این استاد حوزه با بیان اینکه «بسیاری از مشکلات هم گردن هم‌فکرهای بنده است»، گفت: دست‌کم اگر موافقت هم با بعضی کارها نداشتیم سکوت کردیم و از این جهت مقصر هستیم. شخص من کار اجرایی خاصی نداشتم و در ابتدای انقلاب در کارهای جهاد سازندگی فعال بودم

او ادامه داد: به دلیل تایید کردن کارهای اشتباه دیگران امثال ما هم مسئولیت دارند و به همین خاطر من از همه‌ی این تاییدهای بدون دلیلی که داشتم در محضر خدا تقاضای عفو کردم و از مردم هم عذرخواهی می‌کنم شرمنده‌ایم که نتوانستیم آن کاری که می‌خواستیم و به مردم وعده دادیم را اجرا کنیم.

آیت الله عابدینی در پاسخ به این پرسش که «آیا کنار گذاشته شدن از قدرت دلیل این حرف‌ها نیست؟»، گفت: می‌شد در قدرت باشیم و خودمان نخواستیم. گاهی افراد را از قدرت کنار می‌گذارند و پس از این اتفاق به نفع مردم صحبت می‌کند اما برخی هم از همان ابتدا از قرار گرفتن در قدرت فراری بوده‌اند. میان این دو تفاوت‌ هست.

او با ذکر خاطره‌ای از روزهای نخست پیروزی انقلاب گفت: در همان ابتدای انقلاب در شهرکرد بسیاری برای استقبال از نماینده‌ی امام و یا استاندار به استانداری رفته بودند اما من به آنها گفتم که ما باید به همان مدرسه‌ی علمیه که قبلا بودیم برگردیم.

عابدینی در ادامه افزود: سال‌های بعد هم به همین شکل رفتار داشتیم و کسی نیست که بگوید که من برای انجام کار اجرایی به جایی مراجعه کرده باشم. بیشتر کارهایی که در آن مشغول بودم در همان جهاد سازندگی و فرهنگی بوده است و پولی هم برای انجام آن نگرفتیم.

با این وجود آیت الله عابدینی می‌پذیرد که چنین انتقادی به طیف فکری و سیاسی نزدیک به او وارد است، اما می‌گوید: آنها خودشان باید پاسخ دهند. من از وقتی متوجه شدم مسیری از نظر خودم غلط است حرفی که داشتم را صریح زدم حتی اگر به قیمت رنجیده خاطر شدن دوستانم باشد. فهم خودم را که نمی‌توانم به خاطر دوستی کنار بگذارم. فهم من از دین اینطور است.

او می‌گوید که در حال حاضر هم با هیچ گروه و حزب و تشکیلاتی ارتباط و عضویت ندارد و ادامه می‌دهد: به دلیل اینکه این دوستان می‌خواهند دو طرف را داشته باشند اما من می‌گویم وقتی به جایی رسیدیم که به اعتقاد خودمان مسیری باطل است باید صریح بگوییم.

این استاد حوزه با وجود انتقاداتی که به رویه‌های موجود دارد، تاکید کرد: من کاملا قبول دارم که باید «اصلاح» کرد و حرکت به سمت «تغییر اساسی» کار اشتباهی است.