منطق نافذ آقای خامنه ای، علی کشتگر

کار خامنه ای به جایی رسیده که نه فقط از اصلاح طلبان طرفدار نظام می ترسد، بلکه از اصول گرایان و تندروهای کمی ناراضی و منتقد نیز وحشت دارد. او حالا پست های حساس نظامی، سیاسی و امنیتی و قضایی را به کسانی می سپارد که کاملا مثل خود وی همه پل های ارتباطی خود را با ملت تخریب کرده باشند و هیچ امید و استعدادی برای بازگشت به سوی مردم در آن ها یافت نشود. چرا که هر کس هنوز به فکر توجه به افکار عمومی و بازگشت به سوی مردم باشد اگر در پست های حساس قرار گیرد بالقوه برای امنیت رهبری و حکومت کودتا خطرناک است

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

چهره ای که در اين کنار می بینید از آن مردی است که همیشه و در همه حال از نظام جمهوری اسلامی و قوانین اساسی آن دفاع کرده است. کسی که در دوران شاه بهترین سالهای عمرش را به عشق " پیروزی اسلام سیاسی" در زندان گذراند و دراوین که بود نذر کرد اگر روزی از بند رها شود هفته ای یکبار روزه بگیرد.

حالا بیش از سی سال است که او به شکرانه آزادی از زندان و پیروزی جمهوری اسلامی همه چهارشنبه ها روزه دار است. در بحبوحه انقلاب به یاد دارم که او با چه عشقی از آیت اله خمینی و جمهوری اسلامی سخن می گفت، با چه امیدی از آینده حرف می زد، با چه انرژی و صلابتی تردیدها و انتقادهای آن روزگار را با منطق خط امامی یکی پس از دیگری رد می کرد وایرادات امثال من که به قانون اساسی رای نداده بودند را اساسا برنمی تافت!

از روز تولد جمهوری اسلامی تا روز کودتای ۲۲ خرداد ماه ۸۶ بهزاد نبوی یکی از نمونه های ثابت قدم وفاداری به جمهوری اسلامی و به قانون اساسی آن بود و هنوز هم هست.

سالها پیش از این مهندس بهزاد نبوی سخنگوی دولت رجائی و وزیر صنایع سنگین بود. در جریان عزل بنی صدر چه سخنان آتشینی که در دفاع از خط امام و ضرورت ریشه کن کردن لیبرال ها به زبان نراند.

در بهار اصلاحات که خاتمی رئیس جمهور بود و نبوی هم کرسی نیابت ریاست مجلس ششم را در اختیار داشت، او از ناقدان روزنامه نگاران و روزنامه های اصلاح طلبی بود که با صراحت لهجه از تصلب شرائین نظام که قلب جمهوریت را روز به روز بیمارتر می کرد حرف می زدند. بیش از حد رعایت حساسیت ها و موقعیت خامنه ای را می کرد و برآن بود که انتقادات باید با احتیاط و بدون آن که ذره ای شبهه به ساحت ولایت وارد کند بیان شوند. اصرار داشت که روزنامه ها و روزنامه نگاران اصلاح طلب از خط قرمزها عبور نکنند. در همان زمان هرجا که لازم دید به اعتقاد و التزام خود به " اصل مترقی ولایت فقیه " تاکید نمود. مهمترین حرکت انتقادی بهزاد نبوی در همه این سالها استعفا از نمایندگی مجلس ششم در آخرین روزهای عمر آن مجلس بود.

باری، بهزاد نبوی همواره یک کارگزار وفادار نظام بود. او نه اهل ساختار شکنی بود و نه اهل زیر سوال بردن جایگاه منیع " مقام معظم رهبری". گناه او مثل سایر کادرهای سازمان مجاهدین انقلاب، جبهه مشارکت و اعضای ستادهای کروبی و موسوی آن است که اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی را باور کرده بود. همین و بس.

این روزها بهزاد نبوی وهم بندان او در بارگه داد خامنه ای لت و پارمی شوند تا بالاخره ۳۰ سال پس ازتولد جمهوری اسلامی یاد بگیرند که درنظام ولایت مطلقه فقیه جمهوری یک شوخی فریبکارانه، یک " خدعه مجاز" است. که رهبراز قانون بالاتر است. که قانون یعنی اطاعت بی چون و چرا و تسلیم محض در برابر خامنه ای، که هر اصل و ماده قانون اساسی زمانی قانون است که رهبر اراده کند و گرنه "کاغذ پاره ای" بیش نیست.

که در حکومت مطلقه فقیه دیری است که، رهبر خبرگان را انتخاب می کند، نه خبرگان رهبر را که اگر رهبر دیوانه هم شده باشد مجلس خبرگان جرات ابراز آن را ندارد! که درولایت مطلقه، قانون برای رهبر است، نه رهبر برای قانون. که در این نظام رهبر حق دارد همه ممنوع ها از جمله دخالت نظامیان در سیاست و یا شکنجه و تجاوز را آزاد کند و همه آزادی ها از جمله آزادی اجتماعات و نشر عقاید و آرا را ممنوع کند! که در مردم سالاری دینی ملت می تواند در انتخابات شرکت کند و رئیس جمهوری کشور را برگزیند. اما اگر رهبر کس دیگری را منصوب کرد همه باید به آن گردن بگذارند، و از رایی که داده اند استغفارکنند، وگرنه اغتشاش گردانسته می شوند و خونشان مباح است! که دراین آشفته بازار می شود به حکم قانون، کسانی را به اتهام " روابط نامشروع جنسی " اعدام و سنگسار کرد. اما کسانی به اذن رهبر اختیار دارند به زن و فرزندان مردم تجاوز کنند واز این بابت جایزه دنیوی و پاداش اخروی هم دریافت کنند! اصلاح طلبانی که این حقایق ساده را نفهمیده اند باید به زور منطق نافذ شکنجه اصلاح شوند!

خامنه ای درنمازعید فطر گفت، اعترافات متهمان درباره خود آنها حجت است (نقل به معنی). او با وقاحتی شگفت انگیز اعتراف کرد که در حکومت او دژخیمان می توانند پنهان از چشم مردم دمار از روزگار زندانیان سیاسی و عقیدتی درآورند تا آنان علیه خود اعتراف کنند و آنگاه رسانه ها و بی دادگاههای خامنه ای از آن اعترافات بعنوان مدرک جرم علیه زندانی اقامه دعوا کنند!

من ازدیدن چهره زخمدار بهزاد نبوی بهتر می فهمم که با دلاوران بی نام و نشان وطن درسوله ها و شورآبادها چه کرده اند و چه می کنند. من از دیدن سروصورت شکسته بهزاد نبوی قیافه بهت زده زیدآبادی، لب های گزیده حجاریان و چهره و پیکر دریده شده نداها و سهراب هایی که به گناه دادخواهی پرپرشدند بهتردرک می کنم که خامنه ای برای همه پرسشها فقط یک پاسخ دارد و آنهم خشونت است و حکومتی که چاره همه انتقادات و پرسشها و اعتراضات را خشونت و خشونت بیشتر می داند تکیه گاهی مگر آدم کشان حرفه ای ندارد. و راهی مگر توسل به جنایت و جنایت های بیشتری برای نجات خود نمی بیند. ساده لوحی محض است اگر تصور شود که خامنه ای عوامل و مجریان فجایع کهریزک را برکنار می کند. ساده لوحی محض است اگر تصور شود که خامنه ای جنایتکارانی که شبانه به قلع و قمع دانشجویان و تخریب خانه و کاشانه آنان گسیل شده بودند را تنبیه می کند.

حکومت او از هنگام قتل سعید سیرجانی تا قتل های زنجیره ای و از آن زمان تا به امروز همواره مدیون همین عوامل بوده و هست. او هرگز نمی تواند کاری بکند که دست آدم کشان بلرزد و آنان را درتکرار فجایع دچار تامل و تردید کند.

کمیته حقیقت یاب مجلس که قرار بود فجایع خوابگاه دانشجویان و جنایات کهریزک را بررسی کند فقط درصورتی به رسمیت شناخته می شود که خون قربانیان را پایمال و جنایتکاران را تبرئه کند. درست مثل کمیته سه نفره رئیس جدید قوه قضائیه که مدعی شد کروبی دروغ گفته و به هیچ کس تجاوزی نشده است. درحکومت خامنه ای وقتی هم یکی از مهره ها به هر دلیل عوض می شود باید عنصری بدتر و فاسدتر جانشین او شود. هرکس قبول ندارد به سلسله جابه جائی های از کودتا به بعد در وزارت اطلاعات، دادگستری و بسیج نگاه کند. اگر فرزند یکی از مقامات رژیم در کهریزک کشته نشده بود، هرگز این شکنجه گاه مخوف هم تعطیل نمی شد و حالا که تعطیل شده مطمئن باید بود که نظایر آن به دور از چشم مردم هم اکنون دایرو در حال دایر شدن اند!

هرچه از کودتای ۲۲ خرداد می گذرد، تکیه خامنه ای به آن بخش از نیروهای نظامی، امنیتی و قضایی که در سبعیت و وحشیگری تردیدی به خود راه نمی دهند بیشتر می شود و جهانیان ماهیت واقعی کودتاگران را بهتر می شناسند.

من اما از دیدن اثر انگشت خامنه ای بر چهره رنگ پریده بهزاد نبوی اصلا نومید نمی شوم، برعکس مرگ همیشگی اسلام سیاسی در ایران و مرگ قریب الوقوع بساط ظلم و جورخامنه ای را باور می کنم. چرا که چهره نبوی بیش از هرچیز استیصال و درماندگی " مردم سالاری دینی " خامنه ای را به نمایش می گذارد.

چهارماه از کودتای ۲۲ خرداد می گذرد. در این مدت خامنه ای و ایادی او در زندان و بیرون زندان به هر جنایتی دست زده اند و به هر دروغی متوسل شده اند، تا جنبش سبز آزادیخواهانه و حق جویانه مردم را خاموش کنند. اما نتیجه این همه جنایت و دغلکاری جز رسوایی ابدی خامنه ای، تشدید بحران رژیم حاکم و رشد شتابان، بی سابقه و امیدبخش جنبش اعتراضی و هوشمند مردم، نبوده است. خامنه ای و ایادی او که همه امکانات کشور از جمله نیروهای مسلح، منابع عظیم اقتصادی و رسانه های دولتی را در اختیار دارند، چرا باید از کسانی مثل بهزاد نبوی بترسند و آنان را به بند بکشند؟ آیا همین نشانه ضعف مفرط و آغاز فروپاشی حکومت خامنه ای نیست؟

کار خامنه ای به جایی رسیده که نه فقط از اصلاح طلبان طرفدار نظام می ترسد، بلکه از اصول گرایان و تندروهای کمی ناراضی و منتقد نیز وحشت دارد. او حالا پستهای حساس نظامی، سیاسی و امنیتی و قضایی را به کسانی می سپارد که کاملا مثل خود وی همه پل های ارتباطی خود را با ملت تخریب کرده باشند و هیچ امید و استعدادی برای بازگشت به سوی مردم در آنها یافت نشود. چرا که هرکس هنوز به فکر توجه به افکار عمومی و بازگشت به سوی مردم باشد اگر در پستهای حساس قرار گیرد بالقوه برای امنیت رهبری و حکومت کودتا خطرناک است.

به فرماندهان نظامی مورد اعتماد خامنه ای نگاه کنید و ببینید چرا او منفورترین و بدنام ترین ها را برمی گزیند؟ او حق دارد. از این پس او به هرکس که کوچکترین بقایای وجدان و شرافت خود را هنوز حفظ کرده باشد، نباید اعتماد کند.

۱۵ مهرماه ۱۳۸۸
علی کشتگر