شيرين عبادی: برخی قوانين کشور مجوز خشونت عليه زنان اند، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران
برنده جايزه صلح نوبل گفت: دولت بايد برای زنان پناهگاه‌‏های امنی‌‏ تاسيس کند تا زنانی که مورد خشونت واقع می‌‏شوند بتوانند از امکاناتی که قانون در حمايت از آنها فراهم کرده،استفاده کنند.

شيرين عبادی برنده جايزه صلح نوبل و فعال حقوق زنان به مناسبت روز جهانی نفی خشونت عليه زنان در گفتگو با خبرنگار"ايلنا" گفت: خشونت عليه زنان در ايران دو حالت دارد. يکی زمانی است که قانون به حمايت از فرد ستم ديده می رود واز آنها حمايت می‌‏کند.

وی ادامه داد: حالت اول زمانی اتفاق می‌‏افتد که مردی همسر خود را کتک برند و يا آنکه نفقه به او نپردازد. دراين حالت قانون اززن حمايت می‌‏کند و شوهر مستوجب کيفر است و زن می‌‏تواند بر اساس آن درخواست طلاق کند. البته درنبود امکاناتی چون پناهگاه‌‏های امن برای زنان، شايد اين حمايت‌‏های قانونی نيزچندان مفيد نباشد.
عبادی افزود: زنی که به علت خشونت خانگی در خواست طلاق می‌‏کند اگر استقلال اقتصادی نداشته باشد و نتواند خود را اداره کند بايد به منزل پدر بازگردد و اگر منزل پدری نداشته باشد ( پدر فوت شده باشد) يا به هر دليل ديگری نتواند به خانه پدری بازگردد ادامه زندگی برای او در خارج از محيط خانواده دشواراست و زن ناچار است با وجود حمايت قانونی، خشونت را تحمل کند.
اين فعال‌‏حقوق زنان گفت: دولت بايد برای زنان پناهگاه‌‏های امن به تعداد کافی و با استانداردهای بين‌‏المللی در تهران و شهرستان‌‏ها تاسيس کند تا زنان بتوانند از امکاناتی که قانون در حمايت از آنها فراهم کرده،استفاده کنند..
عبادی در رابطه با اين پناهگاه‌‏ها گفت:تا جايی که من اطلاع دارم تاکنون اقدامی در اين خصوص به عمل نيامده وآنچه که هست محل بازپروری است.
وی سپس به تشريح تفاوت پناهگاه‌‏های امن با محل بازپروری پرداخت وگفت: پناهگاه امن با محل بازپروری فرق دارد. پناهگاه امن خانه‌‏ای است که توسط دولت اداره می‌‏شود و زنانی که مجبور هستند از منزل خود بيرون بيايند، می‌‏توانند در اين پناهگاه‌‏ها زندگی کنند و بايد ازاين اشخاص کليه حمايت‌‏های بهداشتی و غذايی تا زمانی که بتوانند به استقلال برسند و به تنهايی زندگی خود را اداره کنند، به عمل آيد.
برنده جايزه صلح نوبل ادامه داد: متاسفانه در ايران هنوزچنين خانه‌‏های امنی وجود ندارد و در نتيجه به علت نبود اين امکانات، زنان حتی زمانی که به ظاهر قانون از آنها حمايت می‌‏کند باز هم نمی‌‏توانند از نتايج اين حمايت برخوردار شوند.
عبادی در رابطه با حالت دوم خشونت عليه زنان گفت:در حالت دوم قانون هيچگونه حمايتی از زنان نمی‌‏کند و مصداق بارز خشونت عليه زنان را در قوانين تبعيض آميز می‌‏توان جستجو کرد.
وی ادامه داد: به عنوان مثال در قانون گفته شده است اگر مردی زنی را عمدا به قتل برساند برای قصاص و اجرای کيفر برای قاتل، بايد خانواده مقتول (که زن است) نيمی از خون بهای مرد قاتل را به او بدهند تا بتوانند در دادگاه تقاضای قصاص کنند.
اين فعال حقوق زنان افزود: اين به نوعی تشويق به خشونت عليه زنان است زيرا مردی که زنی را می‌‏کشد بايد طبق قانون مبلغی به عنوان نصف ديه دريافت کند.
عبادی گفت:بسياری ادعا کرده‌‏اند که منشا اين امر قوانين شريعت اسلام است اما اين طور نيست و با تفسير درستی از اسلام، می‌‏توانيم شاهد قوانين ديگری باشيم وحتی بسياری از علما ايرانی از جمله آيت الله صانعی فتوا داده اند که اين حکم جنبه شرعی ندارد و بايد تغيير کند.
برنده جايزه صلح نوبل ادامه داد: قوانينی از اين دست که متاسفانه تعداد آن بسيار زياد است مجوز خشونت عليه زنان است که راه حل اين مشکل بازنگری و اصلاح قوانين است.