تهديد مجتبی سميع زاده (وبلاگ نويس) و همسرش توسط نيروهای امنيتی، کميته گزارشگران حقوق بشر

نيروهای امنيتی با تهديد و تحت فشار گذاردن، مجتبی سميع نژاد وبلاگ نويس و زندانی سياسی سابق، خواهان توقف فعاليت های وی شده اند.
به گفته اين وبلاگ نويس، نيروهای امنيتی چندی پيش با بازداشت همسر وی در خيابان، اقدام به تهديد او کرده اند. آنها از همسر سميع نژاد خواسته اند تا دادخواستی را عليه وی تسليم دادگاه نمايد و در آن از شوهرش به دلايل فساد اخلاقی شکايت نموده و طلاق بگيرد. همچنين اين افراد طی يک ماهه گذشته به طور مدام اين وبلاگ نويس را از طريق تلفن تهديد نموده اند.

مأموران امنيتی "شيدا جهان بين"، همسر سميع نژاد را تهديد کرده اند که در صورتی که به خواسته ی آنان عمل نکند، او را دستگير خواهند کرد.
سميع نژاد در همين رابطه در وبلاگش نوشته است: " ماموران امنيتی که طبق معمول هميشه هيچ مجوز و نشانی از خود نشان نداده‌اند همسرم را هنگام برگشت از محل کار، در خيابان متوقف می‌کنند و وی را سوار ماشين می‌کنند. آن‌ها به وی می گويند که می‌خواهند مرا به دليل فعاليت‌های سياسی و نوشتن وبلاگ بازداشت کنند. پرينت وبلاگ‌ام را نشان‌اش می‌دهند و بعد از وی می‌خواهند که از من جدا شده و به دليل مسائل اخلاقی از من شکايت کند و وقيحانه از وی می‌خواهند که بر عليه من شکايت کند و می‌گويند که اگر اين‌کار را نکند خود وی راهی زندان می‌شود."
مجتبی سميع نژاد، بلاگر وبلاگ " قمار عاشقانه" است، که در وبلاگش، به نوشتن ديدگاه های انتقادی خود نسبت به مسائل نقض حقوق بشر در کشور می پردازد. وی که پيش تر نيز صاحب وبلاگ های " من نه منم"و" استيچه" بوده است، در پرونده معروف به وبلاگ نويسان در سال ۸۳ از سوی نيروهای اطلاعات سپاه بازداشت و به مدت ۳ ماه در سلول های انفرادی بند ۲- الف زندان اوين به سر برد. وی سپس تا زمان آزادی خود، در روندی خلاف قانون به زندان قزل حصار که محل نگهداری مجرمين با جرايم شرارت، مواد مخدر و .. است، منتقل شده و به مدت ۶ ماه در بند " قاتلان افغان" نگهداری شد.
لازم به یِادآوری است در طی شهريور تا آبان ۱۳۸۳ مدعی العموم تهران، سعيد مرتضوی، بازداشت ۲۱ وبلاگ نويس و دست اندرکاران سايت های خبری اينترنتی را در بازداشتگاهی مخفی همراه با شکنجه هماهنگی کرد. چهارتن از وبلاگ نويسان بازداشت شده، پس از چندی با قرارگرفتن در برابر دوربين، ناچار به اعتراف عليه خود شدند. اين افراد پس از آزادی کليه اعترافات خود را ناشی از فشارهای وارده در زندان دانسته و از شکنجه های جسمی و روانی خود در مدت بازداشت خبر دادند.