زندانيان سياسی، اولويت اول جنبش، امير بيگلری

amir.biglari1@gmail.com

اين خبر روی سايت های اينترنتی منتشر شد: "مهدی محموديان، روزنامه نگارِ افشاگرِ جنايات بازداشتگاهِ کهريزک، روز دوشنبه ۳۰ فرودين ماه، در حالی از زندان اوين به بيمارستان امام خمينی برای معاينه ریۀ عفونت کرده اش منتقل شد که شاهدانِ عينی، وی را با دستبند و پابند مشاهده کردند .به گزارش سامانه خبری- تحليلیِ نوروز، اين روزنامه نگارِ زندانیِ عضو کميته اطلاع رسانی جبهه مشارکت، در بيمارستان با فرياد و اعتراض نسبت به وضعيتش در زندانِ اوين، خواستار رساندن صدای اعتراضش به مردم شد.اين گزارش خاطرنشان می سازد پزشکان پس از معاينه محموديان متوجه شدند هر دو ریۀ وی دچار عفونت حاد شده است؛ در حاليکه قبلا تصور می شد تنها يک ريه اين روزنامه نگارِ زندانی، دچار عفونت شده و همين مسئله، پزشکان را نسبت به وضعيت سلامتِ وی، دچار نگرانیِ بسيار کرد".

خوب می دانيم که اين فقط مشتی نمونه خروار است؛ کدامين روز است که چند خبر فاجعه بار از زندانيانمان نشنويم؟!

آری، جنبش گام های خود را آرام آرام با "صبر و استقامت" بر می دارد. اين جنبش محکوم به پيروزی است. هر چند زمان دقيق آن مشخص نيست. اما به نظر می رسد که برخی مسايل بايد در اولويت قرار گيرند. درحال حاضر نگارنده موضوعی فوری تر از رسيدگی به زندانيان سياسی نمی شناسد. چه آنها که در زندانند، چه آنها که در ظاهر آزاد شده اند، اما بازجوها جهنمی بدتر از زندان برايشان فراهم آورده اند، چه آنها که در انتظار زندانند! امروز امثال من که قلم و کاغذ و سايتی در اختيار داريم، در اولويت نيستيم، اولويت با آن عزيزی است که به جرم حق طلبی و حق جويی و حق گويی ماه هاست زير سنگين ترين فشارها و شکنجه ها در زندان است. اولويت با همسر و فرزند و پدر و مادر آن زندانی شريف است که اشک در چشم و خشم در قلب و آرزو بر دل، نگران نازنين خود هستند. هر لحظه برای آنان يک عمر است. و در برابر هر لحظه تأخير برای پايان دادن به اين وضع اسفبار، هر يک از ما در حد توانمان مسئوليم.

روی سخنم با شخصيت های سياسی و مذهبی تأثير گذار است. بازديد کردن از خانواده عزيزان در بند، نپذيرفتن رييس دولت کودتايی توسط مراجع، يا بيان سخنان زيبا بسيار مفيدند و جای تقدير فراوان دارند. ولی امروز با توجه به وضعيت اضطراری حقوق بشر بايد چاره ای ديگر انديشيد. مقابله با "ستم مضاعف"، اقداماتی مضا عف می طلبد. از کسانی چون آقايان موسوی، کروبی، دستغيب ، بيات زنجانی، صافی گلپايگانی، صانعی, و بزرگوارانی از اين دست انتظاراتی بيش از اينها می رود. چاره کار می تواند بست نشستن جمعی چنين شخصيت هايی تا آزادی آخرين زندانی سياسی باشد. بايد کاری کرد، همين امروز.