جايزه بهترين خبرنگار در بزرگ‌ترين زندان خبرنگاران جهان، شکوه ميرزادگی

حکومت اسلامی، در آرزوی گسترش قدرت خود به ديگر نقاط جهان، همچنان از هر حربه‌ای استفاده می‌کند تا داشته‌های مردم رنج‌ديده ايران را به صورت دلار و يورو به عنوان جايزه‌های پنهان و آشکار به کسانی ببخشد که کارشان توسعه توريسم، و يا تبليغ حکومت اسلامی است؛ خبرنگارانی که قرار نيست برای مخاطبان‌شان از چيزی به نام واقعيت هم خبر دهند

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

چند سالی است که سازمان های حقوق بشر، و سازمان هايی چون گزارشگران بدون مرز، و سازمان های ديگری، ايرانِ زير سلطه ی جمهوری اسلامی را بزرگترين زندان خبرنگاران و نويسندگان می دانند. در همين يکی دو سال گذشته نيز ايران اسلامی شده، در کنار کشور چين، همچنان جايگاه خود را به عنوان بزرگترين زندان برای روزنامه نگاران حفظ کرده است. به خصوص، در پی جنبش آزادی خواهانه ی دو سال پيش، هجوم اين حکومت برای دستگيری، بازداشت، تهديد، و آزار خبرنگاران و نويسندگان به اوج خود رسيده است. در حال حاضر ما در ايران نه تنها چيزی به نام آزادی بيان نداريم، بلکه انجمن صنفی روزنامه نگاران نيز دو سال پيش در آستانه ی روز خبرنگار به دستور قاضی مرتضوی تعطيل شده و اکنون نيز عملاً هيچ کاره است. بيشتر روزنامه ها، نشريات، و وبلاگ ها يا بسته شده اند، يا زير نظر سازمان های ارشاد اسلامی و غيره کار می کنند و يا به شکل «زيرزمينی» به کار خودشان ادامه می دهند.

در چنين وضعيتی برگزاری همايش پر سر و صدای «انتخاب خبرنگار برتر» شباهت به طنز تلخی دارد که انجامش تنها از اين حکومت نابهنگام اسلامی در قرن بيست و يکم بر می آيد.

اين همايش که عنوان «جايزه ی بين المللی خبرنگاران زن جهان اسلام کلام زينب (س) با موضوع بيداری اسلامی» را بر خود دارد و امسال دومين سالی است که برگزار می شود، به همت خبرگزاری زنان ايران، که بيشتر گردانندگان اش مرد هستند و کلاً زير نظر آيت الله ها و امام جمعه ها اداره می شود، و با همکاری مرکز امور زنان و خانواده رياست جمهوری، معاونت امور مطبوعات و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران و وزارت امور خارجه، ديروز (هشتم آبان) در محل نمايشگاه بين‌المللی مطبوعات و خبرگزاری‌ها برگزار شد.

آن گونه که خبرگزاری زنان اطلاع داده، «از بين ۱۸۰ خبرنگار زن (البته اسلامی) که مورد بررسی قرار گرفته اند ۲۰ نفر به عنوان خبرنگار برتر انتخاب شده اند» و اولين جايزه هم نصيب زنی به نام «نرمين خليل انور» شده و او که خبرنگار شبکه العالم است جايزه ۵۰۰۰ يورو يی همايش را از آن خود کرده است البته در خبر گفته نشده است که «العالم» از شبکه های عربی زبان خود حکومت اسلامی است.

به گفته برگزار کنندگان دولتی همايش، اين خانم «نقش مهمی در انعکاس تحولات ميدان التحرير داشته است»؛ که البته من هر چه در سايت های خبری غير فارسی دنبال چنين خبرنگار کارآزموده ای گشتم اثری از تلاش های اين خانم پيدا نکردم. به نظر می آيد که کار ايشان اين بوده که در ميدان التحرير بگردد و افرادی را پيدا کند که می خواهند مصر هم چون ايران صاحب حکومت اسلامی شود، و از آن ها در تلويزيون العالم جمهوری اسلامی به عنوان نمايندگان خواست مردم مصر ياد کند.

زنان ديگری هم که جايزه هايی گرفته اند همه از کشورهايی جز ايران هستند، و آن گونه که در بيانيه اين همايش آمده يک چنان وظايفی را بر عهده داشته اند.

در بيانيه ی اين همايش بر نقش و تأثير «زنان مسلمان با حجاب» در تظاهرات کشورهای مختلف اسلامی و اين که مسئوليت مهم آن ها اصلاح جوامع (بگيريد امر به معروف و صدور حکومت اسلامی به جوامع خود) می باشد تاکيد زيادی گذاشته شده است. در بخشی از اين بيانيه آمده است که: «امروز نيز زنان در کشورهای مسلمان منطقه، بخصوص آنهايی که در کشورهای مصر، ‌ليبی، بحرين، تونس و يمن زندگی می کنند، با الگو گرفتن از سميه، اولين شهيد زن اسلام، به مقاومت در برابر دشمن وحشی و خدا نشناس می پردازند .اين حضور و شجاعت، يادآور نقش سرنوشت ساز و عظيم زنان مسلمان ايران در طول تحولات انقلاب اسلامی ايران در ۳۳ سال پيش است. زنان در کشورهای منطقه با حضور دوشادوش خود در کنار مردان در تظاهرات، ثابت کرده اند که آنچه غربی ها در مورد انزوای زنان مسلمان می گويند، کذب محض است .در اوج اعتراضات ديکتاتورهای کشورهای منطقه، خيابان ها شاهد خيل عظيم زنان مسلمان و با حجابی بود که با فريادهای خود خواهان سرنگونی حکومت مستبد کشورشان بودند.»

خانم فاطمه آليا، متخصص اين گونه همايش های پوچ و پر هزينه ی حکومت اسلامی، در اين همايش سخنرانی بلندی ايراد کرده و ضمن شکر به درگاه خدا که: «در سايه ی نظام جمهوری اسلام ايران موضوع خبر و خبرنگاری و رسالت مسئوليت مورد احترام است... و خبرنگاری به عنوان چهارمين رکن مردم سالاری و دموکراسی وضعيت پويا و با نشاطی در کشور ما دارد..»! گفت که: «در ماه های اخير که موج بيداری اسلامی جهان را تحت‌الشعاع هر اقدامی قرار داده است و قيام‌هايی از کشورهای مختلف بيرون رفته و در کشور آمريکا هم نتايج و اثرات آن را می ‌بينيم، اين خبرنگاران هستند که موضوعات را منعکس کرده و در صدر اخبار قرار می دهند... برگزاری همايش و جايزه ی بين‌المللی خبرنگاران زن جهان اسلام می‌تواند جلوه‌ای از رشد فرهنگی باشد چرا که زنان فرهيخته در کشور ما و کشورهای مختلف جهان خوش درخشيدند و در سخت‌ترين شرايط مهم‌ترين اخبار را به جهانيان انعکاس دادند.»

و يادمان باشد که اين همايش درست زمانی ـ يا به قول خانم آليا، در فضای «پويا و با نشاط خبرنگاری در کشور ما» ـ تشکيل شده است که تعداد زيادی از خبرنگاران، نويسندگان، و بلاگرها در زندان های ايران اسير هستند و در وضعيتی کاملاً غير انسانی به سر می برند. از جمله ی آنها می توان زنان خبرنگار و روزنامه نويس های برجسته ای چون شيوا نظر آهاری اشاره کرد که به شش سال زندان در ايذه و ۷۶ ضربه شلاق و محروميت از شغل رونامه نويسی محکوم شده، و يا از مريم مجد خبرنگار پر تلاش عکاس ورزشی زنان ياد نمود که ربوده و به زندان برده شده است.

در گزارش کميته‌ی حمايت از خبرنگاران «سی.پی.جی» که در مارچ گذشته در نيويورک انتشار يافت، اعلام شده است که ۳۵ خبرنگار در ايران زندانی هستند، ۱۸ نفر نيز به مناسبت ايام نوروزی موقتا آزاد شده‌ و در مرخصی به سر می‌برند، و بسياری از بازداشت‌شدگان در زندان تحت شکنجه‌های جسمی و روحی قرار دارند تا به اعترافات غيرواقعی تن دهند؛ اعترافاتی که می‌تواند برای آنان خطر مجازات اعدام را به دنبال داشته باشد.

همچنين، چندی پيش، به گزارش آر.اف.آی، در روز خبرنگار (۱۷ مرداد) چهارده روزنامه نگار ايرانی که به علت فعاليت صنفی و در دفاع از آزادی بيان از دوسال پيش در زندان به سر می برند، با انتشار بيانيه ای از حضور بيش از چهل خبرنگار که بدون هيچ دادگاهی در زندان ها به سر می برند سخن گفته اند.

گزارش های مستند ديگر نيز از آن حکايت می کنند که تعدادی از اين روزنامه نگاران زندانی، بدون بهره مندی از کوچکترين امکانات رفاهی که زندانيان عادی از آنها برخوردارند، هم اکنون در زندان های مختلف کشور نگهداری می شوند. بعضی از اين روزنامه نگاران ماه هاست از هر گونه حق مرخصی محروم بوده اند و حتی تعدادی از آنها از داشتن پزشک و درمان محروم هستند.

اينها تازه خبرنگاران شناخته شده هستند و هم اکنون در زندان ها ده ها بلاگر بدون آن که کسی از وضعيت آن ها اطلاع داشته باشد احتمالاً شرايطی بدتر هم دارند.

در اين ميان، حکومت اسلامی، در آرزوی گسترش قدرت خود به ديگر نقاط جهان، همچنان از هر حربه ای استفاده می کند تا داشته های مردم رنج ديده ايران را به صورت دلار و يورو به عنوان جايزه های پنهان و آشکار به کسانی ببخشد که کارشان توسعه توريسم، و يا تبليغ حکومت اسلامی است؛ خبرنگارانی که قرار نيست برای مخاطبان شان از چيزی به نام واقعيت هم خبر دهند.