در پی تشدید خاموشی‌های گسترده و بحران کم‌آبی در سراسر کشور، تجمع اعتراضی مردم خمام در استان گیلان، تنها یکی از نشانه‌های نارضایتی فزاینده‌ای‌ است که اکنون از جنوب و غرب تا شمال و مرکز ایران گسترش یافته است. هم‌زمان با فرسایش زیرساخت‌ها و سکوت مقام‌های عالی‌رتبه، کارشناسان نسبت به پیامدهای سیاسی و اجتماعی این بحران که آن را بازتاب ناکارآمدی ساختاری جمهوری اسلامی می‌دانند، هشدار می‌دهند

ناصر اعتمادی - بین المللی فرانسه

در ادامۀ بحران‌ فراگیر کم‌آبی و خاموشی‌های بی‌برنامه در سراسر ایران، روز سه‌شنبه ۷ مرداد، گروهی از ساکنان شهر خمام در استان گیلان در اعتراض به قطعی مکرر برق و آب، مقابل ساختمان فرمانداری این شهر تجمع کردند.

ویدیوها و گزارش‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند که معترضان با سردادن شعارهایی نظیر «مسئول بی‌کفایت، نمی‌خوایم نمی‌خوایم» و «آب، برق، زندگی؛ حق مسلم ماست»، خواهان پاسخ‌گویی مسئولان محلی و پایان دادن به وضعیتی شدند که آن را «تحقیرآمیز و نابودکنندۀ معیشت» توصیف کرده‌اند.

در هفته‌های اخیر، بسیاری از مناطق کشور، از خوزستان و بوشهر گرفته تا مشهد، تبریز، کرمانشاه و تهران، شاهد قطعی‌های طولانی‌مدت برق و کاهش شدید فشار یا قطع کامل آب آشامیدنی بوده‌اند؛ وضعیتی که به گفته کارشناسان، از سوء‌مدیریت گسترده، فرسودگی زیرساخت‌ها و نبود برنامه‌ریزی‌های کلان ناشی می‌شود.

در شهر خمام نیز ساکنان می‌گویند قطع مکرر برق در گرمای تابستان، وسایل برقی مردم را از کار انداخته و بی‌برنامگی در توزیع آب باعث افت شدید کیفیت زندگی روزمرۀ مردم شده است.

👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه

بحران تأمین آب و برق اکنون به یکی از جدی‌ترین تهدیدها علیه ثبات اجتماعی و سیاسی در ایران بدل شده و به تنهایی آئینۀ بی کفایتی نظامی است که سیاست‌های چهار دهۀ اخیرش عملاً جنگ و تهدید جنگ را به ثابت زندگی مردم بدل ساخته‌اند.

جمهوری اسلامی ایران نگران است که اعتراض‌هایی مشابه خمام، به‌زودی به سایر شهرهای کشور گسترش یابد. بسیاری از ناظران، سکوت مسئولان عالی‌رتبه نظام در قبال این بحران را نشانه‌ای از فرسایش عمیق حاکمیت در مواجهه با ابتدایی‌ترین مطالبات شهروندان تعبیر می کنند.