایران، به خارج از کشور سفر کردهاند.
خبرگزاری «تابناک »، ۱۳خرداد۱۴۰۴ و پس از فاجعه تجاوز دو ورزشکار و یک مربی دوومیدانی به یک دختر کرهای و سرقت یک تلفن همراه توسط ورزشکاری دیگر از این کاروان، در گزارشی با تیتر «نماینده حراست وزارت ورزش کجا بود؟» پرسیده است که ماموران حراست وزارت ورزش و جوانان، در سفرهای خارجی خود، دقیقا از چه چیزی حراست میکنند؟
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
طبق قوانین وزارت ورزش و جوانان، خروج هر تیم با ورزشکار ایرانی از کشور برای حضور در رقابتهای بینالمللی مستلزم موافقت شورای برون مرزی این وزارت و همراهی دستکم یک نماینده حراست وزارت ورزش و جوانان است. نمایندهای که بهصورت مستقیم از سوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی مامور میشود.
از ماموران مخفی وزارت اطلاعات در ورزش چه میدانیم؟
در تعریف «سازمان حراست کل کشور» آمده است که این نهاد، از سازمانهای وابسته به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران و زیر نظر مستقیم وزیر اطلاعات است و وظایف آن شامل انجام امور مربوط به «حفاظت پرسنل» در کلیه وزارتخانهها، موسسات و شرکتهای دولتی، نهادهای انقلاب اسلامی، شهرداریها، بانکها و کلیه وزارتخانههای دولتی میشود.
مدیران کل حراست وزارتخانههای دولتی، بهصورت مستقیم از سوی وزارت اطلاعات تعیین و صرفا از سوی وزرای دولت، معرفی میشوند. تمامی این مدیران کل، از ماموران ارشد و ناشناخته وزارت اطلاعات هستند.
همچنین طبق قوانین وزارت ورزش و جوانان، روسای فدراسیونهای ورزشی اجازه صدور احکام مربوط به انتصاب مدیران حراست فدراسیونهای تحتامر خود را ندارند. مدیران حراست فدراسیونها باید ابتدا از سوی مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان به وزارت اطلاعات معرفی شده، مورد تایید قرار بگیرند و سپس به فدراسیون ورزشی معرفی شوند.
همچنین در تمامی اعزامهای ورزشکاران یا تیمهای ورزشی به رقابتهای برونمرزی خارج از کشور، شامل مسابقات رسمی یا دوستانه، باید دستکم یک نماینده حراست که او نیز از ماموران وزارت اطلاعات است، ورزشکاران را همراهی کند.
تابناک در گزارش خود نوشته است که علاوه بر ۱۵ ورزشکاری که به این مسابقات اعزام شدند، ۳ مربی، یک سرمربی، «احسان حدادی» رییس فدراسیون دوومیدانی، یک نماینده حراست وزارت ورزش و همچنین روسای هیاتهای دوومیدانی استانهای خراسان رضوی و بوشهر نیز جزو نفرات اعزامی به شهر گومی، محل برگزاری مسابقات در کرهجنوبی بودهاند.
از میان ۱۵ ورزشکار و ۴ مربی، فقط ۱۲ ورزشکار و ۳ مربی به ایران بازگشتند و باقی، به اتهاماتی از جمله تجاوز و سرقت، بازداشت شدهاند.
ماموران حراست مقابل ورزشکاران و مدیران چگونه رفتار میکنند؟
«حسین ثوری»، رییس پیشین فدراسیون بوکس ایران ۱۱اسفند۱۴۰۱ پس از اعلام پناهندگی به اسپانیا، در گفتوگویی اختصاصی با «ایرانوایر» گفته بود: «حداقل یک نفر همیشه بهعنوان نماینده حراست همراه تیم هست. او هیچ مسوولیتی در قبال هیچکاری ندارد و بیشترین دریافتی مالی را بابت سفر دریافت میکند، حتی بیش از رییس فدراسیون. تنها کسی است که باید برایش سوییت ویژه و تک نفره در هتل رزرو شود. او باید حتما در اتاق سینگل اقامت کند. این افراد را اصلا نمیتوان شناسایی کرد. میآیند با مدیران تیم صمیمی میشوند، مشکلات را میگویند، با بچههای تیم به هیچوجه صمیمی نمیشوند.»
حسین ثوری، ماموران حراست که همراه تیمها به سفر میآیند را «افسرهای آموزشدیده» معرفی کرده بود.
«زینب کبری موسوی»، دختر یخنورد ایرانی ۲۴بهمن۱۴۰۱ پس از اعلام پناهندگی به سوییس در مصاحبهای اختصاصی با ایرانوایر گفت که مدیر حراست وزارت ورزش و جوانان، بارها او را بازجویی کرده بود.
او در بخشی از صحبتهایش به ایرانوایر گفته بود: «مدیر حراست وزارت ورزش و جوانان به من گفت تو دیوانهای. ماندهای اینجا چهکار کنی؟ تو که ویزا داری بلند شو از ایران برو. اینجا ماندی چهکار کنی؟ ما خودمان دنبال این هستیم که برویم و بچههایمان را بفرستیم، بعد تو میآیی اینجا مینشینی به من جواب پس بدهی.»
در بسیاری از مواقع، ماموران حراست وزارت ورزش و جوانان، قدرت خود را بهصورت علنی بهرخ ورزشکاران، مربیان، مدیران فدراسیونها و حتی رسانهها کشیدهاند. یکی از واضحترین نمونههایش را میتوان در ۱۸دی۱۴۰۲ زمان ورود تیم فوتبال جمهوری اسلامی به قطر برای حضور در رقابتهای جام ملتهای آسیا دید. در ویدیوهایی که از ورود کاروان تیم فوتبال به قطر در رسانههای ایران منتشر شده، معاونان حراست وزارت ورزش و جوانان در فرودگاه دوحه، جلوتر از «مهدی محمد نبی»، نایبرییس فدراسیون فوتبال و «امیر قلعهنویی» سرمربی این تیم حرکت میکردند.
از برخوردهای ماموران حراست با مربیان و ورزشکاران چه میدانیم؟
سایت «بانک ورزش»، ۱۹مهر۱۳۹۶ خبر داده بود که کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال یک مربی لیگ برتری را بهدلیل حضور در کلوپ شبانه در جریان یکی از اردوهای خارج از کشور این تیم، به مدت سه ماه از هر گونه فعالیت فوتبالی محروم کرده است.
این حکم محرومیت در پی گزارش مامور حراست وزارت ورزش که همراه تیم استقلال به این سفر رفته بود، صادر شد.
«ایرانوایر» مطلع شده بود که نام این مربی «علی چینی»، کمکمربی وقت استقلال است. او همچنان برای مربیگری در فوتبال ایران با مشکلات حراستی و عدم صدور مجوز روبهروست.
ماموران حراست وزارت ورزش در کنار رصد کردن حضور ورزشکاران و مربیان در دیسکوها، وظیفه مراقبت از حجاب ورزشکاران زن را نیز برعهده دارند. این شاید مهمترین وظیفه سازمانی و حکومتی آنهاست.
تیم ملی فوتبال زنان ایران مهرماه ۱۴۰۰ برای حضور در رقابتهای جام ملتهای زنان آسیا به تاشکند میرود. زن مامور حراست وزارت ورزش، شنیدن موسیقی را بهدلیل همزمانی با ایام «محرم» و کشتهشدن امام سوم شیعیان ممنوع اعلام میکند. اما دستورالعملهایش به همین خلاصه نمیشود.
ملیپوشهای زن فوتبال ایران، در زمان شام، نوعی مقنعه که روی خودش یک «هدبند» سرِخود داشت، بهسر میکردند تا وقتی در هتل تردد میکنند راحت باشند، اما مامور حراست به این موضوع هم واکنش نشان میدهد و دستور میدهد که تمامی دختران باید مقنعه معمولی به سر کنند و هدبند جداگانه ببندند. او همچنین بازیکنان را پیش از هر مسابقه، مجبور به پوشیدن یک بلوز کشی یقهدار زیر لباسهایشان کرد تا در صورت بالا رفتن لباس رویی، بدن بازیکنان مشخص نشود.
ماموران حراست همچنین روی نوشیدنیهای ورزشکاران، مربیان، مدیران و خبرنگارانی که به خارج از کشور اعزام میشوند، نظارت ویژه دارند. نوشیدن مشروبات الکلی حتی برای خبرنگاران ورزشی در خارج از کشور، میتواند عواقبی همچون پروندهسازی امنیتی، گزارش به نهادهای اطلاعاتی، ممنوعیت از سفرهای برونمرزی و حتی اخراج از رسانه را به همراه داشته باشد.
میان تمام این پروتکلها اما جایی برای نظارت به تجاوز نکردن به یک زن ۲۰ ساله و سرقت نکردن تلفن همراه ورزشکاران کشورهای دیگر، جایی ندارد.