خبرنامه گویا - درمندرا، ستاره افسانه‌ای بالیوود و بازیگر محبوب سینمای اکشن و رمانتیک هندوستان، در ۸۹ سالگی درگذشت؛ هنرمندی که در ایران، افغانستان و پاکستان نیز طرفداران بی‌شماری داشت و با نقش «ویرو» در فیلم ماندگار «شعله» به حافظه جمعی این منطقه راه یافت. هرچند او را با لقب «ابرمرد» می‌شناختند، اما درمندرا فراتر از چهره‌ای عضلانی و قهرمان‌گونه بود؛ بازیگری که طیف گسترده‌ای از نقش‌ها را تجربه کرد، از شخصیت‌های حساس و لطیف در فیلم‌هایی چون «انوپما» تا جوانان آرمان‌گرا در «ساتیاکام» و نقش‌های کمیک در «چوپکی چوپکی».
مسیر زندگی او از روستای نسرالی در پنجاب تا استودیوی‌های فیلم‌سازی بمبئی شبیه رؤیاست؛ رؤیایی که با دیدن بازی دیلیپ کومار در کودکی آغاز شد و با انتخاب شدن در رقابت استعدادهای تازه مجله «فیلم‌فِر» در سال ۱۹۵۸ شکل حرفه‌ای به خود گرفت. درمندرا نخستین نقش مهمش را با بیمل روی در «باندینی» تجربه کرد و با فیلم‌هایی چون «پول اور پتر» و سپس موج محبوبیت در دهه ۷۰، جایگاهش را در میان ستارگان تثبیت کرد؛ دورانی که «سیتا اور گیتا»، «چارس» و «شعله» او را به اوج رساند.
شهرت چهره جذاب او با موفقیت سینمایی‌اش همراه بود؛ تا جایی که نامش در فهرست جذاب‌ترین مردان جهان قرار گرفت و حتی دیلیپ کومار با طنزی تحسین‌آمیز گفته بود: «از خدا می‌پرسم چرا مرا به زیبایی درمندرا نیافرید.» اما زندگی شخصی او نیز همواره در کانون توجه بود؛ از رابطه پرحاشیه با هما مالینی که سرانجام در سال ۱۹۸۰ به ازدواج انجامید، تا تلاش برای کنار آمدن با اعتیاد به الکل، چیزی که خودش بعدها به آن اعتراف کرد.
با ورود به دهه ۹۰، سیر حرفه‌ای درمندرا با نقشی متفاوت مواجه شد؛ دوره‌ای که بسیاری از نقش‌هایش در فیلم‌های درجه‌دو رقم خورد و منتقدان آن را دورانِ افولش نامیدند. با این حال، او هرگز سینما را کنار نگذاشت و گهگاه با نقش‌های پرفرق و ظریف در فیلم‌هایی مانند «جانی گدار»، «لایف اِن ا مترو» و حتی اثر تازه «راکی اور رانی» نشان داد که جادوی حضورش هنوز زنده است.
در خارج از سینما نیز دوران کوتاهی وارد سیاست شد؛ تجربه‌ای که سال‌ها بعد آن را «بزرگترین اشتباه زندگی» نامید. اما وجه شاعرانه شخصیتش، عشقش به زبان اردو و تأکید همیشگی‌اش بر انسانیت، تصویری انسانی و احساسی از او برجای گذاشت. درمندرا بارها گفته بود که «بازیگری معشوقه من است»؛ رابطه‌ای عاشقانه که هرگز از آن جدا نشد، هرچند گاهی از مسیر خود دور می‌افتاد.
میراث او آمیزه‌ای است از جذابیت، قدرت، لطافت، و استمرار؛ هنرمندی که هم در اوج رقابت با ستارگانی چون شامی کاپور، راجش کانا و آمیتاب باچان توانست جایگاه خود را حفظ کند و هم در دل میلیون‌ها نفر، تصویری از «ابرمردی با قلب شاعر» برجای گذاشت. آخرین حضور سینمایی او در فیلم «ایکیس» خواهد بود؛ اثری که قرار است در ماه دسامبر روی پرده برود و یاد او را برای آخرین بار در سینما زنده کند.
اینترنت سفید و خوک‌های قلعه حیوانات
حمله تند فلاحت پیشه به قالیباف
