گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
6 مرداد» خطری که کل اروپا را تهديد میکند، گفتگو ايرج اديبزاده از راديو زمانه با مهرداد درويش پور درباره تروريسم نژاد پرستانه در نروژ3 مرداد» طلاق؛ عبور جامعه از شکل سنتی به مدرن، گفتگوی ميترا شجاعی از راديو دويچه وله با مهرداد درويش پور 24 تیر» کمپين برگزاری انتخابات آزاد، رويکرد سوم در پيکار سياسی امروز، مهرداد درويشپور 23 تیر» گفتگوی پالتاکی: نگاهی بر راهبردها و رفتار انتخاباتی مردم در ايران، مهرداد درويش پور، شنبه ۲۵ تير 16 فروردین» پروپاگاندهای گوبلزی عليه دگرانديشان در جمهوری اسلامی ايران، مهرداد درويشپور
بخوانید!
9 بهمن » جزییات بیشتری از جلسه شورایعالی امنیت ملی برای بررسی دلایل درگذشت آیتالله هاشمی
9 بهمن » چه کسی دستور پلمپ دفاتر مشاوران آیتالله هاشمی رفسنجانی را صادر کرد؟
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! سقوط ليبی اراده معطوف به تغيير در ايران را نيرومندتر خواهد کرد! مهرداد درويشپورسرکوب خشن جنبش سبز در ايران و تجربه ليبی و تا حدی سوريه میتوانند وسوسه رويکرد به افقهای ديگر را افزايش دهند که هر چند مطلوب ما نيستند، اما بسياری را به اين نتيجه رسانده است که روشهای مسالمتآميز پاسخگوی روند تحول در ايران نيست و جمهوری اسلامی بيشتر با سرنوشتی همچون ليبی روبهرو خواهد شد
با سقوط حکومت سرهنگ معمر قذافی و گسترش اعتراضات در سوريه و يمن به نظر ميرسد که نسيم بهار عربی که با پايان حکومت های استبدادی در مصر و تونس آغاز گشت، در آستانه پائيز امسال به تند بادی ويرانگر بدل شده است. مقايسه فرجام نمونه های مصر و تونس با ليبی و سوريه نشان ميدهد که خشونت لجام گسيخته تر حکومت های ديکتاتور "مستقل و ضد امپرياليست" در سرکوب مردم و بی اعتنايی به واکنش های جهانی، هر چند روند تحول در اين کشورها را با دشواری بيشتری روبرو خواهد ساخت، اما اين امر نيز قادر نخواهد بود مردم را به تمکين وادارد و اراده معطوف به تغيير در کل منطقه همچنان در حال گسترش است. پرسش اين جا است که روند تغيير در ايران از کدام مسير عبور خواهد کرد؟ نميتوان انکار کرد که آن چه در ليبی ميگذرد سناريوی مطلوبی نيست. اما حکومت قذافی راه ديگری پيش روی مردم ليبی قرار نداد. در پی ماهها نبرد خونين بين نيروهای رژيم از يک سو و مخالفان که از پشتيبانی ناتو نيز برخوردارند، حکومت قدافی به پايان عمر خود رسيد. اين واقعيتی است که اکثريت افکار عمومی منطقه و جهان در شور و هيجان پايان عصر ديکتاتورها در منطقه خاورميانه بسر ميبرند. با اين همه روند تحول در ليبی از اين ويژه گی برخوردار است که نگرانی و گمان زنی های بسياری در باره شانس جايگزينی حکومتی دمکراتيک، بروز جنگ داخلی در ليبی و پيامدهايی افزايش مداخله نظامی نيروهای خارجی را براه انداخته است. بی ترديد طبيعت قبيلهای کشور ليبی نقش مهمی در اين بدگمانیها درباره سرنوشت کشور پس از سقوط قذافی دارد. ويژگیای که عاملی بازدارنده در سر راه برقراری يک دولت دمکراتيک، يکپارچه و مدرن است. برخی برآنند که چنين بدگمانی هايی مبالغهآميز هستند. با اين همه، کابوس تکرار سناريوی جنگ داخلی در عراق و افغانستان و درگيری های خونين ديرپا در عراق خطری است که آينده ليبی را نيز تهديد ميکند. اين واقعيت که سقوط حکومت ليبی همچون افغانستان و عراق ناشی از اشغال نظامی کشور توسط قدرت های بيگانه نبوده است، ميتواند خطر جنگ داخلی را کاهش دهد. همچنين اين واقعيت نيز که تلاش برای پايان دادن به حکومت قذافی در آغاز بهار عربی از سوی خود مردم آغاز شد، می تواند به قدرت سياسی نوين در ليبی در در مقايسه با دولت های عراق و افغانستان، مشروعيت بيشتری بخشد. با اين همه علاوه بر ميراث بيش از ۴ دهه حکومت ديکتاتوری، کاربرد لجام گسيخته خشونت، جنگ داخلی و يا اشغال نظامی از جمله سناريوهايی هستند که به لحاظ تاريخی نشان داده اند که تحول به سوی دمکراسی را ميتوانند با مشکلات جدی روبرو سازند. Copyright: gooya.com 2016
|