مستند ترانه علیدوستی، که هنرمند ارزنده ی دیگرمان پگاه آهنگرانی آن را ساخته و بی بی سی فارسی پخش کرده، این روزها سر و صدای زیادی در میان ایرانیان به پا کرده است.
ترانه، برای من «دختر نوجوان سینمای بعد از انقلاب» است. همان که در اولین فیلم اش «۱۵ سال داشت» و این فیلم، سینمادوستان سال ۸۰ خورشیدی را تکان داد. قبل از آن فیلم «عروس» نیکی کریمی در سال ۱۳۷۰ فیلمی تکان دهنده برای همه ی ما بود و با این فیلم ها نقش زن امروز در سینمای ایران به تدریج پر رنگ و پر رنگ تر شد و این روزها فیلم هایی در جمهوری اسلامی ساخته می شود که نسبت به سال های جوانی ما یکی از یکی عجیب تر به نظر می رسد.
خانم ترانه در مستند بی بی سی اما نقش دیگری ایفا کرد. نقش خودش را. نقشی که او را به عنوان یک معترض اجتماعی و سیاسی نشان می داد و بسیار موثر بود.
چند بار نوشته ام که من به عنوان یک نویسنده ی سیاسی بخصوص در سال های اخیر، اطمینان خودم را به تمام فعالان سیاسی از دست داده ام و این بدترین حالت برای کسی ست که سال ها علیه حکومت اسلامی فعالیت کرده و باعث شده تا او از یک معترض امیدوار و خوشبین به آینده تبدیل به معترضی ناامید و بدبین شود و این ناامیدی او را به شدت نسبت به همه پرخاشگر کرده است.
امروز، برای من، موضوع اطمینان پیدا کردن به کسانی که خود را مبارز سیاسی می نامند و چشم جامعه به آن ها دوخته شده، «مهم ترین و اصلی ترین» موضوعی ست که مطرح است و نه شدت شعارها و تند و انقلابی بودن خواسته های سیاسی.
در طول سال های اخیر به اعتماد و اطمینان ما نسبت به راستی و درستی حرف ها و کنش های فعالان و نویسندگان سیاسی به شدت ضربه وارد آمده و این اعتماد و اطمینان تا حد زیادی از میان رفته است و خودِ من به خاطر این عدم اعتماد، جرات نمی کنم از کسی که در راه انقلاب مردم ایران گام بر می دارد نام ببرم، ولی مگر می توان بدون وجود افراد نامی و موثر در مبارزه با حکومت نکبت موفق شد؟ قطعا خیر. پس ناچار با تمام بدبینی ها، می بینم گاه همچنان زیر تاثیر حرف ها و عملکرد افراد مشهوری که می توانند بر روی قشر بزرگی از جامعه اثر بگذارند قرار می گیرم ولی سعی دارم در تایید آن ها آن قدر پیش نروم که اگر روزی روی دیگری از این افراد دیدم، احساس خجالت و پشیمانی کنم.
در مورد دختر سینمای بعد از انقلاب ایران هم چنین حالتی دارم.
نمی خواهم به خانم ترانه پند و اندرز بدهم یا انتظار داشته باشم آن چه می گویم را بشنود یا بخواهد به آن عمل کند اما یک خواهش از او دارم که اگر به گوش اش برسد این است که خانم ترانه! بزرگ ترین خدمتی که شما و امثال شما می توانید به جوانان و مردم ایران بکنید این است که بخشی از بنای اعتماد تخریب شده شان را ترمیم کنید و با ثبات در حرف ها و عملکردتان این اعتماد از دست رفته را به مردمی مانند من بازگردانید.
برای این کار اولا نباید خودتان را قاطی دعواهای سیاسی ما بین اپوزیسیون کنید و به طرفداری از این طرف یا آن طرف رخت جنگ بر تن کنید.
دوم باید سعی در از بین بردن اختلافات کنید نه با حمایت از یک طرف و کوبیدن طرف دیگر بر دامنه ی اختلافات بیفزایید.
سوم به اندازه ی توانایی تان وزنه بلند کنید. شما هنرپیشه هستید و حداکثر یک فعال اجتماعی و سیاسی که در کاستن مشکلات زنان می توانید تاثیر فوق العاده داشته باشید. مبادا جو شما را بگیرد و بخواهید در نقش رهبر یا فرمانده اپوزیسیون ایفای نقش کنید که مثل خیلی های دیگر که در این چند ساله جو گیر شدند و یابو برشان داشت شکست خواهید خورد و کاری هم که می توانید انجام دهید آن را بی اثر کنید.
و در کلام آخر، به ما کمک کنید تا اعتماد، اعتماد، و باز هم اعتماد از دست رفته مان به مشاهیر و موثران سیاسی ایرانی را به دست بیاوریم. شرط اول این کار راستگویی و خود بودن خودتان است. با مردم صریح و صادق باشید و هر چه در سر دارید را علنی کنید حتی اگر زیبا به نظر نرسد. یک نمونه از خودم را برای مثال خدمت تان عرض می کنم:
من صریحا گفته ام و می گویم و تعارفی هم در این گفتن ندارم و می دانم که خیلی ها این حرف مرا دوست ندارند و آن این که من به دمکراسی بازی در وسط جنگ تن به تن و خونین حکومت با خودمان اعتقاد «ندارم» و مثلا رفراندوم بازی و دمکراسی بازی را در دوران آشوب و فراهم نبودن شرایط رفراندوم سالم و واقعا آزاد قبول ندارم و در این مرحله ی «جنگی» معتقد به روی کار آمدن کسی مثل رضا شاه هستم تا با قدرت جامعه و کشورمان را یک پارچه نگه دارد و ایران را در مسیر دمکراسی واقعی هدایت کند و بعد از چند سال و سالم کردن نهادها آن موقع می توان در باره ی دمکراسی و رفراندوم و غیره صحبت و عمل کرد نه در وسط جنگ نابرابر ما با حکومت نکبت اسلامی.
این را مثال زدم که بگویم من این باور خود را صریحا اعلام می کنم حتی اگر ۹۹ درصد از خوانندگان ام را از دست بدهم.
لازمه ایجاد اعتماد ابتدا،،، خود بودن است و حرف خود را صریحا و بدون پرده پوشی زدن.
امیدوارم شما که این روزها جزو نفرات اول تاثیر گذار در ایران شده اید اولین قدم عملی تان در این جهت باشد.
مساله اصلی غرب با ایران از دید خامنه ای
