رفتارهای اخیر فرماندهان سپاه و بقیه مقامات نیز این نگرانی را تشدید کرده است. آن‌ها با افتخار اعلام می‌کنند که ایران امروز در برابر ناتو، آمریکا و کشورهای اروپایی ایستاده است. این نوع رجزخوانی و دشمن‌تراشی در ابعادی گسترده، نه افتخار که نشانه‌ بی‌تدبیری در عرصه سیاست‌گذاری بین‌المللی است.

قراردادن ایران در مقابل جبهه‌ای متشکل از قدرتمندترین ارتش‌ها و اقتصادهای جهان، یعنی آمریکا، اسرائیل و ۳۲ کشور عضو ناتو، تنها نشان‌دهنده ضعف دیپلماسی و سوءمدیریت سیاست خارجی است. آیا مسئولان جمهوری اسلامی واقعاً به عواقب این رویارویی اندیشیده‌اند؟

اگر سرداران سپاه قصد به قول خودشان شهادت دارند، این تصمیم شخصی آن‌هاست اما آن‌ها و رهبران جمهوری اسلامی حق ندارند به بهای «فیض شهادت» خود، کشور و ملت ایران را قربانی تصمیمات پرهزینه و پرخطر کنند.

فروپاشی اقتصادی؛ بهای سنگین جنگ و تحریم

با بازگشت تحریم‌ها، ایران اکنون وارد فاز جدیدی از بحران اقتصادی شده است. تنها ظرف چند روز، قیمت دلار از مرز ۱۰۶ هزار تومان گذشته و کارشناسان هشدار داده‌اند که در صورت تشدید بحران، دلار ممکن است حتی تا ۲۰۰ هزار تومان نیز افزایش یابد. این جهش نرخ ارز با خود موج جدیدی از تورم را به همراه خواهد آورد.

تورم حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد برآورد شده، اما شواهد در بازار نشان می‌دهد که تورم اقلام غذایی و ضروری، عملاً به ۹۰ تا ۱۰۰ درصد رسیده است. قیمت گوشت قرمز به بیش از یک میلیون تومان در هر کیلو رسیده و مصرف سرانه گوشت در ایران به کمتر از شش کیلو در سال سقوط کرده است. قیمت تخم‌مرغ، برنج، حبوبات و سایر کالاهای اساسی نیز به شکلی بی‌سابقه افزایش یافته‌ است.

در کنار این مشکلات، کسری بودجه دولت روز به روز بیشتر می‌شود و منابع درآمدی کشور، به ویژه درآمدهای نفتی و ارزی، به‌شدت در حال کاهش هستند. دولت حتی توان پرداخت به‌موقع مطالبات گندم‌کاران، بازنشستگان و بقیه مطالبات کارکنان خود را ندارد.

در چنین شرایطی، سیاست خارجی خصمانه علیه غرب تنها به تشدید فروپاشی اقتصادی دامن خواهد زد.

امروز سیاست‌های حاکم بر کشور، ایران را نه‌تنها در مقابل آمریکا و اسرائیل، بلکه در برابر جهان غرب، ناتو، و اقتصاد جهانی قرار داده است. این وضعیت در عمل به‌منزله‌ تبدیل کشور به یک اردوگاه تحریم‌زده، منزوی و در آستانه فروپاشی است.

فقر، بیکاری، مهاجرت گسترده، اعتیاد، فساد سیستماتیک، سقوط تولید داخلی و کاهش شدید سطح رفاه عمومی، پیامدهای مستقیم این مسیر هستند. کشوری که قرار بود مرکز تمدن و توسعه باشد، اکنون به جایی رسیده که مردم برای یافتن شغل به کشورهای همسایه روی می‌آورند و مایحتاج خود را با سختی تامین می‌کنند.

در این میان، طبقه حاکم متشکل از خامنه‌ای و فرماندهان سپاه و اطرافیان آنها نه‌تنها پاسخ‌گو نیستند، بلکه با بیانیه‌های نمایشی و تکرار شعارهای نخ‌نما، واقعیت‌های جامعه را انکار می‌کنند.

کشوری که در آن اعلام زمان پرداخت حقوق بازنشستگان به یک «خبر مهم» تبدیل می‌شود، به روشنی در مسیر فروپاشی قرار گرفته است.

در حالی‌که بسیاری از مردم درگیر تامین نیازهای اولیه زندگی هستند، میلیاردها تومان در پرونده‌های فساد و ناکارآمدی گم شده و مسئولان بدون پاسخ‌گویی واقعی، سیاست‌هایی اتخاذ می‌کنند که کشور را به لبه پرتگاه کشانده است.

ادامه‌ این روند به معنای عمیق‌تر شدن بحران‌ها، افزایش خطر جنگ، و گسترش فقر و نابسامانی خواهد بود. راهکار نه در تغییر سیاست ها بلکه در تغییر حکومت است. این حکومت نشان داده قابل اصلاح نیست و در صورت ادامه حیات آن، حیات ایران و ایرانیان به خطر خواهد افتاد.