انتقال بهمن احمدی امويی به زندان رجايی‌شهر با توهين و بی‌احترامی

بهمن احمدی امويی، روزنامه‌نگار زندانی که با دمپايی، زيرپيراهنی و پيژامه و دست‌بند و پابند به زندان رجايی‌شهر منتقل شده، به هنگام ورود توسط مأموران با توهين و بی‌احترامی، برهنه و تفتيش شده است. وی حتی فرصت و اجازه‌ی جمع‌آوری و بردن وسايل شخصی‌اش را نيز پيدا نکرده است.

کلمه ـ بهمن احمدی امويی، روزنامه نگار محبوس دربند ۳۵۰ اوين که روز گذشته به انفرادی ۲۰۹ منتقل شده بود، نيمه شب به زندان رجايی شهر کرج منتقل شد.

به گزارش خبرنگار کلمه، پس از حمله ی شب گذشته ی نيروهای امنيتی به بند ۳۵۰ اوين و انتقال ۶ زندانی سياسی به انفرادی، بهمن احمدی امويی، روزنام نگار منتقد ساعت يک نيمه شب به قرنطينه رجايی شهر کرج و ده صبح امروز به بند زندانيان سياسی منتقل شد.

اين روزنامه نگار زندانی که با دمپايی، زير پيراهنی و پيژامه و دستنبد و پابند منتقل شده، به هنگام ورود توسط ماموران با توهين و بی احترامی، برهنه و تفتيش شده است.

بر اساس اين گزارش وی حتی فرصت و اجازه ی جمع آوری و بردن وسايل شخصی اش را نيز پيدا نکرده است.

کلمه پيش از اين گزارش داده بود که عصر روز دوشنبه ٢٢خرداد، زندانيان بند ٣۵٠ در حين برگزاری مراسم سالگرد شهادت هدی صابر بودند با هجوم گارد ويژه مواجه شدند.

اين مراسم که از سوی زندانيانی که در اعتراض به کشته شدن همبندی شان روزه سياسی گرفته بودند تدارک ديده شده بود در حين برگزاری با قطع برق توسط ماموران امنيتی ناتمام ماند و سپس بيش از ۵٠ نفر نيروی گارد ويژه وارد بند شدند.

در اين حمله بهمن احمدی امويی، سعيد جلالی فر، فرشاد قربان پور، آرش سقر، سعيد متين پور و جواد عليخانی بوسيله گارد ويژه به سلول انفرادی منتقل شدند.

زندانيان در پاسخ به اين يورش شعار “يا حسين ميرحسين” و “مرگ بر ديکتاتور” سر می دادند.

بهمن احمدی امويی، روزنامه‌نگار حوزه اقتصاد و فعال حقوق زنان در تاريخ ۲۲ خرداد ماه سال ۱۳۸۶ به خاطر حضور در تجمعی در ميدان هفت تير تهران برای دفاع از حقوق زنان بازداشت و مدت يک هفته را در زندان اوين سپری کرد. بهمن چند ماه پس از آن و در تاريخ پنجم مهر ماه ۱۳۸۶ بدين خاطر به ۶ ماه زندان تعليقی به مدت دو سال محکوم شد. بعد از اتفاقات انتخابات ۸۸ او نيز چون ديگر روزنامه نگاران متعهد و مستقل بازداشت و در دادگاه به پنج سال حبس تعزيری محکوم شد.

بر اساس اين گزارش دادستان تهران دستور حمله به زندانيان را صادر کرده بود. او پيش از اين نيز برخورد با زندانيان و ايجاد محدوديت پيش روی آنها را همواره در دستور کار داشته است.

همچنين ظهر ديروز نيز ده ها زندانی بند ۳۵۰ زندان اوين در سومين سالروز کودتای انتخاباتی سال ۸۸ و در اولين سالگرد شهادت هدی صابر، به عنوان اعتراض از حضور در سالن ملاقات خودداری کردند.

در اين «اعتصاب ملاقات» که در روز ۲۲ خرداد و در سومين سالروز انتخابات دهم رياست جمهوری انجام شد، زندانيان در اعتراض به افزايش محدوديت ها و اعمال فشارهای روانی از سوی دستگاه قضايی و نهادهای امنيتی بر زندانيان، از ملاقات با خانواده خويش سر باز زدند.

زندانيان اعتصاب کننده، به خصوص به اين موضوع اعتراض داشته اند که دوشنبه هفته قبل و در روز پدر، به بهانه تعطيلی امکان ملاقات از آنها سلب شده است و مسئولان زندان حتی به زندانيان اجازه تماس تلفنی با خانواده هم نداده اند.

به گفته منابع نزديک به زندانيان سياسی، زندانيان همچنين با توجه به سالگرد درگذشت هدی صابر، به عدم رسيدگی به پرونده مرگ اين همبند سابق خود نيز اعتراض داشته اند.

زندانيان بند ۳۵۰ اوين که همگی زندانيان سياسی و امنيتی هستند، از بسياری از حقوق قانونی خود از جمله حق تماس تلفنی، ملاقات منظم و برخورداری از مرخصی قانونی محروم اند.

تلفن های اين بند از بيش از دو سال قبل قطع است و تعدادی از زندانيان اين بند که غالب آنها متهمان پس از انتخابات ۸۸ هستند و در دادگاههای ناعادلانه سه سال اخير به حبس محکوم شده اند، از زمان بازداشت تاکنون به مرخصی نيامده و تعدادی ديگر در سه سال اخير تنها چند روز از مرخصی بهره مند شده اند.

هفته پيش خانواده های ۴۶ زندانی سياسی اين بند در نامه به دادستان تهران، از بی قانونی و بی بهره ماندن زندانيان از حقوق ابتدايی خود به شدت انتقاد کردند و نوشتند: ما برای عزيزان خود خواسته هايی فراتر از همه حقوقی که ساير زندانيان از آن برخوردارند و تا پيش از تصدی شما در مورد زندانيان سياسی بعد از انتخابات به بند ۳۵۰ حتی در اين زندان به رسميت شناخته می شد، نداريم. آيا در کشوری که مدعی اجرای عدل اسلامی است اينها انتظاری گزافه است؟