ایران وایر - این نماینده مجلس، چنین حرکتی را «نمادی از درک عمیق» بازیکنان تیم فوتبال از آنچه «ایمان»، «اتحاد» و «قرار گرفتن در یک جبهه واحد برای اعتلای ایران اسلامی» خوانده، دانسته است.

چرا همسویی و همراهی بازیکنان با سرود جمهوری اسلامی برای حکومت، این‌چنین پراهمیت شده است؟

بازیکنانی که در روزهای جنگ ۱۲روزه جمهوری اسلامی و اسراییل سنگین‌ترین روزه سکوت را گرفته بودند، حالا چگونه به سرود جمهوری اسلامی ادای احترام می‌کنند؟

***

پرده اول؛ سرود، سکوت، انگلیس

دوشنبه ۳۰آبان۱۴۰۱، ورزشگاه «الریان» شهر دوحه در قطر. دقایقی پیش از آغاز دیدار تیم‌های ایران و انگلیس، تعدادی از بازیکنان تیم فوتبال ایران تصمیم می‌گیرند در هم‌صدایی با کشته‌شدگان و آسیب‌دیده‌های جنبش سراسری «زن، زندگی، آزادی» در ایران، با سرود جمهوری اسلامی هم‌خوانی نکنند.

این، تصمیم همه بازیکنان نبود. هرچند که دقایقی پیش از شروع بازی میان گروهی از بازیکنان و سه کاپیتان تیم ملی بر سر هم‌خوانی کردن و هم‌خوانی نکردن با سرود حکومتی، اختلاف نظرهایی بود. پیش‌از آن و در هفته‌های قبل‌تر، بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی، والیبال نشسته، تیم ملی فوتسال زنان، تیم ملی بسکتبال زنان و ملی‌پوش‌های واترپلو ایران نیز، با این سرود هم‌خوانی نکرده بودند.

سه کاپیتان تیم می‌گویند که «نباید وارد سیاست شد» و گروهی کثیرتر، مخالف این موضع هستند.

تیم فوتبال با نتیجه ۶ بر ۲ مقابل انگلیس شکست می‌خورد.

پرده دوم؛ توجیه، تنبیه، ولز

شنبه ۵آذر۱۴۰۱ و یک روز پس از بازی تیم فوتبال مقابل تیم ملی ولز در جام‌جهانی ۲۰۲۲. رسانه‌های ورزشی ایران از پیروزی شب گذشته می‌نویسند و بازیکنان تیم ایران تا حدودی هم شکست در بازی اول را فراموش کرده‌اند و هم جلسه عجیب و غیرقابل پیش‌بینی شب قبل از مسابقه‌ را.

خبرگزاری «CNN» در گزارش نخستی که همان روز یعنی ۵آذر۱۴۰۱ از وضعیت اردوی تیم ایران در هتل مجلل «الریان» منتشر کرد، نوشت: «ده‌ها افسر اطلاعاتی سپاه پاسداران در دوحه حضور دارند و تمامی رفتارها و حرکات بازیکنان تیم فوتبال را زیر نظر گرفته‌اند. آن‌ها یک روز پیش از بازی ایران و ولز با بازیکنان تیم ملی ایران جلسه‌ای برگزار کردند. آن‌ها را توجیه و تهدید کردند که در صورت هم‌خوانی نکردن مجدد با سرود ملی، خودشان و خانواده‌های‌شان در ایران، در معرض بازداشت قرار خواهند گرفت.»

این گزارش، دو بار دیگر، یک روز پیش و یک روز پس از بازی با آمریکا، براساس اطلاعاتی جدید به‌روزرسانی شد.

پرده سوم؛ تهدید، دروغ، اسم علی کریمی

پنجشنبه ۳آذر۱۴۰۱، یکی از سالن‌های اجتماعات هتل الریان شهر دوحه. بازیکنان و مربیان از آخرین تمرین برگشته‌‌اند و به آن‌ها گفته شده باید در جلسه‌ای ویژه شرکت کنند.

سخنران‌های جلسه، سر تیم‌های ماموران امنیتی هستند که بازیکنان تیم در روزهای گذشته، چهره‌شان را در هتل، محل تمرین، اتوبوس تیم، در رختکن و حتی در زمان صرف غذا دیده‌اند. جلسه چندان دوستانه آغاز نمی‌شود. بخش‌هایی از گزارش CNN که بعدها اطلاعاتی تکمیلی به آن اضافه شد، به بخش نخست سخنرانی‌ها اختصاص دارد؛ تهدید و ارعاب بازیکنان برای همخوانی با سرود ملی.

دقایقی بعد اما فضا تغییر می‌کند. ابتدا صحبت از «علی کریمی» پیش کشیده می‌شود؛ بازیکن سابق تیم ملی که از ابتدای اعتراضات سراسری، در شبکه‌های اجتماعی به‌تندی از حکومت انتقاد می‌کند. مامور امنیتی مدعی می‌شود که علی کریمی پیش‌از این ویلای شخصی‌ خود را فروخته، پول‌هایش را تبدیل به دلار کرده و از ایران رفته و حالا ماموریت دارد بازیکنان تیم ملی را برای ایستادن مقابل حکومت تحریک کند.

ماموران امنیتی حتی ادعا می‌کنند که علی کریمی از سرویس‌های جاسوسی خارج از کشور برای حمایت از آنچه آن‌ها «اغتشاشات» می‌نامند، پول دریافت کرده است.

پس‌از این، دو کاپیتان وقت تیم ملی، صحبت‌های ماموران امنیتی را تایید می‌کنند و حتی می‌گویند که اسنادی مبنی‌بر فروش ویلای علی کریمی را دیده‌اند.

علی کریمی در گفت‌وگویی اختصاصی با «ایران‌وایر» که ۱۹مهر۱۴۰۳ منتشر شد، با ارائه دلایل و مدارک، ادعاهای حکومت مبنی‌بر فروش خانه و اموالش را تکذیب کرد. او به ایران‌وایر گفته بود که خانه‌اش هنوز تحت نظر نیروهای امنیتی سپاه پاسداران است.