ناصر اعتمادی - تریبون زمانه
جمهوری اسلامی، در واپسین لحظات عمرش، همۀ دستگاه‌های تبلیغاتی، سایبری و امنیتی خود را به صف کرده تا پیرامون شعاری پوچ و فریبنده--دفاع از میهن در برابر «دشمن متجاوز»--نمایشی از «اتحاد ملی» به راه اندازد. بازیگران این نمایش مضحک، همان مهره‌های نظام‌اند که خود پیکرۀ تجاوز به ایران، فرهنگ، تاریخ و حیثیت ملی این سرزمین‌اند. امروز، در دگرگونی‌ای که جز رسوایی نیست، همان نوحه‌خوانان حکومتی که عمری در رثای حسین نوحه سر می‌دادند، به ناگاه سوگوار میهن شده‌اند؛ بر سینه می‌کوبند، بر خاک می‌افتند و در ریاکارانه‌ترین مراثی، نام وطن را به فریاد درمی‌آورند.
این فریب بزرگ را نباید پذیرفت
هشدار من به تمام نیروهای اپوزیسیون، روشنفکران، هنرمندان و فعالان سیاسی این است: مبادا در تله‌ای بیفتید که نظام اسلامی طی دهه‌ها با مهارت دروغ و خون تنیده است. جنگ جمهوری اسلامی و اسرائیل، جنگی است که نه در خرداد ۱۴۰۴، بلکه از نخستین روز تأسیس این رژیم، از خلق سپاه پاسداران، از شکل‌گیری نیروی قدس، از تجهیز حماس و حزب‌الله، از انتقال صدها هزار موشک به مرزهای شمالی اسرائیل، از استقرار مزدوران نیابتی و سپاهی در سوریه، از تزریق میلیاردها دلار به تروریسم نیابتی کلید خورد--با یک هدف: نابودی اسرائیل و تهدید میلیون‌ها یهودی و عرب اسرائیلی و فلسطینی.
در این میان، ایران و مردمش بزرگ‌ترین قربانیان این ماشین جنگی بوده‌اند. فقر، انزوا، سرکوب، سانسور، ویرانی ساختارهای اقتصادی و اجتماعی، و سقوط اخلاقی و فرهنگی، بهای این ماجراجوییِ خون‌بار است. اگر متجاوزی در خاورمیانه وجود داشته باشد، بی‌تردید آن جمهوری اسلامی است: عامل فروپاشی سوریه، لبنان، یمن، و عراق؛ شریک مرگ و تباهی در سراسر منطقه.
اکنون این رژیم در تله‌ای گرفتار شده که سال‌ها خود آن را با تارهای جنایت و دروغ تنیده است. نباید بگذاریم بار دیگر بر موج دروغ سوار شود، از گورستان جوانان برآید، بر شانه‌های فریب‌خورده بالا رود و یک‌بار دیگر تیغ بر گلوی ملت ایران بگذارد.
چه دفاعی از وطن، وقتی جوانان کولبر کرد را به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» دار می‌زنند؟ چه میهن‌دوستی‌ای، وقتی هزاران آزادی‌خواه در سلول‌های مخوف در انتظار شکنجه و مرگ‌اند؟ کدام «دشمن خارجی»، وقتی دشمن در خانه است، وقتی «لباس‌شخصی»ها و «بسیجی»ها در کوچه و خیابان بر پیکر ملت می‌تازند؟
مبادا بار دیگر فریب این گرگِ جامۀ میش‌پوش را بخوریم. مبادا بگذاریم چون بار پیش، سوار بر موج احساسات و تهدیدات ساختگی، جان تازه بگیرد و بر جنازۀ فرزندان‌مان پایکوبی کند. مبادا اجازه دهیم دوباره لب بگشاید و بشریت را تهدید کند.
شعار ما روشن است، بدون لکنت، بی‌ابهام، بی‌مجامله:
سرنگونی جمهوری اسلامی، تنها راه نجات میهن عزیز ما ایران است
در این جنگ چهل‌وشش‌ساله، که رژیم علیه مردم ایران و ملت‌های منطقه آغاز کرده، ما چیزی جز سقوط کامل این حکومت، تشکیل مجلس مؤسسان برای گذار به دموکراسی، و اعلام دوستی و همزیستی با تمام ملت‌های جهان از جمله اسرائیل نمی‌خواهیم.
این است انتخاب ما؛ این است ندای ما؛ این است عهد ما با ایران.
