کيهان: دعوت حسن روحانی از فائزه هاشمی غيرقابل قبول است

کيهان (ايران) ـ دعوت از فائزه هاشمی برای شرکت و سخنرانی در نشست تخصصی «خاورميانه و چشم انداز حکومت های مردم سالار» که روز سه شنبه ۲۲ آذرماه در مرکز تحقيقات استراتژيک مجمع تشخيص مصلحت نظام صورت پذيرفته بود، اعتراض ها و انتقادات فراوان نيروهای متعهد و انقلابی را به دنبال داشته و اين اعتراض ها کماکان ادامه دارد.

در اين باره گفتنی است که خانم فائزه هاشمی يکی از همراهان فتنه آمريکايی- اسرائيلی ۸۸ بوده و در آشوب های خيابانی به نفع بيگانگان حضور چشمگير و فعالی داشته است تا آنجا که فتنه انگيزی وی به دستگيری او از سوی مراکز اطلاعاتی و امنيتی نيز انجاميده بود و هم اکنون نيز پرونده خيانت مشاراليها در دستگاه قضايی مفتوح و در حال رسيدگی است. اکنون اين پرسش مطرح است که چه کسانی فائزه هاشمی را برای شرکت و سخنرانی در مرکز تحقيقات استراتژيک مجمع تشخيص مصلحت نظام دعوت کرده اند؟ و از اين اقدام مجرمانه خود چه منظوری داشته اند؟

پاسخ به اين سؤال، مخصوصا از آن جهت حائز اهميت است که فائزه هاشمی منهای انتسابش به آيت الله هاشمی رفسنجانی يک فرد نه فقط معمولی، بلکه در سطحی بسيار نازلتر و پائين تر از افراد معمولی است. از سوی ديگر خانم فائزه هاشمی کمترين دانش و تخصص در موضوع مورد بحث يعنی «خاورميانه و چشم انداز حکومت های مردم سالار» ندارد که بهره گيری از تخصص وی، انگيزه دعوت از او باشد. اين نکته را به وضوح می توان در مصاحبه فائزه هاشمی با خبرنگار سايت «جهان نيوز» و پاسخ های عوامانه و خنده داری که به پرسش های خبرنگار داده است، مشاهده کرد.

بنابراين به آسانی می توان نتيجه گرفت که آقای حسن روحانی عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام و رئيس مرکز تحقيقات استراتژيک اين مجمع غير از انتساب فائزه هاشمی به آيت الله هاشمی رفسنجانی هيچ توجيه ديگری برای دعوت از وی نداشته است.

بديهی است که اين توجيه نمی تواند توضيح قابل قبولی برای دعوت از يک مجرم امنيتی فاقد کمترين تخصص در نشست مورد اشاره باشد. پس انگيزه آقای روحانی يا آيت الله رفسنجانی از دعوت فائزه هاشمی و فراهم آوردن فرصت سخنرانی برای او چه بوده است؟! برای اين سؤال فقط يک پاسخ می توان يافت؛ دهن کجی به ملت!

گفتنی است روز ۲۶ مردادماه سال ۱۳۶۸ آيت الله هاشمی رفسنجانی بعد از تنفيذ حکم رياست جمهوری خود از سوی رهبر معظم انقلاب طی سخنانی گفته بود «اگر من در اينجا قسم خوردم که وقف می شوم ديگر مشکل است به مسائل شخصی بپردازم، غير از در حد چيزی که توانم برای ايفاء مسئوليت باشد و اگر بخواهم برای شخص خودم ملاحظات فاميلی، دوستی، چيزهايی که در انسان موثر است مسائل کشور را تحت تاثير اين ها قرار بدهم، من ديگر وقف مردم نيستم، آن وقت، وقف خودم می شوم».