گزارش کيهان تهران از تظاهرات ۲۵ بهمن: "به جز چندصد تن اوباش کسی به درخواست سران فتنه اعتنا نکرد"

سرويس سياسی- به رغم تدارکات بسيار گسترده دولت های آمريکا و اسرائيل و تحرکات گروه های تروريستی بويژه منافقين، همچنين ارتباط گيری با اراذل و اوباش تهران، روز ۲۵ بهمن بی آنکه حادثه قابل توجهی رخ بدهد به پايان رسيد.
صبح ديروز خبر رسيد که در چهارراه قصر تهران فردی بالای يک جرثقيل بزرگ ساختمانی رفته و پرچم سبزی برافراشته است. سايت های ضد انقلاب و خصوصا حلقه های صهيونيستی «کلمه» در تهران(ارگان موسوی) و «جرس» در لندن بلافاصله با ذوق زدگی به بزرگ نمايی اين خبر پرداخته و نتيجه گرفتند که اين «حرکت نمادين» آغاز تجمعات روز ۲۵ بهمن است! اين در حالی است که منابع انتظامی و امنيتی به کيهان گفتند فرد مزبور به مقدار قابل توجهی مواد مخدر مصرف کرده بود و تنها نکته ای که توانست بعد از ساعت ها بر زبان بياورد اين بود که بابت اين «ديوانه بازی» پول فراوانی هم گرفته است.

از همان ابتدای صبح روشن بود که نه سران داخلی فتنه و نه اربابان بيرونی آنها هيچ اميدی به شکل گيری يک تحرک خيابانی قابل توجه ندارند و تنها چيزی که در پی آن هستند اين است که بتوانند با ترفندهای کودکانه ای از اين دست «تجمعی ساختگی» چند عکس و فيلم بگيرند و بعد با استفاده از آنها به عمليات روانی و رسانه ای بپردازند که گويی آرزوی نتانياهو محقق شده و در خيابان های تهران هم به واقع خبری بوده است!
ديروز به جز چندصد تن از اوباش سازمان يافته- که دستگيری های انجام شده به سرعت ارتباطات خارجی برخی از آنها را آشکار کرده- عملا کسی به درخواست سران فتنه يعنی موسوی و کروبی برای تجمع خيابانی اعتنا نکرد. اگرچه جريان فتنه داخلی و خارجی مناطق و خيابان هايی را برای تجمع اعلام کرده بود که به طور طبيعی در ساعات پايانی روز شلوغ و پر ازدحام است ولی مشاهدات عينی خبرنگاران کيهان نشان می دهد مردم که کوچکترين اعتنايی به تحرکات مشکوک آشوبگرانی که از محل های کار خود بازمی گشتند و در بين جمعيت در حال تردد، مترصد فرصتی برای آشوبگری بودند، نکردند. برخورد بسيار خوب و محترمانه نيروی انتظامی با مردم و راهنمايی آنها به حرکت در مسيرهايی که از بار ترافيکی خيابان هايی مانند انقلاب و ولی عصر بکاهد نيز از صحنه های قابل توجهی است که خبرنگاران کيهان تصاوير و گزارش های متعددی از آن تهيه کرده اند. در تمام اين صحنه ها مطالبه مردم از ماموران انتظامی آن است که «ريشه فتنه را بکنند» و يکبار برای هميشه تکليف اوباش را روشن کنند. نکته ديگر درباره حوادث ديروز اين است که تلويزيون فارسی بی بی سی و تلويزيون العربيه- که به شدت از درنورديده شدن ديکتاتوری های عربی- آمريکايی به دست امواج انقلاب اسلامی هراسان و عصبانی است- با قطع برنامه های عادی خود و شروع پخش برنامه ۲ ساعت زودتر از وقت معمول به ياری اهل فتنه آمدند و تلاش کردند فضای تهران را ملتهب و بحرانی نشان بدهند. در حالی که سايت راديو اسرائيل از ديروز يک صفحه ويژه به آشوب طلبان ۲۵ بهمن اختصاص داده بود امروز صبح هم کاخ سفيد صفحه ای اختصاصی به زبان فارسی در تويتر گشود و به اين ترتيب ديگر ترديدی در اين باره نماند که پس صحنه اين حرکت در تل آويو و واشنگتن تدارک شده و امثال موسوی و کروبی عواملی بی مقدار بيش نيستند. با اين وجود برخی از مردمی که ديروز با هدف «برخورد با اوباش» به خيابان های تهران آمده بودند به روش هايی کاملا ابتکاری صدای خشم خود را به گوش اين رسانه های صهيونيستی رساندند. در يک مورد جالب توجه يک به اصطلاح خبرنگار بی بی سی فارسی در تماسی مستقيم از ميدان صادقيه با اين شبکه اعلام کرد که مردم در دفاع از موسوی و کروبی به خيابان ريخته اند و به نفع بی بی سی شعار می دهند. مجری از او خواست گوشی تلفن خود را نزديک تظاهر کنندگان ببرد تا صدای آنها قابل شنيدن باشد و وقتی او اين کار را انجام داد مردم يک صدا فرياد زدند: «بی بی سی حيا کن...»! و شبه خبرنگار مذکور به ناچار با دستپاچگی تلفن را قطع کرد...
غروب روز دوشنبه حدود ساعت ۶ بعدازظهر فضای شهر تهران کاملا عادی بود و خيابان ها حتی خلوت تر از هر روز به نظر می رسيد. معدود تحرکات پراکنده اوباش به سرعت و با برخورد قاطع نيروهای انتظامی خاموش شد و يک بار ديگر جز بی آبرويی برای فتنه گران باقی نماند.
چند تيم تروريستی هم که در ۳-۲ روز گذشته با ماموريت کشته سازی از «جوانان سبزپوش» وارد تهران شده بودند نيز در همان ساعات اوليه شناسايی و دستگير شدند و در نتيجه پروژه ۲۵ بهمن قبل از آن که متولد شود، مرد. اما سؤالی که اکنون مردم از خود و مسئولان می پرسند اين است که مماشات با اين محاربان که حالا ديگر رسما به مزدوران موساد در ايران تبديل شده اند خصوصا سران فتنه ، تا کی بناست ادامه پيدا کند؟ حالا کاملا روشن شده اين افراد جز معدودی اوباش و چند تروريست جانی هواخواهی ندارند، آيا نبايد تکليف را يکسره کرد؟