رنج های احمد و مرثيه مهديه، تقی رحمانی

رنج های زيدآبادی را مهديه مرثيه می کند. چون مرثيه می شود پس تاثيرگذار است. به راستی اگر زينب در کربلا نبود عاشورا خلق می شد؟ خوی مردانگی ويژگی های خاص دارد. خوی مردانه حماسه ساز است و فاجعه پرداز. اما خوی زنانه حماسه را به انتقام تبديل نمی کند. حماسه را به بخشش و گذشت نزديک می کند. همانند رفتار پيامبر بعد از فتح مکه مقايسه کنيد با فتح ايران و تخت جمشيد توسط اسکندر مقدونی.
خوی زنانه فاجعه را تبديل به شکست کامل نمی کند. زيرا از شکست مرثيه می سازد، کاری که زينب با عاشورا کرد. در حالی که شهادت امام حسن مظلومانه تر بود، اما عاشورا نشد.

رنج های زيد ابادی همانند ديگر به بند کشيدگان است.زندانيانی که نبايد در زندان باشند .اما در ميان تمام زندانيان انان که زينب گونه ها دارند ،از رنج های همسران خود مرثيه می سازند.مرثيه شور و سوز دارد ،عاطفه بر می انگيزاند و بعد سوال به وجود می اورد و پژواک می شود به کدامين گناه؟
بايد رنج بکشند اين بنديان ؟چرا بايد در زندان باشند اين زندانيان ؟
در ميان همسران زندانيان اخير ،شور و حال مهديه محمدی در بيان رنج های احمد احساس را بر می انگيزاند ،همدلی ايجاد می کند و بر مظلوميت احمد صحه می گذارد و تاثير سخت ميگذارد.
زبان مهديه مرثيه ساز است و چون ساده و صميمی است در بيان احساس خودش چندان ملاحظه شرايط را نمی کند ،زيد ابادی نيز در بيان عقيده و نظر چندان ملاحظه کار نيست.
حال که دامنه سخن به دين جا رسيد بايد گفت که زمانی که زندگی مبارزه شود يا بايد حماسه خلق کرد يا فاجعه اين ويژگی مردانه است ،البته خوی مردانه و زنانه فقط در زنان و مردان نيست .بلکه مردانی خوی زنانه و يا زنانی خوی مردانه دارند.
مبارزه سياسی در جامعه ما خوی مردانه داشته و دارد ،حتی زمانی که زنان مبارز شده اند خوی مردانه يافته اند.
اما در ايران مدنی خوی زنانه و مردانه توامان لازم است.رفتار زنان فعالان سياسی اعم از ملی مذهبی ها و فعالان زنان و زندانيان بعد از انتخابات بيشتر از اين ويژگی توامان خوی زنانه و مردانه برخوردار بوده است.
هر بار که رنجی بر احمد زيد ابادی يا مصطفی تاج زاده و مير دامادی می رود همسران ايشان با انعکاس زنانه اين وقايع احساس و توجه ها را به مسئله زندانيان جلب می کنند .
حضور زنان در مبارزه با ويژگی زنانه موجب ان می شود که فعاليت سياسی به زندگی روزمره نزديک شود .نزديکی فعاليت سياسی به زندگی روزمره و واقعی باعث می شود که سياست از حالت انتزاعی ،ذهنی و گاه خشن ان به سوی رفتار مدنی سوق پيدا می کند.
اين نوع کنش سياسی ،سياست را واقعی ،کم هزينه ،فراگير و به زندگی نزديک تر ميکند.
پس وجه مدنی تر پيدا می کند.مدنی شدن سياست ورزی جامعه را به دموکراسی نزديک تر می کند.
پس بايد زنان و مردان سياست ورزی مدنی کنند ،همان گونه مرد و زن برای ارامش يک ديگر خلق شده اند ، حضور توامان انها در صحنه سياست ،سياست را به زندگی نزديک تر می کند.
مرثيه مهديه محمدی برای رنج های احمد زيد ابادی و ديگر همسران زندانيان سياسی نمادی است که توجه ما را به شکل جديد تری از مبارزه سياسی و سياست ورزی مدنی جلب می کند.که خوی زنانه و مردانه را همراه می خواهد .چرا که سياست ورزی مدنی ،موثر تر و کاراتر و به زندگی واقعی نزديک تر است.
مرور تجربه سياست ورزی مدنی –مسالمت اميز و مستمر زنان در سه واقعه سال های اخير يعنی دستگيری ملی –مذهبی ها در سال ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ و تلاش های فعالان حقوق زن که با همکاری مردان مواجه شد و فعاليت زنان در انتخابات اخير و بخصوص دستگيری همسرانشان می تواند به عنوان اموزه های موثر برای سياست ورزی مدنی برای همه ما باشد.
چرا که در سايه رنج های احمد ها و مرثيه های مهديه ها ، می توان به تجربيات جديد دست يافت که نسل های بعد چنين رنج ها و مرثيه هايی را نداشته باشند.

اين مقاله تقديم است به زهرا مجردی همسر مير دامادی مظلوم
تقی رحمانی