مرگ ۱.۳۵ میلیون و آوارگی ۱۸ میلیون ایرانی در اثر خشکسالی در ده سال آینده

خبرنامه گویا - یک گزارش جدید از «میدل ایست فوروم» هشدار می‌دهد که ایران به مرحله‌ «نقطه بی بازگشت ورشکستگی دائمی آب» رسیده است؛ مرحله‌ای که در آن میزان تقاضای آب در کشور به‌طور مداوم بیشتر از منابع تجدیدپذیر است. این گزارش که با عنوان «ملت تشنه: مسیر بحران آبی ایران به‌سوی فروپاشی و برنامه‌ای برای احیا» منتشر شده، می‌گوید تهران به‌سرعت به شرایط «روز صفر» نزدیک می‌شود؛ یعنی زمانی که آب قابل دسترس برای شهر عملاً تمام خواهد شد.

این پژوهش، به قلم «گای گلدستین» و «ربکا بارسِف»، ادعا می‌کند بحران آب در ایران حاصل دهه‌ها سوءمدیریت، فساد و تصمیم‌های اشتباه ساختاری است که بخش عمده آن به پروژه‌های بزرگ وابسته به سپاه پاسداران نسبت داده شده است. در گزارش آمده است که ادامه روند فعلی می‌تواند در ده سال آینده منجر به ۱.۳۵ میلیون مرگ و تا ۱۸ میلیون آواره شود.

گرگ رومَن، مدیر این اندیشکده، در واکنش به یافته‌های گزارش گفته است:

«این بحران نشان می‌دهد چگونه یک حکومت اقتدارگرا می‌تواند توان حیات یک کشور را از بین ببرد. موضوع فقط سوءمدیریت نیست؛ نابودی یک میراث سه‌هزارساله مدیریت آب، برای کسب سود و فساد مالی است.»

گزارش به نمونه‌هایی از پروژه‌های پرحاشیه اشاره می‌کند؛ از جمله سد گتوند که به‌گفته نویسندگان، با افزایش شوری رودخانه کارون، میلیاردها تومان هزینه اضافی ایجاد کرده و به منابع آب و کشاورزی آسیب زده است.

👈 مطالب بیشتر در خبرنامه گویا

طبق داده‌هایی که این گزارش به نقل از منابع مطلع ارائه می‌کند، ذخایر آب سد کرج ـ که از منابع اصلی آب تهران است ـ با کاهش ۷۵ درصدی نسبت به سال گذشته، اکنون به حدود ۲۸ میلیون متر مکعب رسیده است. همزمان، کمبود شدید برق و خاموشی‌های گسترده، شبکه پمپاژ آب را نیز مختل کرده است.

وینفیلد مایرز، دبیر تحریریه این مرکز، می‌گوید:

«در حالی که کشورهای منطقه مانند اسرائیل و عربستان با استفاده از شیرین‌سازی و بازیافت، امنیت آبی ایجاد کرده‌اند، ایران همچنان پروژه‌هایی را پیش می‌برد که به گفته فعالان، سود آن نصیب یک شبکه فساد می‌شود.»

این گزارش پیشنهاد می‌دهد که یک کنسرسیوم بین‌المللی احیای آب برای ایران تشکیل شود، با مشارکت کشورهایی مانند اسرائیل، استرالیا، سنگاپور، هلند و کشورهای خلیج فارس. از طرفی، نویسندگان تأکید می‌کنند که اجرای این طرح بدون تغییرات اساسی سیاسی در ایران ممکن نخواهد بود.

در بخش پایانی، این گزارش خواستار تشکیل فوری یک کارگروه بین‌المللی «ایرانِ پس از بحران آب» توسط آمریکا، اتحادیه اروپا و گروه G7 می‌شود تا برای مدیریت احتمالی پیامدهای انسانی و امنیتی این بحران آماده شوند.