سؤالی از آيت‌الّله حاج‌آقا مجتبی تهرانی، امير بيگلری

[email protected]

توضيح : اين مطلب برای سايت آيت الّله حاج آقا مجتبی تهرانی و سايت جهان که بازتاب دهنده جلسات اخلاق ايشان هستند نيز فرستاده شده است که از چاپ آن خودداری نموده اند.

حضرت آيت الّله حاج آقا مجتبی تهرانی،

سال ها است که حضرت عالی مباحث اخلاق اسلامی را عرضه می داريد و به عنوان الگوی عملی اخلاق در بين دينمداران شناخته می شويد. در ايام اخير نيز جلساتی را در قالب بحث « غيرت مؤمن » مطرح نموده ايد که تکيه آن بر محيط خانوادگی و تربيت فرزند است.

در جلسه مورخ۵/۲/۸۹ بحث اصلی دروغ بوده است و اين که پدر و مادر بايد از دروغ بپرهيزند تا برای فرزند خود الگو باشند. در جلسه ۸۹/۲/۷ بحث اصلی حيا بوده است و اين که پدر و مادر بايد خود مظهرحيا بوده و فرزند را با حيا تربيت کنند.

از حضرت عالی که در زمره مراجع مسلم تقليد هستيد استفتائی دارم : اگر « پدر ملت » به فرزندانش دروغ گفت و بی حيايی پيشه کرد، حکم شرعی سکوت چيست ؟

کافيست به کارنامه يک ساله «پدر» بسنده کنيم : اگر تقلب در انتخابات، دستگيری، تجاوز، شکنجه، … … دروغ و بی حيايی نيست، پس چيست ؟ اگر با آگاهی ايشان است که يقينا اين گونه است و اگر بدون آگاهی ايشان است که به علت بی کفايتی از پدر بودن عزل شده اند.

ديروز در خبرها آمده بود که محمد نوری زاد - از همراهان دلسوز مقام رهبری تا چندی پيش - که به جرم نوشتن چند نامه به ايشان ماه ها است در زندان است، پس از تحمل فشار ها و شکنجه ها به شدت مورد ضرب و شتم واقع شده است به طوری که بينايی اش مختل شده و دست به اعتصاب غذای کامل زده است. جان وی در خطر است. آری، به جرم نوشتن چند نامه مسؤلانه و مؤدبانه به آن که همواره «پدر”» می خواند!

راستی در آيين حضرت عالی جايگاه جان و حقوق و آبروی انسان کجاست؟

شايد در پاسخ متن حقير بفرماييد که سياسی نيستيد، اما از يک سو گفته می شود که جناب عالی مرجع تقليد بسياری از مسؤولان امنيتی کشور هستيد و از سوی ديگر اين بحث سياسی نيست، جان و شرف و انسانيت در خطر است. اخلاق در خطر است. دين نيز هم!

امير بيگلری