پروين فهيمی، مادر سهراب اعرابی: نمی‌خواهم و نمی‌گذارم خون بچه‌ام پايمال شود، راديو فردا

مهتاب وحيدی راد - هفته گذشته پيش‌نويس قطعنامه‌ای از نقض حقوق بشر در ايران در کميته سوم سازمان ملل متحد با ۸۰ رأی موافق تصويب شد.

در پی آن محمدجواد لاريجانی دبير ستاد حقوق بشر قوه قضائيه ايران به تصويب اين قطعنامه اعتراض کرد و بان کی مون دبيرکل سازمان ملل را برای بررسی وضعيت حقوق بشر، به ايران دعوت کرد. دعوتی که با استقبال بان گی مون مواجه شد.

در اين ميان پروين فهيمی، مادر سهراب اعرابی يکی از کشته شدگان حوادث پس از انتخابات ۸۸، از آقای بان گی مون خواسته است در سفرش به ايران با خانواده کشته‌شدگان ديدار کند.

خانم فهيمی در گفت‌وگويی با راديو فردا به پرسش‌هايی در اين مورد پاسخ داده است.

خانم فهيمی ممکن است در مورد دلايل درخواست خود از بان گی مون توضيح دهيد؟

من به عنوان يک مادر که فرزندش را در اين اتفاقات از دست داده است، نظرم اين بود که اگر قوه قضاييه مشکلاتی دارد و نمی‌تواند پاسخگوی ما باشد، آقای بان گی‌مون می‌تواند از طريق ادعای دادخواهی ما اين مسئله را پيگيری کند.

شما برای پيدا کردن قاتل سهراب چه اقداماتی انجام داديد و به شما چه پاسخ دادند؟
من سال گذشته بلافاصله شکايت نامه نوشتم. برای من شناسايی و معرفی قاتل و آمر قتل مهم است و اين که در يک دادگاه علنی محاکمه شوند وگرنه قصد ندارم کسی را اعدام کنم و قصد ندارم کسی را قصاص کنم چون مخالف خشونت هستم. اما به عنوان يک شهروند اين مملکت تقاضا دارم که قوه قضاييه پاسخگوی ما باشد.
شکايت ما در قوه قضاييه باز است و پيگيری هم کرده‌ايم ولی بعد از يک سال و پنج ماه هنوز پاسخی به ما نداده‌اند که چه کسانی به خودشان اجازه دادند بچه‌هايی مانند سهراب را در خيابان بکشند آن هم بدون دليل.
مگر گناه اين بچه چه بود؟ من بايد بدانم بچه‌ام چه گناهی مرتکب شده بود که خودم اطلاعی نداشتم. من کجا بايد دادخواهی کنم و صدايم را به گوش مسئولان مملکت برسانم؟ مگر بچه من حق زندگی دراين مملکت را نداشت؟ به چه کسی بايد دردم را بگويم؟

خانم فهيمی، خواسته شما از دبيرکل سازمان ملل، چيست؟
بايد صدايم را بشنوند و من مخصوصاً از ابتدا صدايم را بلند کردم. يک انسان دراين دنيا حق زندگی دارد. بچه من هيچ کار خلافی نکرده بود که کشته شود. مگر هر کس اعتراض کند بايد کشته شود؟
در اينجا کسی به دادخواهی من جواب نمی‌دهد بنابراين آقای بان گی‌مون که دبير سازمان ملل است و می‌تواند کاری انجام دهد بايد حق ما را بگيرد.

گويا شما گفته‌ايد فقط سهراب و ندا شهيد نشده اند بلکه در قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا پر است از شهدايی که حتی کسی نامشان را نشنيده است؟
بله، بيايند ببينند و آمار بگيرند. مگر تنها بچه من و يا ندا کشته شد؟ اين همه انسان بی جهت از بين رفتند، برای چه؟ چه کسی دارد اين کارها را انجام می‌دهد؟ خوب بيايند معرفی کنند. اگر جاسوس انگليس و آمريکا يا منافقين اين کار را کرده‌اند آنها را معرفی کنند، هر کسی هست بايد به ما معرفی کنند.
من اجازه نمی دهم بچه مرا بکشند و صدايم درنيايد. اين حق قانونی من است و جلوی همه آنها گفته‌ام که اين حق من است و صدايم خاموش نخواهد شد مگر اين که مرا هم بکشند تا صدايم خفه شود.

فکر می‌کنيد شهدای قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا چند نفر هستند؟
تعدادی را که خودم می‌شناسم از جمله اشکان سهرابی، عليرضا افتخاری، دانيال رمضانی و خيلی‌های ديگر هستند. ما شب‌های جمعه می رويم بهشت زهرا می‌بينيم، منتها به خاطر ترس و وحشتی که ايجاد کرده‌اند صدای کسی در نمی‌آيد. ولی من در قبال فرزندم احساس مسئوليت می‌کنم و نمی‌خواهم و نمی‌گذارم خون بچه‌ام پايمال شود.