روايت سوم از جنبش‌های کردستان، سمکو آزادی‌خواه

امروز دوباره کردستان را در فضای شبه جنگی ميبنيم باز به بهانه سرکوب احزاب و نيروهای چريکی کرد تا سپاه چنگ دندانی نشان دهد و ترس و وحشتی به دل دشمنانش بياندازد. اما گويا کردستان هميشه جای درندگيهای اين حاکميت بوده روايتها و واقعيتهای به خود ديده اما اجازه دهيد که من سه روايت کلی از آنها را بيان کنم.

روايت اول - از کردستان و ايران بعد از انقلاب شروع شد جمهوری اسلامی با ايدئولوژی اسلاميش و چکمه و گلوله و طناب دارهايش و کردستان با وجود سازمانهای سياسی نظامی و خواسته های دمکراسی خواهانه اش وهمزمان عدم نتيجه گرفتن از مذاکرات فی مابين . شروع جنگی تمام عيار در کردستان و به وجود آمدن ديسکورس مبارزه مسلحانه در کردستان با سردمداری احزاب با تجربه کورد (کومله و دمکرات) همچنان جنگ بين اين دو حزب و ورق خوردن تاريخی خونين در اين ميان احزاب. حاصل اين دوران آن شد که اين دو حزب عمده کردستان به کردستان عراق تبعيد ميشوند و دوران اردوگاه نشينی آغاز ميشود.

روايت دوم - شروع فعاليتهای احزاب به صورت تشکيلاتی در داخل کشور و تغزيه سياسی مردم از طريق نشکيلاتها در مناطق کردنشين که اين هم شامل فرستادن تيمهای مسلح به داخل کشور برای بررسی اوضاع منطقه و نشان دادن حضور مستقيم پيشمرگان و نيروهای چريکی کورد و تلاش برای حفظ روحيه مردم و باورمندی آنها به اين نيروها. و سوی ديگر اين اوضاع پسرفتهای از نظر روحی بين اين احزاب و به وجود آمدن انشعاباتی در بين آنها، شکستن وجهه و به وجود آوردن طوری احساس ياس نااميدی در بين بدنه های اين احزاب و فشارهايی که طور جدی بر روی اين احزاب بود و موجب شد تا روايتی جديد و حقيفتا موثرتری صورت بگيرد که آن هم روايت سوم است.

روايت سوم - در کنار اين احزاب و جامعه حزب سالار به شکل دهه های شصت و هفتاد طيفهای و شخصيتها و نيروهای مستقلی به وجود آمدند که مدعيان راه موثرتر و کم هزينه تربودند . در دوران اصلاحات فضای تقريبا بازتری به وجود آمد که باعث شد نطفه روايت سوم به طور جدی شکل بگيرد آن هم راه مبارزه مدنی و فرهنگی بود . از جمله به وجود آمدن فضای مطبوعاتی در کردستان شکل گيری مباحثاتی در مورد مسأله کوردها و جريانات فمينستی حقوق زنان و راهکارهای برای حرکتهای مسالمت آميز که بسياری از فعالان راه حلهای و استراتژيهای جديدی برای پاک کردن فضای امنيتی و پادگانی کردستان داشتند. در اين بين مطبوعاتی که فعال بودن که ميتوانم از آنها مثال بزنم (آسو و راسان و روژهه لات و آشتی و پيام مردم)
در اين بين هفته نامه راسان به طور اختصاصی در مورد فمينسنم و حقوق زنان فعاليت ميکرد . هفته نامه های آسو و پيام مردم روژهه لات که همگی يکی بعد از ديگری توقيف شدند. وقوع اعتراضات وسيع در مناطق کردنشين به دليل قتل فجيع شوانه سيد قادر توسط نيروهای دولتی، کردستان را بار ديگر به دوران اعتراضات و تشنج فرو برد که در اين ميان مطبوعاتی که صرفا فقط در انعکاس اين اعتراضات نقش داشتند توقيف شدند (هفته نامه آسو) و در اين دوران بود که سردبير هفته نامه پيام مردم آقای محمد صديق کبودوند سازمان حقوق بشر کردستان را تأسيس کرد که در نوع خود اولين سازمانی بود که به طور اختصاصی بر روی نقض حقوق بشر در کردستان فعاليت ميکرد.
اما ديری نپاييد که با سر کار آمدن احمدی نژاد و راديکال شدن حکومت اين دوران تقريبا رؤيايی کردستان به پايان رسيد تمام شخصيتهای تأثيرگذار اين دوران يا به زندان افتادند و يا از کشور خارج شدند و يا به کنج سکوت کشانده شدند.
اما گويا حاکميت مايل به بازگرداندن کردستان به دوران خلخالی بود که صدور احکام اعدام برای فعالين روزنامه نگار و مدنی و سياسی در کردستان سبب شد کارايی و موفقيت تاثير زياد فعاليتهای مدنی و مسالمت آميز بيشتر از پيش نشان داده شود.

و در اين دوران بود که شاخه ای از پ.ک ک به نام پژاک اعلام موجوديت ميکند و مدعی شروع دوباره مبارزه مسلحانه است و عمليات چريکی عليه نيروهای دولتی را آغاز ميکند . مدتی است که سپاه پاسداران نواحی قنديل که مقرهای اصلی نيروهای پ.ک.ک است مورد حملات توپخانه ای قرار داده تا با اين طريق هم فضای عمومی ايران را چنين بسيج کند که گويا اگر اين حاکميت نباشد در ايران سنگ روی سنگ باقی نخواهد ماند که در اين مورد موفق شده متاسفانه بعضی از فعالان و سياسيون مرکزگرا را با خود هم عقيده کند. دوم اينکه ايجاد فشار بر حکومت خودمختار کردستان و باز کردن هر چه تمامتر دست جمهوری اسلامی در عراق. اما با توجه به شواهد و قرائنی که تا به حال ديده شده عمليات سپاه تاکنون نتوانسته از نظر نطامی موفق باشد پيش بينی ميشود فشار حرکتهای مدنی و کمپينهای اعتراضی عليه اين جنگ بتواند روند اين جنگ را کندتر و کندتر سازد. تا توقف کامل.