۵۰ درصد زنان ايران بيکار هستند، مهر

عليرغم گرايش روزافزون زنان در ورود به بازار کار، داشتن توانمندی، تحصيلات عاليه و تخصص در تصدی مشاغل، هنوز برای آنها در برنامه ريزيها جايگاهی تعريف نشده و اين موضوع باعث بيکار ماندن حدود ۵۰ درصد از زنان کارجو شده است.
به گزارش خبرنگار مهر، بررسی آمارهای رسمی، نرخ بيکاری ۴۶ درصدی زنان ۱۵ تا ۲۴ ساله را در فصل بهار سالجاری ثبت کرده است و بر اين اساس بيش از ۵۰۰ هزار زن بيکار شدند؛ هرچند برآوردهای غيررسمی اين نرخ را ۶۵ درصد برآورد می کند.

تعداد بيکاران زن به ۱.۲ ميليون نفر رسيد

بر اساس اين گزارش، نرخ بيکاری زنان از ۱۶.۸ درصد سال ۸۸ به ۲۵ درصد در بهار ۸۹ افزايش يافت و تعداد زنان بيکار از ۷۴۱هزار نفر به ۱ميليون و ۲۳۱ هزار نفر رسيده است.

زنان نيز مانند مردان گرايش بيشتری به اشتغال در بخش خدمات دارند از اينرو در فصل بهار امسال، بيش از ۴۶ درصد اشتغال زنان در خدمات، ۳۱ درصد کشاورزی و ۲۳ درصد نيز در صنعت بوده است.

برنامه های وزير کار

نگاهی به سخنان عبدالرضا شيخ الاسلامی، وزير کار و امور اجتماعی در زمان ارائه برنامه کاری به مجلس در زمان گرفتن رای اعتماد نشان می دهد که وی در آن مقطع خواستار بازتعريف اشتغال برای بانوان و اتخاذ سياستهای حمايتی و هدايتی شده بود و برای اين هدف خود نيز طرح مشاغل خانگی را مطرح کرد.

حمايت از طرحهای خود اشتغالی زنان، پيشنهاد تدوين قوانين حمايتی متناسب با شرايط زنان، ارائه الگوی اسلامی- ايرانی اشتغال زنان، تلاش برای حفظ کرامت زنان در محيط کار و تبيين مشاغل ترجيحی برای آنان نيز از جمله برنامه های ديگر وزير کار دولت دهم بود.

تعداد زنان جويای کاری که از طريق کاريابيهای غيردولتی طی سالهای اخير جستجوی کار داشته اند، به بيش از ۲۷۸ هزار نفر رسيد، ضمن اينکه شانس از دست دادن شغل در گروههای عمده فعاليت اقتصادی برای زنان بيشتر از مردان است.

شانس زنان برای کار کمتر است

در سال ۸۷ بيش از ۲۵ هزار نفر از زنان به دليل پايين بودن ميزان درآمد، بيش از ۱۵ هزار نفر به دليل تعديل نيرو و يا اخراج و بيش از ۱۲ هزار نفر نيز به دليل مسائل خانوادگی محيط کار خود را ترک کردند ولی با وجود پايين تر بودن نرخ مشارکت اقتصادی زنان نسبت به مردان، نرخ بيکاری آنها به مراتب بالاتر است.

بيکاری ۸۱ ميليون زن در جهان

اين گزارش می افزايد: بيشترين نرخ بيکاری زنان فارغ التحصيل مربوط به رشته های دامپزشکی، کشاورزی، جنگلداری، شيلات، خدمات بهداشتی و علوم کامپيوتر است و بر اساس برآوردهای جهانی ۸۱ ميليون نفر زن در سال ۲۰۰۸ بيکار بوده اند که اين ميزان نسبت به ۱۹۹۸، ۱۶.۹ درصد رشد داشته است.

اين موارد تنها بخشی از مشکلات و چالش هايی است که زنان برای ورود به بازار کار با آن مواجه اند و دولتها موظف هستند در قالب برنامه های اجرايی ضمن آسيب شناسی و تلاش برای رفع معضلات پذيرش زنان در بازار کار، مشاغل متناسب با نيازها و توانمنديهای آنان را نيز ايجاد و گسترش دهند.

جايگاه مبهم زنان در برنامه های اشتغال

حميد حاج اسماعيلی عضو کميته دفاع از انجمنهای صنفی کارگری سراسر کشور در گفتگو با مهر يکی از مهمترين دلايل بيکاری حدود ۵۰ درصدی زنان کشور را نوع نگاه و برنامه ريزی کلان کشور می داند و معتقد است: متاسفانه زنان هيچگاه در محاسبات و برنامه ريزيها از جايگاه محکمی برخوردار نبوده اند و اين موضوع در حوزه اشتغال مشهود است.

عضو کميته دفاع از انجمن های صنفی کارگری سراسر کشور اظهار داشت: در عين حالی که تعداد زنان دانشگاهی بيشتر از مردان است ولی در مسئله بيکاری، آنها با بحران مواجه هستند و وضعيت مناسبی ندارند.

حاج اسماعيلی با تاکيد بر اينکه زنان با معضل رفع نيازهای خود از جمله اشتغال روبرو هستند، ادامه داد: زمانی نسبت به زنان نگاه سنتی وجود داشت و آنها را بيشتر خانه دار محسوب می کردند ولی امروز قضيه فرق کرده و آنها تمايل به استقلال و تحصيلات عاليه دارند.

وی خاطر نشان کرد: دولت موظف است بر اساس خواسته ها و نوع نيازهای زنان، فرصتهای جديد شغلی ايجاد کند ولی متاسفانه می بينيم که زنان در زمره نيروی کار قرار نمی گيرند تا در برنامه ريزيها برای آنها سهمی قائل شوند ولی واقعيت اين است که بخش قابل توجهی از بازار کار متوجه زنان است و آنها سعی دارند تا دانش و مهارت خود را وارد بازار کار کنند.

اين فعال کارگری تصريح کرد: در مورد درخواست ورود به بازار کار نيز مشاهده می شود زنان نسبت به مردان صف های طولانی تری دارند. امروز زنانی هستند که سرپرستی خانواده ها را بر عهده دارند و اين گروه نياز به شغل خواهند داشت.

حاج اسماعيلی افزود: به جرات می توان گفت بسياری از بنگاهها تمايل دارند تا زنان را به جای مردان استخدام کنند چون سطح بهره وری و تلاش آنها به مراتب از مردان بالاتر است ولی در بخش انجام کارهای فيزيکی از مردان ضعيف ترند.