خانم کلینتون! خون ایرانیان هم قرمز است، مجتبی واحدی

حقیقت آنست که مردم ایران توقع ندارند دولت امریکا، متحد استراتژیک خود را رها کند و به فکر حقوق ضایع شده مردم ایران باشد. اما مردم ایران حق دارند از امریکا وسایر دولت های مدعی حمایت از حقوق بشر بخواهند به دولت جمهوری اسلامی، برای سرکوب مردم ایران چراغ سبز نشان ندهند. متأسفانه پیام مخابره شده از کنفرانس دوستان سوریه در استانبول برای دولت ایران، متضمن همین چراغ سبز بود

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ویژه خبرنامه گویا

نشست «دوستان سوریه»‌ که روز دوشنبه چهاردهم فروردین ماه نود و یک در استانبول ترکیه بر گزار شد برای مبارزان سوری و دوستان آنها در پنج قاره جهان، بسیار امید بخش بود. تلاش حاضران در این نشست در واقع اثبات این نکته بود که تبدیل جهان به یک دهکده کوچک، فقط بازی طراحی شده قدرت های اقتصادی برای ایفای نقش کد خدای این دهکده نیست. در نشست استانبول، نمایندگانی از کشورهای گوناگون اسلامی و غیر اسلامی، عرب و غیر عرب، توسعه یافته و در حال توسعه حضور داشتند و سخن همه آنها این بود که «در دهکده جهانی، دیکتاتور سوریه نمی تواند خود را ارباب و مردم کشورش را رعیت های گوش به فرمان بداند.» حرکت دوستان سوریه در استانبول، یاد آور شعر سعدی بر سر در سازمان ملل بود که «بنی آدم اعضای یک پیکرند» و اینکه اعضای یک پیکر نمی توانند در برابر اقــدام سبعانه «بشار اسد قاتل» علیه سایراعضای پیکر واحد، سکوت پیشه سازند.

نشست استانبول می توانست هشداری به سایر دیکتاتورهای جهان نیز باشد که «آدم کشی وتضییع حقوق انسانها در هیچ نقطه ای از جهان، توسط سایر ملت ها تحمل نخواهد شد.» به خصوص آنکه نمایندگان دولت امریکا هم در این اجلاس حضور داشتند تا ادعای ثروتمند ترین دولت جهان و بزرگترین قدرت نظامی دنیا برای دیکتاتور ستیزی را به دیکتاتورهای باقیمانده در منطقه یادآوری نمایند. اما اظهارات وزیر امور خارجه امریکا در این اجلاس، حد اقل برای مردم ایران، ناامید کننده بود. خانم کلینتون در سخنان خود، گریزی به رفتار سران نظام جمهوری اسلامی نیز داشت اما در این گریز، مردم ایران هیچ جایگاهی نداشتند. وزیر امور خارجه ایالات متحده، نگرانی های خویش نسبت به حکومت جمهوری اسلامی را در سه موضوع خلاصه کرد: فعالیت های دولت جمهوری اسلامی برای غنی سازی اورانیوم تا درجات بالا که می تواند برای ساختن بمب مورد استفاده قرار گیرد، تلاش برای اقدامات تروریستی علیه مقامات خارجی و دخالت در امور داخلی سایر کشورها. موضوع اصلی سخنرانی خانم کلینتون دفاع از آزادی های مردم سوریه در برابر دیکتاتور آن کشور بود اما هنگامی که نوبت به ایران رسید او تنها به نگرانی هایی اشاره کرد که به رفتار دولت جمهوری اسلامی در خارج از مرزهای ایران مربوط می شد. در واقع در نطق خانم کلینتون نه تنها هیچ اشاره ای به مشابهت های رفتاری دیکتاتورهای سوریه وایران وجود نداشت بلکه تلویحا این پیام برای سران نظام جمهوری اسلامی ارسال شد که آنها می توانند خود را درکنار سایر دولت ها ببینند فقط به شرط آنکه به دنبال ساختن بمب نباشند، برای ترور در خارج از مرزها نقشه نکشند و از دخالت در امور سایر کشورها خودداری نمایند. اندکی دقت در سخنان خانم کلینتون نشان می داد هر سه نگرانی، به نحوی مرتبط با امنیت دولت اسرائیل است. شیوه ابراز نگرانی خانم کلینتون از ساخت بمب اتمی توسط ایران، اظهارات مقامات تل آویو در ماههای اخیر در خصوص « اراده ایران برای ساخت بمب اتم به منظور حمله به اسرائیل » را در یاد ها زنده می کرد. وزیر خارجه امریکا آنگاه که می خواست از تلاش های دولت ایران برای عملیات تروریستی در خارج مرزها سخن بگوید به ادعاهای مربوط به عملیات مأموران اطلاعاتی ایران علیه دیپلمات های اسرائیلی در هند و برخی کشورهای دیگر اشاره نمود و نهایتا مثال مورد نظر خانم کلینتون برای اثبات دخالت ایران در امور سایر کشورها نیز، کشور سوریه بود که نمی توانست بی ارتباط با نگرانی های اسرائیل از تحرکات در کنار مرزهای خود باشد. البته تردیدی وجود ندارد که رفتار حکومت جمهوری اسلامی در مواجهه با بسیاری از سوژه ها و موضوعات جهانی از جمله موضوع اسرائیل، نابخردانه و هزینه ساز بوده و هست، امریکا هم حق دارد نسبت به سرنوشت نزدیک ترین متحد خود نگران باشد اما رفتار غیر خردمندانه دولت جمهوری اسلامی و بلند پروازی های خود خواهانه آن دولت، مجوزی برای سایر دولت ها نخواهد بود تا تمام نگرانی های جهانی در مورد دولت جمهوری اسلامی را به موضوع اسرائیل و دغدغه های آن دولت محدود و فشارهای وارده بر مردم ایران را فراموش نمایند.

حقیقت آنست که مردم ایران توقع ندارند دولت امریکا، متحد استراتژیک خود را رها کند و به فکر حقوق ضایع شده مردم ایران باشد. اما مردم ایران حق دارند از امریکا وسایر دولت های مدعی حمایت از حقوق بشر بخواهند به دولت جمهوری اسلامی، برای سرکوب مردم ایران چراغ سبز نشان ندهند. متأسفانه پیام مخابره شده از کنفرانس دوستان سوریه در استانبول برای دولت ایران، متضمن همین چراغ سبز بود. به ویژه خانم کلینتون با لیست کردن نگرانی های دولت متبوع خود از رفتار دولت ایران، نشان داد که گویا دولت جمهوری اسلامی، اگر تهدیدی را متوجه دولت اسرائیل نکند دیگر با هیچ تنبیه جهانی مواجه نخواهد بود.

خانم کلینتون و همفکران او در دولت ایالات متحده، لابد به یاد می آورند که با گذشت پنجاه و نه سال، ایرانیان هنوز خاطره کودتای بیست وهشتم مرداد ماه سال سی و دو را به یاد دارند و همراهی مستقیم یا غیر مستقیم دولت وقت امریکا در آن کودتا را به عنوان نقطه ای سیاه در پرونده تعاملات دولت ایالات متحده با ملت ایران، ثبت کرده اند. آمریکایی ها اگر نمی خواهند نقطه سیاه دیگری به این پرونده اضافه شود بایستی در مواجهه خود با حکومت جمهوری اسلامی و نگاه خویش به حقوق ملت ایران، تغییر اساسی ایجاد نمایند. امریکایی ها باید قبول کنند خون هیچ ملتی از خون ملت ایران، رنگین تر نیست اما آنها حتی اگر می خواهند سه نگرانی لیست شده خود را مرتفع نمایند بهتر است از حقوق اساسی ملت ایران دفاع نمایند زیرا تنها روش برای رفع همیشگی نگرانی از رفتارزیاده خواهانه و تهدید آمیز دولت جمهوری اسلامی، تلاش برای به کرسی نشستن سخنان و دیدگاههای ملت صلح طلب و انسان دوست ایران است. برقراری دموکراسی در ایران، موجب خواهد شد تا ثروت های مادی و معنوی ایران، در اختیار منتخبان واقعی مردم ایران قرار گیرد. کسانی که با فرهنگ و هویت ملت ایران آشنا هستند می دانند منتخبان حقیقی ملت، هم از تمامی حقوق ایرانیان در عرصه های جهانی حمایت خواهند کرد و هم برای هیچ کشور و ملتی در دنیا تهدید نخواهند بود. دولت های پرنفوذ دنیا، اگر دغدغه ای نسبت به منافع ملت ایران ندارند حداقل می توانند از بیان برخی سخنان ـ که سران حکومت ایران را از مواجهه با تنبیهات جهانی به خاطر نقض حقوق اساسی ایرانیان آسوده خاطر می سازد ـ خودداری نمایند.