جناب خرسندی، آقای کديور قبلا به سؤال شما پاسخ داده‌اند! امير بيگلری

[email protected]

جناب خرسندی،
متن شما در ارتباط با دکتر کديور را خواندم. خواندم و افسوس خوردم! افسوس که چگونه يک انسان حرمت قلم را اينچنين می شکند، افسوس از اين که چگونه گوش و چشم خود را بسته، افسوس از اين که استبداد در سرزمين ما چه کرده که چنين متن و چنين ادب و چنين انصاف و چنين قضاوتی را شاهديم. افسوس و صد افسوس!

از توهين های شما در می گذرم و صرفا به دو نکته اشاره می کنم. اين را هم ذکر می کنم که بدون در نظر گرفتن اين که گوينده جناب خرسندی و آن که به او تاخته شده جناب کديور بوده اند، به عنوان ناظر خارجی سخن می گويم.

نکته اول افترايی است که به آقای کديور زده ايد: می گوييد ايشان دروغ گفته اند! خوب می دانيد که در برنامه زنده امکان اشتباه برای هر گوينده ای وجود دارد. من نيز موافق آن جمله ده ثانيه ای در يک برنامه يک ساعته نبوده و نيستم. خود ايشان هم در مقاله "تکثر مطالبات جنبش سبز در ارتباط با خاورميانه" در تاريخ هشتم تير ماه بر اين نکته صحه گذاشته اند : "در زمينه شعارهای مرتبط با خاورميانه، منظورم چيزی بود و آنچه بر زبان جاری شد، ترجمان مقصود نبود. تفاوت مصاحبه زنده با مقاله مکتوب از جمله در اين است که در اولی امکان تصحيح و ويرايش نيست. بيانم در باره شعار "هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ايران" نادرست و باعث سوء تفاهم شد". اين بخش از مقاله را نديده ايد و نخوانده ايد يا خود را به نديدن و نخواندن زده ايد؟ اگر نقدی بر آن مقاله داريد بنويسيد که همه استفاده کنيم و اگر نداريد، به موضوعی بپردازيد که حداقلی از فايده را داشته باشد! ضمن اين که حداقلی از انصاف را داشته باشيد و ادامه سخنان آقای کديور پس از شعار مورد بحث در همان مصاحبه تلويزيونی را نيز ذکر کنيد: "منظور اين است که اولويت جنبش سبز مسئله ايران است. آقای احمدی نژاد "اگر" رئيس جمهور باشد، رئيس جمهور ايران است نه رئيس جمهور لبنان يا رئيس جمهور فلسطين. زمانی که به سازمان ملل می رود بايد در درجه اول از حقوق ملت ايران دفاع کند، حال آنکه می بينيم تعداد مواردی که به مسئله لبنان يا فلسطين پرداخته بيش از مطالبی است که در مورد ايران ذکر کرده است".

نکته دوم اين که فرموده ايد که شعار "هم غزه هم لبنان جانم فدای ايران" به چه کار ملت ايران می آيد؟ بدون لحاظ کردن محل و نوع شکل گيری هر يک از دو شعار، و بدون در نظر گرفتن آن چه در واقعيت اتفاق افتاد، به گمان من هر دو شعار با توجه به اين که چه چيزی را نفی يا تأييد می کنيم، می تواند مفيد بوده و کار کرد خود را داشته باشد: اگر منظور اعتراض به پايمال کردن حقوق ايرانيان برای نفع رساندن به غزه و لبنان است که می گوييم "نه" و اگر منظور توجه به انسان از آن حيث که انسان است و اعتراض به نقض حقوق بشر باشد، می گوييم "هم". برای اين که پاسخ به سؤالتان را کامل گرفته باشيد، به سخنرانی دکتر کديور در شهريور سال گذشته که مفهوم شعار "هم غزه هم لبنان جانم فدای ايران" را توضيح می دهند، اشاره می کنم : "ما معتقديم که شما با اهالی ايران همان کرديد که اسرائيلی ها با اهالی غزه ". (http://www.youtube.com/watch?v=Sd5f44BaCUI&feature=related) گفتن چنين چيزی به حکومت سخن کمی است و کم سودمند است؟

تأکيد می کنم که اگر شخص مورد نظر شما هر کس ديگری جز آقای کديور بود نيز همين گونه سخن می گفتم.

و اما جناب خرسندی!
اگر دکتر کديور را نمی شناسيد، کوتاه عرض می کنم: ايشان چهره دانشگاهی، در زمره روشنفکران جهانی و مايه مباهات ايران هستند. در ضمن ايشان سال های متمادی از معدود افرادی در ايران بودند که هر کجا ظلمی بوده و حقی پايمال شده، بی باکانه حاکميت و شخص اول آن را به چالش کشيده و جان خود را قمار کرده است.

جناب خرسندی!
چرا رسانه های حکومتی اعم از راديو، تلويزيون، روزنامه و سايت، بيشترين شخص ساکن در خارج از ايران را که در يک ساله اخير آماج حملات قرار داده اند، آقای کديور بوده است؟

جناب خرسندی!
راستی از زندانيان سياسی چه خبر؟ از فشار بر ملت چه خبر؟

در همين زمينه:
[نوری‌علا پيشکش، آقای کديور! سوالی ساده دارم من، هادی خرسندی]