بانو عصمت وطن پرست، که ما و مبارزان دوران بعد از انقلاب، ایشان را مادر عصمت می نامیم، مادری ست که یازده نفر از فرزندان و عزیزان اش را که با نظام منحوس جمهوری اسلامی مبارزه می کردند در دهه ی شصت از دست داده است و برای مبارزان ایرانی سمبل مقاومت مادران در مقابل حکومت آدمخوار اسلامی ست.
ایشان در اجلاس همکاری مونیخ که با حضور شاهزاده رضا پهلوی برگزار شد، سخنرانی فراموش نشدنی و توفنده ای ایراد کردند که قطعا بر دل های بسیاری اثر گذاشته و نمونه ای درخشان از مبارزه و دادخواهی مادرانی که فرزندان نازنین شان را در جنگ با جمهوری نکبت اسلامی از دست داده اند به مردم ایران نشان داده اند.
مادر عصمت با ۸۷ سال سن، بر سکوی خطابه از مردم و از شاهزاده خواستند تا قد علم کنند و ایران را نجات دهند؛ از مردم خواستند تا فریب بیانیه ی موسوی را نخورند.
در قسمتی از سخنان ایشان موضوع کشتن جوانان در قنات جهرم مطرح شد که نقطه ای ست تاریک و دهشتناک از درنده خویی عوامل جمهوری اسلامی که توسط گروه مخوفِ مشهور به «قنات» که علی محمد بشارتی جزو ایجاد کنندگان و رهبران آن بود و در ماه های اولیه ی انقلاب، دست به جنایت های مخوف می زدند و اجساد کشته شدگان را در قنات رها می کردند انجام می شد و این بشارتی در دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی وزیر کشور او شد و همو یکی از عوامل کشتار خانواده ی مادر عصمت بود.
بعد از حضور مادر عصمت در اجلاس مونیخ و ملاقات با شاهزاده عده ای از چپ های چپ کرده که باید بیش از دیگران احترام ایشان را نگه دارند، به خاطر این حضور و ملاقات،،، سخنانی شرم آور و زشت بیان و منتشر کردند که قلب هر انسان آزاده ای را به درد می آورد.
از جناب ایرج مصداقی که مادر عصمت را در این جلسه همراهی می کردند به نوبه ی خودم تشکر و قدردانی می کنم.
