۳۹ زندانی سياسی: قدم نخست در تحقق حاکميت ملی، آزادی موسوی و کروبی است، کلمه

سی و نه زندانی سياسی در بيانيه ای از همه مردم خواسته اند تا در کنار آگاهی‌بخشی در مورد انتخابات دروغين و مهندسی شده و فرمايشی اسفندماه، از هيچ کوششی برای پيگيری آزادی رهبران محبوس جنبش سبز در بهمن ماه جاری دريغ نکنند.

به گزارش کلمه، در اين بيانيه که به امضای سی و نه زندانی سياسی از طيف های مختلف فکری جنبش سبز رسيده، از تمامی آزادی‌خواهان جهان و نهادهای مستقل مدافع حقوق بشر خواسته شده که برای رهايی رهبران جنبش اعتراضی مردم ايران از حبس نامشروع و ظالمانه، ياری کنند.

اين زندانيان سياسی که خود قربانی سناريوهای ساختگی باند سعيد امامی ها هستند، با انتقاد از حبس خانگی رهبران جنبش سبز آورده اند: بيش از ۱۱ ماه از بازداشت و حبس غيرقانونی آقايان موسوی و کروبی و خانم رهنورد می‌گذرد. اگر حاکميت به فکر پر کردن نمايشی کرسی‌های مجلس زير سايه سرکوب و استبداد است، آزادگان ايران‌زمين مکلف‌اند که در تدبير گسترش و تعميق جنبش اعتراضی خود و به‌ويژه در گام نخست، آزادی رهبران در حصر و حبس خود باشند.

در اين بيانيه با تقدير از اجماع عمومی برای عدم شرکت در انتخابات تاکيد شده است که تحقق حاکميت ملی از مجرای انتخابات آزاد، سالم و منصفانه به‌عنوان خواسته‌ی اصلی جنبش سبز همچنان باقی است. قدم نخست در اين راه چنان که در دو بيانيه‌ی آبان‌ماه و آذرماه خود تاکيد کرديم، آزادی رهبران آزاده‌ و استوار و صادق جنبش سبز است.

متن کامل اين بيانيه که در اختيار کلمه قرار گرفته است به شرح زير است:

به‌نام خدا

نيروهای امنيتی و نظامی درحالی برگزاری انتخابات نمايشی و فرمايشی مجلس نهم را در دستور کار خود قرار داده‌اند که هم‌زمان سرکوب فعالان سياسی و روزنامه‌نگاران را شدت بخشيده‌اند. جامعه بيشتر از هر زمان شاهد انسداد سياسی است؛ وضعيتی که در هيچ‌يک از انتخابات‌های پيشين شاهد نبوده‌ايم. فضای سنگين امنيتی و نظامی کودتاگران حاکم بر کشور هر روز قربانی جديدی می‌گيرد. اين همه در حالی صورت می‌گيرد که رهبران جنبش اعتراضی، آقايان ميرحسين موسوی و مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد در زندان خانگی تحت فشارهای بيشتر و محدوديت‌های شديدتر و نگران‌کننده قرار گرفته‌اند.

آقايان موسوی و کروبی، نامزدهای انتخابات رياست جمهوری دهم، تنها به جرم پيگيری رأی موکلان خود و پايمردی بر مواضع حق‌طلبانه‌شان، قريب به يک‌سال است که در حبس و حصر غيرقانونی و ناجوانمردانه‌ بسر می‌برند. يک سال پيش، آنان در چنين ماهی برای حمايت از جنبش‌های مردمی رهايی‌بخش و خواسته‌های انسانی آزادگان تونس و مصر و کشورهای منطقه، درخواست راهپيمايی کردند. پاسخ صاحبان قدرت نامشروع، همانند تمامی روزهای پس از ۲۲خرداد ۱۳۸۸، منفی بود. وقتی اقتدار حاکميت، متکی بر آراء حقيقی و روندهای دموکراتيک نباشد، نه تنها مخالفان از امکان بروز و ظهور محروم می‌شوند بلکه به شديدترين شکل مورد سرکوب قرار می‌گيرند. همان مواجهه‌ی خشونت‌بار و ضدانسانی‌ای که پس از انتخابات رسوای ۱۳۸۸، جان ده‌ها شهروند مظلوم را فدای جاه‌طلبی اقتدارطلبان کرد و هزاران شهروند مظلوم (از نخبه تا عادی و از شناخته شده تا گمنام) را ظالمانه به حبس افکند و با سرکوب غيرانسانی مورد حمله و هجمه قرار داد.

در پی فراخوان رهبران جنبش سبز، آزادگان ايران در بسياری از شهرهای کشور به خيابان آمدند. تجمع اعتراض آميز سبزها آن هم ۲۰ ماه پس از کودتای انتخاباتی چنان باشکوه بود که حاکمان متکی به زر و زور و تزوير، آزادی رهبران جنبش اعتراضی را برنتافتند. رهبران جنبش سبز نيز همچون بسياری از ‌فعالان سياسی، کنشگران مطبوعاتی، حقوقدانان، استادان، و دانشجويان محبوس شدند.

حال، بيش از ۱۱ ماه از بازداشت و حبس غيرقانونی آقايان موسوی و کروبی و خانم رهنورد می‌گذرد. اگر حاکميت به فکر پر کردن نمايشی کرسی‌های مجلس زير سايه سرکوب و استبداد است، آزادگان ايران‌زمين مکلف‌اند که در تدبير گسترش و تعميق جنبش اعتراضی خود و به‌ويژه در گام نخست، آزادی رهبران در حصر و حبس خود باشند.

اصلاح‌طلبان و آزادی‌خواهان حقيقی به ارزيابی رهبران محبوس خود، ندای ما از درون زندان و خواست اکثريت ايرانيان و جمعيت‌های سياسی وطن‌دوست، پاسخ مثبت دادند و حاضر به گرم کردن تنور انتخابات مهندسی شده و بازتوليد استبداد نشدند. تحقق حاکميت ملی از مجرای انتخابات آزاد، سالم و منصفانه به‌عنوان خواسته‌ی اصلی جنبش سبز همچنان باقی است. قدم نخست در اين راه چنان که در دو بيانيه‌ی آبان‌ماه و آذرماه خود تاکيد کرديم، آزادی رهبران آزاده‌ و استوار و صادق جنبش سبز است.

از اينرو از تمامی هموطنان آزاده و آگاه خويش درهرکجای جهان که هستند، می‌خواهيم در کنار آگاهی‌بخشی در مورد انتخابات دروغين و مهندسی شده و فرمايشی اسفندماه، از هيچ کوششی برای پيگيری آزادی رهبران محبوس جنبش سبز در بهمن ماه جاری دريغ نکنند.

همچنين تمامی آزادی‌خواهان جهان و نهادهای مستقل مدافع حقوق بشر را برای رهايی رهبران جنبش اعتراضی مردم ايران از حبس نامشروع و ظالمانه، به ياری می‌طلبيم. سزاوار نيست مدافعان حقوق بشر در جهان چشم بر اين ظلم مستدام فروبندند.

امضا‌ء‌کنندگان اين بيانيه که خود از پرداخت هزينه‌ برای تحقق خواست‌های قانونی و ايستادن پای سخن حق، ابايی نداشته‌‌اند، بر اين باورند که رسيدن به چشم‌اندازهای مطلوب مستلزم هزينه است. معتقديم که آرمان‌های انقلاب مردمی ۱۳۵۷ و تحقق آزادی و جمهوريت و استقلال و رفاه و پيشرفت، در گرو کوشش پيگير و تلاش مصمم و بی‌یأس است؛ اين راهی است که از مشروطه و نهضت ملی گشوده شده و تداوم‌اش با عزم مستدام ياران صبور و متوکل و اميدوار سبز در پيوند است. «والعاقبه للمتقين»

يعقوب‌وار وا اسفا همی زنم / ديدار خوب يوسف کنعانم آرزوست
والله که شهر بی تو مرا حبس می‌شود / آوارگی و کوه و بيابانم آرزوست
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او / آن نور موسی عمرانم آرزوست

اسامی امضاء‌کنندگان به ترتيب حروف الفبا:
۱- بهمن احمدی امويی
۲- حسن اسدی زيد آبادی
۳- جواد امام
۴- محسن امين زاده
۵- مسعود باستانی
۶- عماد بهاور
۷- سيد عليرضا بهشتی شيرازی
۸- سيدمصطفی تاجزاده
۹- سعيد جلالی فر
۱۰- علی جمالی
۱۱- امير خرم
۱۲- بابک داشاب
۱۳- محمد داوری
۱۴- مجيد دری
۱۵- امير خسرو دلير ثانی
۱۶- عليرضا رجايی
۱۷- حسين زرينی
۱۸- عيسی سحر خيز
۱۹- داوود سليمانی
۲۰- محمد سيف زاده
۲۱- قاسم شعله سعدی
۲۲- کيوان صميمی
۲۳- فريدون صيدی راد
۲۴- جليل طاهری
۲۵- محمد فريد طاهری قزوينی
۲۶- فيض الله عرب سرخی
۲۷- سيامک قادری
۲۸- ابوالفضل قديانی
۲۹- فرشاد قربان پور
۳۰- سعيد متين پور
۳۱- محسن محققی
۳۲- مهدی محموديان
۳۳- محمد رضا معتمد نيا
۳۴- علی مليحی
۳۵- عبدالله مومنی
۳۶- محسن ميردامادی
۳۷- بهزاد نبوی
۳۸- ضيا نبوی
۳۹- ابوالفضل عابدينی