هنوز چند صباحی از تجاوز نظامی اسرائیل به ایران نگذشته است. راستش را بخواهید، من نمیتوانم موضعگیری رضا پهلوی در قبال جنگ دوازده روزهی ایران و اسرائیل را به راحتی بپذیرم. نباید فراموش کرد که کنفرانس مونیخ، نخستین حضور علنی جناب رضا پهلوی پس از این تجاوز نظامی بود. اگر به حاشیه این گردهمایی توجه کنیم باید گفت من در این گردهمایی، هیچ چهرهی معتبر علمی، اجتماعی یا فرهنگی در کنارآقای رضا پهلوی ندیدم .
وقتی خبرنگار بیبیسی از او دربارهی حملهی اسرائیل به ایران پرسید و سؤال کرد: «آیا شما با حملهی نظامی مخالفید؟» ایشان هرگز پاسخ صریحی نداد که نشان دهد مخالف این تجاوز است. در سیاست، سکوت بیمعنا نیست. وقتی کسی در برابر یک اقدام نظامی سکوت میکند، این سکوت میتواند بهعنوان رضایت یا تأیید آن اقدام تفسیر شود. سکوت رضا پهلوی در این مورد، بهروشنی معنای تأیید حملهی نظامی اسرائیل به ایران بود.
افزون بر این، آقای رضا پهلوی حتی یکبار هم به تجاوز نظامی اسرائیل، نه اعتراض کرد و نه انتقاد. هیچکس حتی یک جمله از ایشان دربارهی محکومیت این حمله نشنیده است. آیا کسی از او شنیده که چرا اسرائیل زیرساختهای غیرنظامی را هدف قرار میدهد؟ آیا گمرک ایران در مرز عراق یک هدف نظامی محسوب میشود؟
حمله به جلسهی هیئت دولت ایران که پزشکیان بهشکل معجزهآسا از آن جان سالم به در برد، آیا در عرف روابط بینالملل هدفی نظامی بهحساب میآید؟ مگر شاهزاده رضا پهلوی در برابر جان شهروندان ایرانی مسئولیت ندارد. چرا آقای رضا پهلوی بمباران زندان اوین به دولت ناتانیاهو اعتراض نکرد؟ مگرایشان نمی خواهد در آینده شاه ایران بشود؟ درست است که ناتانیاهو یک جنایتکار جنگی است اما ای کاش ، آقای رضا پهلوی هم به اندازه یک دهم ناتانیاهو در قبال شهروندان خود احساس مسئولیت می کرد . آخه ، حرف های تو خالی و شعاری که به درد ملت ایران نمی خورد .
به باور من، همراهی پنهان و آشکار آقای رضا پهلوی با اسرائیل، از لحاظ ماهوی تفاوتی با سیاستهای آقای مسعود رجوی در دوران جنگ ایران و عراق ندارد. هر دوی این افراد با کشور متجاوز همکاری کردند و از نظر من، به همین دلیل صلاحیتی برای ادارهی کشور ندارند. باید از آنها سلب مسئولیت شود. جنگ بیش از دو جبهه ندارد: یکی جبههی سرزمین ما، و دیگری جبههی کشور متجاوز. این نوع رفتار، چه در فرانسه باشد و چه در آلمان، بهروشنی محکوم است.
رفتار آقای رضا پهلوی در این جنگ 12 روزه مرا به یاد ژنرال پتن فرانسه انداخت . البته نباید بی انصافی کرد. ژنرال پتن سالها برای کشورش جنگید و لقب مارشال فرانسه را گرفت . ژنرال پتن که روزگاری قهرمان مردم فرانسه بود اما به سبب همکاری و دست دادن با هیتلر بدنام شد . پس از پایان جنگ جهانی دوم با دخالت «ژنرال دوگل» حکم او به حبس ابد تغییر یافت . فراموشی تاریخ برای کسانی که ادعای رسالت دارند اصلا به نفع خود و کشورشان نیست ؟
نکتهای که باید یادآوری کنم این است که پیش از تجاوز نظامی اسرائیل به ایران، من چنین نگاهی به رضا پهلوی نداشتم. من، بهعنوان یک جمهوریخواه، او را رقیب سیاسی خود میدانستم و باور داشتم که او حق دارد در چارچوبی دموکراتیک برای احیای مشروطه سلطنتی تلاش کند. اما رفتار ایشان در قبال این تجاوز نظامی، اساس کل معادله را به هم ریخت.